Η αποκατάσταση της εικόνας του κυρίου Χένρυ Τίλνυ

Διαβάζοντας για πρώτη φορά το Αββαείο του Νορθάγκερ διάβασα με έκπληξη τις γραμμές οι οποίες εντοπίζονται στο 14ο κεφάλαιο και αφορούν την διαλεύκανση μιας κωμικής θα έλεγε κανείς παρεξήγησης μεταξύ της Κάθριν Μορλάντ και της δεσποινίδος Τίλνυ. Τα λεγόμενα του ήρωα εκ πρώτης ανάγνωσης φαντάζουν αγενή και προσβλητικά όχι μόνο για την αδερφή του, δεσποινίδα Τίλνυ, αλλά και για ολόκληρο το γυναικείο φύλο.Κάτι που έχει κάνει πολλούς αναγνώστες να έχουν ανάμεικτα συναισθήματα για αυτόν. Αν όμως εξετάσουμε το θέμα από όλες τις παραμέτρους, λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο τα λεγόμενα του ήρωα αλλά και τον χαρακτήρα και την γραφή της Τζέην Ώστεν όπως επίσης και τους ανδρικούς χαρακτήρες που δημιούργησε τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.Η Τζέην Ώστεν ήταν από τις πιο καλλιεργημένες και εφυείς γυναίκες της εποχής της, ιδιαίτερα έξυπνη, οξυδερκής και διορατική με ίσες δόσεις χιούμορ και καυστικής ειρωνείας στην γραφή της. Η οποία σε πολλά σημεία των έργων της κατέκρινε το γεγονός ότι οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής της ήθελαν τις γυναίκες λιγότερο ικανές για πνευματικές κατακτήσεις από ότι οι άντρες. Θα ήταν λοιπόν αδύνατον η ίδια να δημιουργεί τον κεντρικό ανδρικό ήρωα σε ένα από τα βιβλία της να έχει τέτοιο χαρακτήρα και συμπεριφορά ώστε να απαξιώνει το γυναικείο φύλο.Σαφώς και δεν θα εξίσωνε τον κύριο Τίνλυ με τον άξεστο κύριο Θόρπ.Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την προσεκτικότερη εξέταση του ζητήματος.Είναι προφανές ότι ο Κύριος Τίλνυ είναι διαφορετικός από τους υπόλοιπους κεντρικούς ανδρικούς χαρακτήρες της συγγραφέως διότι εμφανίζεται ως παιχνιδιάρης και πειρακτικός, ο οποίος μάλιστα διασκέδαζε υπερβολικά γελώντας με τις αδυναμίες των άλλων χαρακτήρων.Πως όμως ακόμα και τέτοια στοιχεία χαρακτήρα θα του επέτρεπαν ή θα δικαιολογούσαν τέτοια απρέπεια και υποτίμηση του γυναικείου φύλου;Μετά τα δικά του λόγια η ίδια η αδερφή του η δεσποινίς Τίλνυ αποφαίνεται ότι όποιος σχημάτιζε εντύπωση ότι ο αδερφός της υποτιμάει το γυναικείο φύλο και μιλάει με αγένεια στην ίδια θα τον αδικούσε και βεβαιώνει επανειλημμένα μάλιστα ότι ο αδερφός της δεν μιλάει σοβαρά καλώντας τον κατ' επανάληψη να σοβαρευτεί. Εκτός όμως από αυτή την απόδειξη αθωότητας του κυρίου Τίλνυ έχουμε και την ίδια την συγγραφέα να ομολογεί δια μέσου της Κάθριν ότι αυτά που έλεγε μπορεί ο τρόπος που τα έλεγε να ξάφνιαζε αλλά πάντα το νόημα τους ήταν σωστό.Βλέπουμε σε αυτό το σημείο την συγγραφέα να προσπαθεί μάλιστα πολλές φορές να δικαιολογήσει τον ήρωα της στον αναγνώστη και να του πει κατ' ουσίαν ότι δεν πρέπει να σχηματίσει άσχημη εικόνα για τον ήρωα γιατί μπορεί ο τρόπος να είναι πειρακτικός σε σημείο παρεξήγησης έως και αγένειας αλλά το νόημα των λόγων του είναι σωστό.Αφιέρωσα αρκετή ώρα σκεπτόμενη γιατί η συγγραφέας θα έκανε κάτι τέτοιο και εξετάζοντας τα λόγια του κυρίου Τίλνυ και ξαφνικά μου ήρθε. Αυτός ο οποίος φαίνεται να επικρίνει πίσω από τα λόγια του κυρίου Τίλνυ την μυθοπλασία και τα αστραπιαία λανθασμένα συμπεράσματα, την κακή συνεννόηση, την μεγάλη φαντασία και την αφέλεια του γυναικείου φύλου είναι η ίδια η Τζέην. Έτσι και αλλιώς ολόκληρο το βιβλίο αποτελεί μια παρωδία όχι μόνο των γοτθικών μυθιστορημάτων αυτών καθ΄αυτών αλλά και της καλπάζουσας γυναικείας φαντασίας η οποία δεν μπορεί στην προκειμένη περίπτωση να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από την φαντασία. Η Τζέην λοιπόν μιλάει θα έλεγε κανείς μέσα από τον χαρακτήρα του κυρίου Τίλνυ. Συναισθανόμενη όμως ότι αυτή η σκηνή μπορεί να κάνει τον αναγνώστη να σχηματίσει αρνητική εικόνα για τον χαρακτήρα τς σπεύδει να δώσει εξηγήσεις.Το να επικρίνει η Τζέην τα ελαττώματα του φύλου της μέσα από ανδρικούς χαρακτήρες υπάρχει και σε άλλα σημεία μέσα στο έργο της αν το καλοσκεφτούμε, ο κύριος Μπένετ διασκεδάζει με την κωμική συμπεριφορά της κυρίας Μπένετ, ο κύριος Ντάρσι ανοίγει τα μάτια στην Ελίζαμπεθ σχετικά με το ποιόν του κυρίου Γουίτκαμ και με κυριότερο παράδειγμα την Έμμα να διορθώνει την συμπεριφορά της από τις επιπλήξεις του κύριου Νάιτλι.Δεν είναι λοιπόν η πρώτη φορά που η Τζέην επιπλήττει τα ελαττώματα του γυναικείου φύλου μέσα από έναν αντρικό χαρακτήρα. Όπως σαφώς έχει κάνει και πολλές φορές το ακριβώς αντίθετο. Επισημαίνοντας με αυτό τον τρόπο το ελαττώματα και των δύο φύλων χωρίς να κάνει διακρίσεις. Με βάση λοιπόν όλη την παραπάνω μελέτη μπορούμε να καταλήξουμε με ασφάλεια στο ότι, με εξαίρεση την συγκεκριμένη σκηνή όπου φαίνεται καθαρά η κριτική της Ώστεν για τα συγκεκριμένα γυναικεία ελαττώματα, ο κύριος Τίλνυ μπορεί να έχει παιχνιδιάρικη και πειρακτική διάθεση αλλά παραμένει ένας από τους πιο υπέροχους και πιο γοητευτικούς ήρωες της.

Περιμένω την άποψη σας για το θέμα με σχόλιο. Θα χαρώ πολύ να συζητήσουμε.

Το κέρινο γλυπτό της Τζέην Όστεν!

Πως έμοιαζε εξωτερικά η Τζέην Όστεν;
Τα μόνα πορτρέτα της που έχουν σωθεί,η σιλουέτα της και ένα σχέδιο από την αδερφή της Κασσάνδρα,δεν μας δίνουν πολλά στοιχεία για το πώς ήταν η Τζέην Όστεν εξωτερικά.
Για μένα τα σχέδια της Κασσάνδρας ίσως είναι και λιγάκι υποκειμενικά για τον λόγο του ότι δεν ξέρουμε κατά πόσο απέδωσε σωστά την Τζέην.

Η σιλουέτα της Τζέην Όστεν

Σχέδιο της Τζέην Όστεν που φιλοτέχνησε η αδερφή της Κασσάνδρα

Αν μπορούσαμε λοιπόν να ρίξουμε μια ματιά στον 19ο αιώνα την εποχή που ζούσε η Όστεν ακόμα και αν κοιτάγαμε προσεκτικά όλους τους κατοίκους του Στήβεντον στο Χάμσαιρ όπου έζησε δεν υπάρχει περίπτωση να την αναγνωρίσουμε.
Η εξωτερική εμφάνιση της Τζέην Όστεν καλυπτόταν από ένα πέπλο μυστηρίου μέχρι πρόσφατα.
Το Jane Austen Centre στο Μπάθ (πρόκειται για μια τεράστια έκθεση όπου μπορεί κανείς να ανακαλύψει πιο πολλά σχετικά με την ζωή της Τζέην Όστεν στην πόλη την περίοδο 1801-1806 και την επιρροή που είχε η πόλη στα βιβλία της,στους χαρακτήρες της αλλά και στην ζωή της,για περισσότερα πατήστε εδώ)
αποκάλυψε τον Ιούλιο του 2014 ένα εκπληκτικό κέρινο γλυπτό το οποίο σύμφωνα με τις δηλώσεις των υπεύθυνων του κέντρου είναι ότι πιο κοντινό έχουμε στην Τζέην Όστεν εδώ και 200 χρόνια!

Το Jane Austen Centre χρησιμοποίησε εγκληματολογικές τεχνικές και αφηγήσεις από αυτόπτες μάρτυρες για να πλησιάσει όσο γίνεται πιο κοντά στην εικόνα της αληθινής Τζέην Όστεν.
Η μια περιγραφή την οποία χρησιμοποίησαν οι ειδικοί ήταν από τη βιογραφία που δημοσίευσε ο ανιψιός της Τζέην Όστεν ο Τζέιμς Έντουαρντ Όστεν ο οποίος είχε περιγράψει την θεία του ως "πολύ όμορφη" έγραφε ακόμα ότι "Η φιγούρα της ήταν σχετικά ψηλή και λεπτή,το βήμα της ήταν ελαφρύ και σταθερό και γενικά όλη η εμφάνιση της εξέφραζε υγεία και ζωηρότητα.Η επιδερμίδα της ήταν ξεκάθαρα καστανή με πλούσιο χρώμα,είχε γεμάτα στρογγυλά μάγουλα,στόμα και μύτη μικρά και καλά σχηματισμένα,μάτια φωτεινά στο χρώμα του φουντουκιού και καστανά μαλλιά τα οποία σχημάτιζαν φυσικές μπούκλες γύρω από το πρόσωπο της."
Ενώ μια άλλη περιγραφή που χρησιμοποίησαν ήταν αυτή της ανιψιάς της Καρολάιν Όστεν η οποία έγραψε"σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση της θείας μου ήταν το πρώτο άτομο που σκεφτόμουν ότι το πρόσωπο της ήταν όμορφο...το πρόσωπο της ήταν πιο πολύ στρογγυλό παρά μακρύ,είχε ένα φωτεινό αλλά όχι ροζ χρώμα,ξεκάθαρα καστανή επιδερμίδα και πολύ όμορφα μάτια στο χρώμα του φουντουκιού...τα μαλλιά της ήταν σκούρα καστανά,φυσικά σγουρά και σχημάτιζαν μικρές μπούκλες γύρω από το πρόσωπο της."

Η ιατροδικαστική καλλιτέχνης που επιμελήθηκε τον σχεδιασμό των χαρακτηριστικών του γλυπτού είπε ότι το γλυπτό πιθανότατα μοιάζει αρκετά στην αληθινή Τζέην Όστεν καθώς προέρχεται από μεγάλη οικογένεια με χαρακτηριστικά γνωρίσματα όπως η μακριά μύτη,τα φωτεινά καστανά μάτια και τα σγουρά καστανά μαλλιά,στοιχεία τα οποία περνάνε από γενιά σε γενιά.
Οι υπεύθυνοι του Jane Austen Centre στο Μπαθ όταν ρωτήθηκαν για την αποδοχή του γλυπτού από τους φανς της Τζέην Όστεν είπαν"κανείς δεν μας έχει πει ότι αυτή δεν είναι η Τζέην Όστεν και αυτό πιστεύουμε ότι είναι καλό."Και όντως όσες φορές και αν κοιτάξω αυτό το εκπληκτικό γλυπτό με το όμορφο πρόσωπο,τα έξυπνα και φωτεινά καστανά μάτια,τα στρογγυλά ροζ μάγουλα και τις φυσικές καστανές μπούκλες νιώθω μια αίσθηση οικειότητας.
Αν και ποτέ δεν θα μάθουμε κατά πόσο το κέρινο γλυπτό που βρίσκεται στο Jane Austen Centre στο Μπάθ μοιάζει στην πραγματική Τζέην Όστεν το σίγουρο είναι ότι αποτελεί ότι πιο κοντινό υπάρχει στην αληθινή Τζέην Όστεν εδώ και 200 χρόνια.

Πηγή

19ος Αιώνας:Γεροντοκόρη ετών 27!

Με αφορμή μια συζήτηση περί ηλικιών που είχαμε κάνει στην σελίδα σκέφτηκα να γράψω αυτό το άρθρο για το συγκεκριμένο θέμα το οποίο μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον από την πρώτη κιόλας ανάγνωση των βιβλίων και την παρακολούθηση των μεταφορών τους στην μικρή και στην μεγάλη οθόνη.

Το γεγονός ότι στα βιβλία της Τζέην Όστεν μια γυναίκα στα 27 της χρόνια θεωρούνταν γεροντοκόρη με ελάχιστες προοπτικές να παντρευτεί πάντα μου προκαλούσε μεγάλη έκπληξη και με άφηνε άναυδη.

Η κοινωνική αυτή αντίληψη αναφέρεται σε 2 βιβλία της Τζέην Όστεν στην Περηφάνια και Προκατάληψη και στην Πειθώ.Στην Περηφάνια και Προκατάληψη η κυρία Μπένετ αναφέρεται στην Σάρλοτ η οποία ήταν 27 χρονών ως γεροντοκόρη υπό κατασκευή ενώ αργότερα η Σάρλοτ συμβιβάζεται να παντρευτεί τον βαρετό και λίγο γελοίο κύριο Κόλλινς μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει στον εαυτό της ένα άνετο σπίτι,προστασία και μια αξιοπρεπή κοινωνική θέση.Στην Πειθώ η ηρωίδα Άννα Έλιοτ στα 27 της χρόνια έχοντας χάσει το άνθος της νιότης της θεωρείται ότι θα καταλήξει γεροντοκόρη ενώ το ίδιο φοβάται και η προικισμένη σε ομορφιά μεγαλύτερη αδερφή της Ελίζαμπεθ.

Φυσικά και σήμερα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά καθώς μια γυναίκα 27 της χρόνια κάθε άλλο παρά μεγάλη λέγεται αφού θεωρείται ότι βρίσκεται στο άνθος της νιότης της. Επίσης αν κάποια γυναίκα την σημερινή εποχή επιλέξει να μην παντρευτεί στα 27 της κανείς δεν θα πει ότι είναι γεροντοκόρη απλά ότι επέλεξε να μείνει μόνη της.

Γιατί όπως μια νεαρή γυναίκα στα 27 χρόνια της την εποχή της Τζέην Όστεν θεωρούνταν γεροντοκόρη υπό κατασκευή και γιατί δινόταν τόσο μεγάλη σημασία στον γάμο;

Για να το καταλάβουμε πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στις κοινωνικές,νομικές αλλά και βιολογικές συνθήκες που επικρατούσαν τον 19ο αιώνα.

{Γάμος=σωτήριο μέσο για την φτώχεια το οποίο σου παρέχει ένα άνετο σπίτι,διάφορες οικονομικές ανέσεις και αξιοπρεπή θέση στην κοινωνία(όσο πιο πλούσιος σύζυγος τόσο το καλύτερο!) } αυτή ήταν η εξίσωση που επέβαλλε η κοινωνία και όφειλαν να έχουν στο μυαλό τους όλες οι νεαρές γυναίκες της εποχής από 16-27 οι οποίες δεν είχαν περιουσία,κάτι στο οποίο συνέβαλε και ο τότε νόμος σύμφωνα με τον οποίο η ακίνητη περιουσία του πατέρα δεν πήγαινε στις κόρες του αλλά στον πιο κοντινό άνδρα συγγενή του.

Για αυτόν τον λόγο λοιπόν ο γάμος ήταν ζωτικής σημασίας για τις νεαρές γυναίκες της εποχής και σχεδόν πάντα αντιμετωπίζονταν σαν οικονομική συναλλαγή τύπου αρκεί να είναι πλούσιος και με καλή θέση στην κοινωνία και δεν έχει σημασία αν είναι βαρετός,χαζός,ενοχλητικός και δεν υπάρχει πιθανότητα να τον ερωτευτώ!

Επιπλέον την ανάγκη του γάμου σε σχετικά μικρή ηλικία καθιστούσε αναγκαία ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων του 19ου αιώνα ο οποίος ήταν μικρός αφού κυμαινόταν στα 40 μόλις χρόνια,πράγμα που σημαίνει ότι ο περισσότερος πληθυσμός τότε ζούσε μέχρι τα 40.Η ίδια η Τζέην Όστεν πέθανε σε ηλικία 41 ετών.

Κάποιος που ήταν λοιπόν στα 35 (όπως ο Συνταγματάρχης Μπράντον στην Λογική και Ευαισθησία) θεωρούνταν ήδη ηλικιωμένος και άρα βάση αυτών των στοιχείων και αυτού του τρόπου σκέψης μια γυναίκα ήταν λογικό να θεωρείται νέα και σε ηλικία γάμου το πολύ μέχρι τα 27 της χρόνια.

Πάντως αν και με βάση τα παραπάνω μπορώ να κατανοήσω καλύτερα την συγκεκριμένη κοινωνική αντίληψη δεν παύει να μου φαίνεται υπερβολική αλλά και λίγο αστεία σκεπτόμενη ότι με την ματιά του 19ου αιώνα η σημερινή κοινωνία είναι γεμάτη από μοντέρνες γεροντοκόρες!

Ελπίζω να σας άρεσε το άρθρο και να το βρήκατε ενδιαφέρον,θα περιμένω σχόλια με την άποψη σας!

Το Πάρκο του Μάνσφιλντ 1999:μοντέρνα εκδοχή ή απογοήτευση;

Καταρχήν να πω ότι Το Πάρκο του Μάνσφιλντ είναι ένα από τα ελάχιστα έργα της Τζέην Όστεν για το οποίο δεν ξέρω πολλά σχετικά με το story.
Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο και μέχρι πριν από λίγες μέρες που πρόβαλλε η ΕΡΤ2 την μεταφορά του 2007 μου ήταν άγνωστο σαν πλοκή.
Η μεταφορά του 2007 παρότι είχε για μένα πάρα πολύ καλούς ηθοποιούς δεν με ενθουσίασε και επειδή όπως είπα δεν έχω διαβάσει το βιβλίο δεν ξέρω αν δεν με ενθουσίασε γενικά η ιστορία ή η συγκεκριμένη μεταφορά.
Από περιέργεια σήμερα έβαλα να δω την μεταφορά του 1999 ελπίζοντας να είναι καλύτερη.
Όμως βλέποντας την μεταφορά του 1999 εκτίμησα αυτή του 2007!
Παρόλο που μου τράβηξε το ενδιαφέρον και αρχικά την παρακολούθησα ευχάριστα υπήρξαν κάποια σημεία που με εξέπληξαν αρνητικά σε σημείο να μου χαλάσουν όλη την ταινία.
Έψαξα  τα  συγκεκριμένα σημεία τα οποία και φυσικά δεν υπήρχαν μέσα στο βιβλίο.
Ποια ήταν αυτά τα σημεία:

Η σκηνή όπου η Φάνι και η Μαίρη κάνουν πρόβα το θεατρικό έργο και η Φάνι επιδεικνύει τις σαγηνευτικές της ικανότητες πάνω στην Φάνι κάνοντας τον Έντμουντ να πάρει την απόφαση να παίξει αυτός στο πλευρό της Μαίρη στο θεατρικό.

Η συγκεκριμένη σκηνή σε κάνει να νιώθεις αμήχανα βλέποντας την Μαίρη να ερωτοτροπεί με την Φάνη και παρουσιάζει τον Έντμουντ σαν λιγούρη.
Ακολουθεί μετά η σκηνή όπου η Μαίρη βοηθάει μια βρεγμένη από την βροχή Φάνι να γδυθεί και παράλληλα την θαυμάζει.
Αν και η συγκεκριμένη σκηνή με έκανε να νιώσω άβολα και να σκέφτομαι μήπως η Μαίρη είναι τελικά ομοφυλόφιλη την προσπερνώ γιατί οι γυναίκες υπηρέτριες βοηθούσαν τις κυρίες τους να ντυθούν την τότε εποχή ή η μια αδερφή την άλλη αν και πάλι θεωρώ ότι ήταν άβολη σκηνή.
Και φτάνουμε στο σημείο όπου η Φάνι ανακαλύπτει έντρομη τα ανήθικα σκίτσα του Τόμ σχετικά με το πως φέρονταν αυτός και ο πατέρας του Λόρδος Μπέρτραμ στους σκλάβους της φυτείας.
Ξέρω ότι η συμπεριφορά των λευκών αφεντικών απέναντι στους μαύρους σκλάβους την τότε εποχή ήταν άθλια αλλά η Τζέην Όστεν δεν θα έβαζε ποτέ κάτι τέτοιο μέσα στο έργο της. Όπως δεν θα έβαζε ποτέ και την σκηνή σεξ μεταξύ του Χένρι και της Μαρίας η οποία προβλήθηκε στην ταινία.
Αυτή είναι όπως είπα η δική μου γνώμη σε κάποιους άλλους μπορεί να τους αρέσει η ταινία.
Θεωρώ ότι ήταν απαράδεκτη για έργο της Τζέην Όστεν.Επικροτώ τις αλλαγές στην μεταφορά των έργων της Τζέην Όστεν όταν αυτές δεν είναι μεγάλες ή όταν είναι δημιουργικές και ταιριάζουν με τον χαρακτήρα και το ύφος του βιβλίου αλλά και της ίδιας της συγγραφέως.
Κατά την δική μου γνώμη αυτές οι σκηνές δεν θα έπρεπε να υπάρχουν μέσα στην ταινία,ας την γύριζαν χωρίς αυτές ή ας μην την γύριζαν καθόλου.

Ποια είναι η γνώμη σας;Περιμένω τα σχόλια σας!