Λογική και Ευαισθησία:σειρά του BBC VS ταινία 1995

Μετά από την άρθρο που έγραψα για την Υπερηφάνεια και Προκατάληψη αποφάσισα να γράψω και ένα αντίστοιχο για την Λογική και Ευαισθησία.
Να πω καταρχήν ότι την Λογική και Ευαισθησία δεν την αγάπησα κατευθείαν όπως την Υπερηφάνεια και Προκατάληψη.Αποφάσισα αρχικά να διαβάσω το βιβλίο το οποίο λόγο του όγκου του και εφόσον δεν μου ήταν γνωστή η συγκεκριμένη ιστορία το άφησα στην μέση.Αρκετά χρόνια λοιπόν αργότερα αποφάσισα να δω την σειρά του BBC και απλά μαγεύτηκα.Άρχισα αμέσως να ξαναδιαβάζω το βιβλίο από την αρχή και εντωμεταξύ είδα και την ταινία.Πάμε τώρα να κάνουμε μια σύγκριση μεταξύ σειράς και ταινίας.

Όσο αφορά την σειρά την BBC πρέπει να πω ότι είναι αριστούργημα και μαγευτική.Κάθε ηθοποιός ταίριαζε απόλυτα με τον ρόλο,οι τίτλοι αρχής ήταν εκπληκτικοί ίσως από τους καλύτερους τίτλους αρχής που έχει δει ποτέ και η μουσική σε ταξίδευε.Μου άρεσε που ακολούθησε ως έναν μεγάλο βαθμό την σειρά των γεγονότων και τους διαλόγους στο βιβλίο.Μετά που διάβαζα το βιβλίο αφού είχα δει την σειρά οι διάλογοι μου ήταν γνωστοί.Αλλά μου άρεσε επίσης που άλλαξαν λίγο την ιστορία σε κάποια σημεία γιατί ταίριαζε απόλυτα με το story πχ στο βιβλίο ο συνταγματάρχης Μπράντον στο Κλήβελαντ δεν είχε βγει να ψάχνει την Μάριαν μέσα στην βροχή αλλά ταίριαζε τόσο πολύ στην ιστορία γιατί εκείνη την ώρα κάνεις την σύγκριση με την στιγμή που την είχε σώσει ο Γουιλομπι.
Γενικά μπορώ να πω ότι λάτρεψα την σειρά και μου άρεσε πιο πολύ από την αντίστοιχη της Υπερηφάνειας και Προκατάληψης και με έκανε να ζήσω την ιστορία,να μαγευτώ και να συγκινηθώ.

Τώρα όσο αφορά την ταινία του 1995  είναι έξοχη και πραγματικά εκπληκτική. Μου άρεσε απίστευτα πολύ το κάστ λάτρεψα τον Χιου Γκραντ,τον Αλαν Ρικμαν,την Κειτ Γουινσλετ και την Εμα Τομσον. Θεωρώ ότι η μόνη ατυχής επιλογή στο κάστ ήταν ίσως η επιλογή της ηθοποιού που κάνει την Λούσι.Μου άρεσε το ανάλαφρο κλίμα που υπήρχε στην ταινία και σε αυτό νομίζω ο Χιου Γκραντ,βοήθησε πολύ όπως και η ηθοποιός που έκανε την κυρία Τζενιγκς.Ο Αλαν Ρικμαν και η Κειτ Γουινσλετ κατάφεραν να με συγκινήσουν μέσα από τους ρόλους τους.Αν και η ταινία άλλαξε πιο πολλά σημεία στην ιστορία από ότι η σειρά ίσως να μην το πρόσεχα τόσο αν δεν διάβαζα το βιβλίο την συγκεκριμένη χρονική περίοδο γιατί όπως έχω ήδη πει δεν είμαι άνθρωπος που στέκεται σε κάτι τέτοια.Θεωρώ ότι κάποιες αλλαγές που έκαναν ταίριαζαν στην ιστορία(και εδώ η Μαριαν σώζεται από τον συνταγματάρχη Μπράντον,η κυρία Τζενιγκς διηγείται την πονεμένη ιστορία του συνταγματάρχη,ο Εντουαρντ δεν πάει επίσκεψη στο αγροτικό του Μπαρτον και ο Γουιλομπι παρακολουθεί τον γάμο της Μαριαν από μακριά) αλλά υπήρχαν και κάποιες που ήταν ατυχής (το ότι εξαφάνισαν την Αννα Στυλ,έβαλαν την Λουσι Στυλ να έρχεται πιο νωρίς στην ιστορία και άλλαξαν ελαφρώς την ιστορία του συνταγματάρχη).Αλλά πιστεύω ότι τις έκαναν λόγω του περιορισμένου χρόνου που είχαν εφόσον έπρεπε να δείξουν ένα βιβλίο 500 σελίδων μέσα σε 2 ώρες και 16 λεπτά.

Συμπερασματικά θεωρώ ότι και η σειρά και η ταινία είναι εκπληκτικές η καθεμία με τον δικό της τρόπο.Για αυτό θεωρώ ότι η διαφορά στο ποια από τις δυο προτιμάει κάποιος τουλάχιστον για μένα κρίνεται στις λεπτομέρειες ήταν είναι ισάξιες.

Θα χαρώ να ακούσω την δική σας γνώμη οπότε μην ξεχάσετε όσοι διαβάζετε το άρθρο να σχολιάσετε.