Διαβάζοντας την Περηφάνια και Προκατάληψη (μέρος 5ο)

Την τρίτη εβδομάδα της λέσχης ανάγνωσης της Τζέιν Όστεν (22-28 Ιουλίου), διαβάσαμε από το 21ο έως το 30ο κεφάλαιο.

Μια μικρή περίληψη:

Αφού τρώει την χυλόπιτά του από την Ελίζαμπεθ ο αγαπητός εξάδελφος Κόλινς ξαφνικά συνειδητοποιεί πως η καρδιά του ανήκε πάντα στην Σάρλοτ Λούκας και μόνο αν παντρευτεί εκείνη θα γίνει ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Έτσι τη ζητάει σε γάμο και με συνοπτικές διαδικασίες οι δυο τους αποχωρούν για το Χάνσφορντ για να ζήσουν για πάντα μαζί σαν κύριος και κυρία Κόλινς. Συνεπώς το Λόγκμπουρν κάποια στιγμή θα περάσει στα χέρια των Λούκας, κι εκείνοι δεν κρύβουν καθόλου την ικανοποίησή τους. Παράλληλα με το ευχάριστο γεγονός των γάμων της Σάρλοτ, και μετά το φιάσκο της οικογένειας Μπένετ στο χορό του Νέδερφιλντ, οι Μπίγκλεϋ και ο Ντάρσυ αναχωρούν άρον άρον από το Νέδερφιλντ επ' αορίστω, αφήνοντας ένα γράμμα από την Κάρολαϊν στην Τζέιν όπου της εκμυστηρεύεται με τα λίγα με τα πολλά, πως προορίζουν την αδερφή του Ντάρσυ για τον Μπίγκλεϋ και πως λυπάται τάχα μου που την αποχωρίζεται από φίλη της, της τάζει δε, τακτική αλληλογραφία. Η Τζέιν πληγώνεται αλλά αποφασίζει να δει τα πράγματα θετικά και να μην κατηγορήσει κανέναν για τη δυστυχία της (και μπράβο της). Για να νιώσει όμως κι εκείνη καλύτερα, αποφασίζει να πάει για κάποιο διάστημα στο Λονδίνο, στο σπίτι του αδερφού της μητέρας τους και της οικογένειάς του, όπου ίσως και να συναντήσει τους Μπίγκλεϋ που τη διαβεβαιώνουν γραπτώς πόσο την εκτιμούν. Εντωμεταξύ, η Ελίζαμπεθ χάνει σιγά σιγά το ενδιαφέρον της για τον Γουίκαμ (ή μήπως εκείνος χάνει το δικό του για τη Λίζι) κι αποφασίζει να επισκεφτεί την παιδική της φίλη Σάρλοτ στο νέο της σπίτι. Εκεί θα γνωρίσει και την ίδια τη λαίδη Κάθριν Ντε Μπεργκ, αλλά και θα ξανασυναντήσει τον κύριο Ντάρσυ, στο τσακ πριν τελειώσουν τα κεφάλαια που είχαμε για αυτή την εβδομάδα (τα επόμενα σας το λέω είναι εκπληκτικά!!)

Και μερικά δικά μου σχόλια:

(Προειδοποίηση για τα δικά σας σχόλια: όπως ξέρετε καλό είναι να μην αποκαλύψουμε κάτι από τα παρακάτω, όσο κι αν μας τρώει το παρακάτω που είναι τόσο ενδιαφέρον, για να μη χαλάσουμε την ανάγνωση σε όποιον δεν έχει διαβάσει ακόμη ποτέ πέρα από το 30ο κεφάλαιο!)

Η Ελίζαμπεθ καθότι λογική και έξυπνη υποτίθεται, σε αυτά τα κεφάλαια μου φαίνεται τρομερά εγωκεντρική. Επειδή η ίδια είχε το θάρρος να μη δεχτεί την πρόταση του Κόλινς που μπορεί να ήταν καταστροφική για την ίδια και τη ζωή της, αλλά ως ένα βαθμό θα βοηθούσε κάπως την υπόλοιπη οικογένειά της, κι επειδή ίσως η ίδια να θεωρεί κάποιου είδους κελεπούρι τον εαυτό της, ούτε που σκέφτεται τη θέση της φίλης της Σάρλοτ, που έχει φτάσει ήδη στα 27 της, είναι ασχημούλα και δεν έχει πολλές ελπίδες να μη μείνει στο ράφι. Νομίζει πως όλοι σκέφτονται όπως εκείνη και ναι μεν, μπορεί να μην είναι ότι καλύτερο να είσαι παντρεμένη με τον κύριο Κόλινς για όλη σου τη ζωή, όμως αν είναι η μόνη σου ελπίδα και βλέπεις ότι τα περιθώρια στενεύουν, μάλλον δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Τότε ειδικά δεν είχαν όλες την πολυτέλεια να παντρεύονται καθαρά από έρωτα. Θα έλεγα μάλιστα ότι ήταν ένα σπάνιο φαινόμενο.

Για τους λόγους αυτούς μου φάνηκε άδικη η συμπεριφορά της, αλλά και η λύπησή της στο πρόσωπο της Σάρλοτ. 

Έπειτα έχουμε και τον Γουίκαμ. Με τον οποίο έρχεται πιο κοντά, ζει έναν ενθουσιασμό, αλλά κάποια στιγμή σκέφτεται με τη λογική της, πως μια τέτοια σχέση δεν θα ωφελούσε κανέναν, οπότε τον απομακρύνει διακριτικά. Εκείνος δεν χάνει ευκαιρία και ρίχνει αλλού τα δίχτυα του. Μάλιστα συμφωνώ με τη θεία της Ελίζαμπεθ, την κυρία Γκάρντινερ, που λέει πως στράφηκε εκπληκτικά γρήγορα στην δεσποινίδα Κινγκ, ο Γουίκαμ, αφότου πέθανε ο παππούς της κι έγινε μια πλούσια κληρονόμος. Η Ελίζαμπεθ, που εδώ είναι εμφανές πως όσο κι αν το παίζει άνετη και στον ίδιο της τον εαυτό, κατά βάθος είχε τσιμπιθεί με τον Γουίκαμ, δεν του βρίσκει ουδεμία ατέλεια. Μάλιστα εκείνον τον δικαιολογεί από όλες μα όλες τις απόψεις. Ακόμα κι από εκείνες που δεν της περνούσε καν από το μυαλό να δικαιολογήσει τη φίλη της. 

Το σίγουρο είναι πως θεωρεί τον Γουίκαμ έναν αξιόλογο νέο που πάντα θα χαίρει της εκτίμησής της και με τον οποίο ελπίζει να κρατήσει τις καλύτερες σχέσεις.

Βλέπουμε και την Κάρολαϊν που επισκέπτεται την Τζέιν στο Λονδίνο και την κάνει επιτέλους να δει πόσο την συμπαθεί στην πραγματικότητα, καταστρέφοντας τις όποιες ελπίδες της είχαν απομείνει της Τζέιν για τον αδερφό της. Φυσικά όταν υποκρίνεσαι πως συμπαθείς κάποιον, ή πως περνάς καλά κάπου, δεν θα μπορείς να υποκρίνεσαι για πάντα γιατί κάποια στιγμή θα κουραστείς πραγματικά. Και αυτό έγινε με την Κάρολαϊν Μπίγκλεϋ και την υποτιθέμενη συμπάθειά της για την Τζέιν.

Οι σκέψεις που έκανα σχετικά με το κληροδότημα του Λόγκμπουρν και τους λόγους που δεν μπορεί να το κληρονομήσει κάποια από τις κόρες του κυρίου Μπένετ, είναι πως δεν του ανήκει ούτε του ίδιου. Ήταν προφανώς κάποιου συγγενή του, θείου, πατέρα ή παππού, ο οποίος μη θέλοντας να αδικήσει κάποιον από τους απογόνους του (ή για όποιον άλλο λόγο), το έγραψε μεν στον κύριο Μπένετ, με την προϋπόθεση να μεταβιβαστεί σε άρρενα διάδοχο, αλλιώς περνάει στον άλλο του απόγονο, τον Κόλινς και στον δικό του άρρενα διάδοχο. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει μέχρι και σήμερα. Από εκεί και πέρα, νομίζω πως είναι εμφανής η προσπάθεια της οικογένειας Μπένετ για απόκτηση ενός αγοριού, αλλά μετά από 5 "αποτυχημένες" προσπάθειες φαντάζομαι πως η κυρία Μπένετ αποφάσισε να σταματήσει να γεννάει κορίτσια γιατί ποιος τους σώζει μετά με τόσες πολλές υποψήφιες νύφες! Όσο για τον κύριο Μπένετ πραγματικά φαίνεται πως δεν του καίγεται καρφάκι τι θα γίνει μετά το θάνατό του...

Το "φτωχικό" της λαίδης Κάθριν!

Για να μην ξεφεύγω από τα κεφάλαια αυτής της εβδομάδας, η Ελίζαμπεθ αφού επισκέπτεται την Τζέιν στους θείους τους στο Λονδίνο, πηγαίνει στο όμορφο σπίτι των Κόλινς, όπου τα πράγματα από μία πλευρά είναι καλύτερα από ότι τα περίμενε. Η Σάρλοτ είναι ικανοποιημένη και έχει όλα όσα ήθελε. Ο Κόλινς έχει ηρεμήσει κι αυτός και μπορεί να αφοσιωθεί ανενόχλητος στην αποθέωση της λαίδης Ντε Μπεργκ και όλοι είναι ευτυχισμένοι. Η προσπάθειά του βέβαια, να κάνει τη Λίζι να νιώσει άσχημα που τον απέρριψε, είναι αρκετά εμφανής, αλλά και λίγο δικαιολογημένη. Εγώ παρόλα αυτά θα συνεχίσω να ελπίζω πως θα φύγει από τις σελίδες μας το ενοχλητικό γλυφτράκι γιατί έχω βαρεθεί να διαβάζω γι' αυτόν (ναι, καθόλου δεν τον συμπαθώ).

...και η κόρη της λαίδης Κάθριν, υποψήφια νύφη του κ.Ντάρσυ
(χάλια την έκαναν την κοπέλα!)

Αρχικά μου έκανε εντύπωση πως ένας τέτοιος άνθρωπος σαν την λαίδη Κάθριν Ντε Μπεργκ ανέχεται ένα ανθρωπάκι σαν τον Κόλινς. Έκανα τη σκέψη πως από τη μία ίσως να της άρεζε να έχει το προσωπικό της γλυφτράκι και όλες τις κολακείες που συνεπάγονται στο πρόσωπό της. Από την άλλη σκέφτηκα μήπως, λόγω της ιδιότητάς του σαν μέλος του κλήρου, να ένιωθε πως έχοντάς τα καλά με τον Κόλινς, νόμιζε πως τα έχει καλά και με τον ίδιο το Θεό. Κατέληξα όμως στο συμπέρασμα πως είναι απλά αναίσθητη και σίγουρα αθεόφοβη. Ο μόνος λόγος που χαρίζει με τέτοια ευκολία την εύνοιά της στον Κόλινς, είναι για να μπορεί μέσω αυτού και μέσω της εκκλησίας, να ανακατώνεται στις ζωές όλων, και να νιώθει κάτι σαν βασίλισσα. 

Η λαίδη Κάθριν
 (αν και η συγκεκριμένη δε φαίνεται και τόσο τρομερή)

Είναι από εκείνους τους ανθρώπους που χώνονται παντού γιατί νομίζουν πως μόνο εκείνους προίκισε με μυαλό η φύση και είναι καθήκον τους να αποφασίζουν και να διδάσκουν όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα που εν ολίγοις δεν είναι ικανή να ξεχωρίσει ούτε το δεξί από το αριστερό χωρίς εκείνους.

Λίγο πριν τελειώσουν τα κεφάλαιά μας, μαθαίνουμε πως τον υπόλοιπο καιρό που θα παραμείνει στο Χάνσφορντ η Ελίζαμπεθ, θα παραβρίσκεται εκεί και ο κύριος Ντάρσυ, που έρχεται να επισκεφθεί τη θεία του. Από εκεί και πέρα, ανυπομονούμε για τις εξελίξεις. Έχουν αλλάξει άραγε τα συναισθήματά του για εκείνη; 

Θα το μάθουμε πολύ πολύ σύντομα, στα επόμενα δέκα κεφάλαια, από το 31 έως το 40, που έχουμε να διαβάσουμε τη βδομάδα από τις 29 Ιουλίου έως τις 4 Αυγούστου στις 21:00 το βράδυ.

(άραγε σας άνοιξα την όρεξη να διαβάσετε παρακάτω;)