Απρόσμενη συνάντηση

Το ποιος δημιούργησε ή…απαθανάτισε τον διάλογο που ακολουθεί χάνεται στα βάθη του χρόνου και του Διαδικτύου. Όποιος κι αν είναι του υποβάλλω τα σέβη και την ευαρέσκειά μου!  Το βρήκα σε μια ιστοσελίδα αφιερωμένη στον  Richard Armitage (Mr Thornton). Τη μετέφρασα και έχω την μεγάλη χαρά να την μοιράζομαι  μαζί σας…!

Ο κyριος Ντaρσυ συναντa τον κύριο Θoρντον.

Ντάρσυ : Όλα καλά ;

Θόρντον: Υπήρξα και καλύτερα…

Ντάρσυ :  Μμμμ…το ξέρω αυτό το ύφος…κάποια γυναίκα είναι στη μέση και στοίχημα κι όλας ότι ξέρω τι ακριβώς έπαιξε…Μην μου πείς…Λοιπόν, γνώρισες κάποια δεσποσύνη  που δεν μασάει τα λόγια της και κάνει του κεφαλιού της. Πέρασες εβδομάδες ολόκληρες προσπαθώντας να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν σου αρέσει καθόλου, παρά το γεγονός ότι τη σκέφτεσαι  νύχτα- μέρα και  ότι καίγεσαι  να την ….ε…τέλος πάντων να την παντρευτείς αμέσως και χωρίς χρονοτριβή.

Κάποια στιγμή αποφασίζεις να της κοινοποιήσεις τα χαρμόσυνα νέα και εκείνη, αντί να συγκινηθεί  και να μουσκέψει το πουκάμισό σου με δάκρυα ευγνωμοσύνης, σου αρχίζει έναν εξάψαλμο που αφορά το πόσο ανεπαρκής είσαι και  πόσο λίγος της πέφτεις και καπάκι  σου ρίχνει εκείνο το βλέμμα που σκοτώνει…

Θόρντον: Έτσι ακριβώς- πως το κατάλαβες ;
Ντάρσυ : Εκεί που ήσουν ήμουνα…κι έχει και συνέχεια ….αφού σου τσαλαπάτησε την καρδιά με τα κομψά  της ποδαράκια στοίχημα ότι μετά άρχισε να σε κατσαδιάζει κι από πάνω  ότι δεν της φέρθηκες σαν κύριος.
Θόρντον: Α, ναι…μου το πέταξε  κι αυτό στο δόξα πατρί !
Ντάρσυ : Καλά το  φαντάστηκα…τα ίδια κι εγώ….Κλασσική συμπεριφορά του στυλ “ Άντε χάσου από δω  σιχαμερό  σκουλήκι” …Και σίγουρα έφυγες τρέχοντας, έτσι ;
Θόρντον: Έτσι ακριβώς…
Ντάρσυ : Και μετά μπήκαν στη μέση οι δικοί σου και πρίν καλά- καλά καταλάβεις πού βρίσκεσαι, κάποια ηλικιωμένη συγγενής με το ένα πόδι στον τάφο άρχισε να στα ψέλνει ότι στην πραγματικότητα  η εκλεκτή της καρδιάς σου είναι ο Σατανάς με φουστάνια…
Θόρντον: Ναι, η  αλήθεια είναι ότι η μάνα μου μού πε κανα δύο λογάκια  επί του θέματος….
Ντάρσυ : Είχα κι εγώ μια θεία που έχωνε τη μύτη της … Μήπως η καλή σου δέχτηκε επίσκεψη από την γηραιά κυρία ;
Θόρντον: Όπως το’πες....!
Ντάρσυ : Το ξερα!  Και μήπως η μονάκριβή σου αγάπη έστειλε τη γριά από κει πού ήρθε ;
Θόρντον: Και λίγα λές….την έστειλε πακέτο !
Ντάρσυ : Δεν φαντάζομαι η καλή σου να είναι αδελφή της δικιάς μου, έτσι ; Έχω χάσει το λογαριασμό με τις αδελφές της….
Θόρντον: Αν ο πατέρας της καλής σου ήταν  πρώην κληρικός όπως της δικιάς μου…..Θεός σχωρεσ’ τον τον φουκαρά …Κρίμα που πέθανε…τον συμπαθούσα τον γέρο…. Ήταν καλό ανθρωπάκι…
Ντάρσυ : Α, δεν έχει αδερφές δηλαδή η δικιά σου ….εμένα ο πεθερός μου ζει ακόμα…Φαίνεται εντάξει τύπος αλλά εκείνη η μάνα της…άστα να πάνε….
Θόρντον: Φρίκη ;
Ντάρσυ : Ο  απόλυτος ορισμός της φρίκης και βάλε...! Δοξάζω τον Πανάγαθο που μας χωρίζουν αρκετά μίλια και η εθνική οδός Πέμπερλυ- Χαρτφορντσαιρ είναι τρισάθλια…. Η μάνα της δικιάς σου πώς είναι;
Θόρντον: Εντελώς πεθαμένη…
Ντάρσυ : Έλα ρε μεγάλε ! Πώς κι έτσι ;
Θόρντον: Προκάλεσα ατμοσφαιρική ρύπανση με το εργοστάσιό μου στην περιοχή, πράγμα που επιδείνωσε την κατάστασή της….Ξόδεψα όμως μια περιουσία στο να της στέλνω διάφορα καλάθια με φρούτα πριν τελικά τα τινάξει…Ούτε και θυμάμαι πόσα κιλά ρημαδο-σταφύλια χρειάστηκε να αγοράσω…
Ντάρσυ : Λοιπόν, για να ανακεφαλαιώσουμε: εσύ  προσφέρεις στην καλή σου  την καρδιά σου σε συσκευασία δώρου  κι εκείνη σου ρίχνει χυλόπιτα. Στοιχηματίζω ότι από τότε είσαι μες τη μιζέρια και το χεις ρίξει στα μαθήματα αυτοβελτίωσης.
Θόρντον: Μέσα έπεσες !  Το τι σούπα νερομπούλι  έχω φάει παρέα με την πλέμπα και τους εργάτες,για να την εντυπωσιάσω , δε λέγεται….
Ντάρσυ : Το ξέρω το τριπάκι…. Εγώ καλόπιασα τους κολίγους μου και λάδωσα και την οικονόμο μου για να μου κάνουν διαφήμιση! Πίστεψέ με, αξίζει τον κόπο όμως…Οι γυναίκες τα χάβουν κάτι τέτοια…Το μόνο που μένει είναι να ξεσπάσει κανα οικογενειακό τζέρτζελο κι εσύ να αναλάβεις δράση  και να το παίξεις ήρωας …αλλά με σεμνότητα και καλά….
 Εμένα μού ‘φεξε…Η δικιά μου  έχει μια αδελφή – βούρλο εντελώς- που πήγε και κλέφτηκε με ένα παλιοκαθίκι…Χρύσωσα το παλιοκαθίκι για να αποκαταστήσει την τιμή της αδελφής…Μου κόστισε τα μαλλιοκέφαλά μου  βέβαια, αλλά από τότε η δεσποσύνη της καρδιάς μου άρχισε να με καλοβλέπει και σου λέω ειλικρινά ,  άξιζε κάθε δεκάρα που ξόδεψα….