Μάνσφιλντ Παρκ

Το Μάνσφιλντ Παρκ απο εκδόσεις "Σμίλη"

Όπως είπαμε σε προηγούμενο άρθρο, το Μάνσφιλντ Παρκ φέτος κλείνει 200 χρόνια .Εμείς θα το τιμήσουμε  αυτό το μήνα με μια παρουσίαση του βιβλίου και μια παρουσίαση δύο ταινιών που είναι βασισμένες σε αυτό .

Το Μάνσφιλντ γράφτηκε μεταξύ του 1811-1813 και το 1814 εκδόθηκε για πρώτη φορά .Για τους περισσότερους είναι απο τα πιο ώριμα έργα της Όστεν και πιστεύω αυτό είναι φανερό απο τις πρώτες σελίδες που το διαβάζει κανείς .

Απο το οπισθόφυλλο του βιβλίου (εκδόσεις Σμίλη) :  "Το μυθιστόρημα αυτό, ένα από τα πρώτα μεγάλα έργα της ώριμης ΄Ωστεν, προαναγγέλλει με εκπληκτική διορατικότητα, και όσο κανένα άλλο βιβλίο της, τις μεταγενέστερες εξελίξεις στο μυθιστόρημα και την κουλτούρα του 19ου αιώνα. Χρησιμοποιώντας μόνο λίγες οικογένειες και μια γειτονιά, ανατέμνει αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε, με τα λόγια της Φάνης, «γνώμονα και νόμο της ζωής τους», υπερβαίνοντας έτσι κατά πολύ τα όρια της γειτονιάς - φτάνοντας στις Δυτικές Ινδίες, το δουλεμπόριο, τους ναπολεόντειους πολέμους. Δεν συνιστά απλώς μελέτη μιας οικογένειας αλλά μελέτη του θεσμού της οικογένειας, μελέτη των κανόνων και των σχέσεων που καθιστούν την οικογένεια διαχρονική οντότητα. Το «Μάνσφηλντ Παρκ», όπως και το σύγχρονό του γοτθικό μυθιστόρημα, με το οποίο ελάχιστα μοιάζει, γοητεύεται από τη φύση και το κύρος της οικογένειας, από τις περίεργες στρεβλώσεις και την θεσμοθετημένη τυραννία που επιβάλλει στα μέλη της, και ιδιαίτερα στις γυναίκες."

Απογευματινό τσάι παρέα με το υπέροχο "Μάνσφιλντ Παρκ"

Θέλαμε να κάνουμε μια ομαδική ανάγνωση με κάτι της Τζέιν Όστεν στη "Λέσχη βιβλίου" και τελικά διαλέξαμε το Μάνσφιλντ Παρκ.Έτσι, το απόλαυσα ακόμη περισσότερο , γιατί ανα δώδεκα κεφάλαια σχολιάζαμε όλοι μαζί όσα διαβάζαμε .

Η μικρούλα Φανι φεύγει απο το σπίτι της και πηγαίνει , παρά τη θέληση της, να μείνει στους θείους της στο Μάνσφιλντ Παρκ . Οι θείοι της προσφέρονται να την πάρουν κοντά τους για να βοηθήσουν την αδελφή τους που περνάει δύσκολα οικονομικά και έχει πολλά παιδιά να φροντίζει Αυτό ήταν κάτι που μου φάνηκε εξωφρενικό , αλλά μετά απο συζήτηση στην ομάδα ανάγνωσης έμαθα πως αυτό ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο .(δηλ. οι πιο ευκατάστατοι μια οικογένειας να μεγαλώνουν κάποιο απο τα ανίψια τους).Εκεί τη Φάνι την αντιμετωπίζουν σαν "παρακατιανή" και , ειδικά η μια της θεία , φροντίζει να της θυμίζει κάθε μέρα που ανήκει και ποια είναι η θέση της .Η ηρωίδα μας είναι απο τη φύση της κάπως πιο αγαθή από ότι πρέπει κι έτσι ανέχεται και με το παραπάνω όσα της κάνουν οι συγγενείς της .Ξέρει πως ποτέ δεν θα της φερθούν όπως στα ξαδέρφια της , θεωρεί φυσιολογικό το δικό της να είναι το μόνο δωμάτιο χωρίς φωτιά το χειμώνα ή να είναι η μόνη νεαρή του σπιτιού που στερείτε κάθε διασκέδαση για να κρατάει συντροφιά στη θεία της .

Θα είμαι ειλικρινής , το Μάνσφιλντ δεν με ενθουσίασε όσο περίμενα . Κατα τη γνώμη μου η πλοκή ήταν πολύ αργή , γινόταν μεν διάφορα με τους ήρωες όμως είχε σημεία που θα μπορούσαν σίγουρα να είναι μικρότερα . Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πέρασα καλά όταν το διάβαζα ή ότι μετάνιωσα  που το διάβασα . Αγαπώ την γραφή της Όστεν και απο αυτό το βιβλίο της δεν έλειπε ούτε το χιούμορ ούτε και η λεπτή ειρωνεία που τόσο αγαπώ .
Είχε χαρακτήρες που αξίζει κανείς να ασχοληθεί και ,γιατί όχι , και να τους αναλύσει .Κατα τη διάρκεια του βιβλίου είχα συχνά την επιθυμία να πάω για λίγο στο Μάνσφιλντ να πω σε όλους δυο λογάκια να φτιάξω την κατάσταση .Να τους πω να μη στεναχωρούν τη Φάνι και να πω και σε εκείνη να μη δέχεται να της φέρονται με άσχημο τρόπο .

Στην αρχή τα έχασα λίγο με τα πολλά ονόματα και μου πήρε αρκετά κεφάλαια για να τους μάθω όλους .
Τα ερωτικά στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι λιγάκι περίπλοκα και δεν ξέρω τι να σας πω έτσι ώστε να σας δώσω μια γεύση και να μη κάνω και σπόιλερ .
Η Φάνι είναι ερωτευμένη με τον ξάδελφο της τον Έντμουντ ο οποίος είναι και ο μόνος με τον οποίο μπορεί να συνεννοηθεί στο Μάνσφιλντ .Είναι ο μόνος που τη σέβεται και την καταλαβαίνει , την φροντίζει και απο την αρχή όλα δείχνουν πως το μόνο πρόβλημα θα είναι πως οι θείοι της Φάνι δεν τους θέλουν μαζί εξαιτίας της κοινωνικής της θέσης .Προσωπικά είχα δεδομένο πως όλο το βιβλίο θα ήταν πάνω σε αυτόν τον έρωτα . Όμως έπεσα τελείως έξω γιατί πραγματικά αυτά που γίνονται δεν τα φαντάζεται κανείς απο την αρχή .
Δεν θα σας πω κάτι άλλο , καλύτερα να τα ανακαλύψετε όλα σιγά -σιγά .
Αν σκεφτόσασταν εδώ και καιρό να το διαβάσετε τώρα είναι η ευκαιρία . Η άνοιξη είναι ότι πρέπει για να χαθείς σε ένα βιβλίο της Όστεν και θα τιμήσετε και το συγκεκριμένο που αυτό το μήνα "γιορτάζει" .
Δεν ξέρω από ποιους εκδοτικούς κυκλοφορεί , εγώ πάντως το διάβασα απο Σμίλη και έμεινα απόλυτα ευχαριστημένη για ακόμη μια φορά . Επίσης , το βιβλίο ήταν προσφορά του εκδοτικού σε μένα για να κάνω παρουσίαση και τους ευχαριστώ πάρα πολύ .

Εύχομαι το Μάνσφιλντ Παρκ , αλλά και όλα τα βιβλία της Όστεν, να διαβάζονται τόσο πολύ και τα επόμενα χρόνια . Δεν είναι και λίγο μια συγγραφέας να έχει τόσο φανατικό κοινό 200 χρόνια μετά το θάνατο της . Όπως λέω συνέχεια , αν η Όστεν απο εκεί ψηλά τα βλέπει όλα αυτά στα σίγουρα είναι πολύ περήφανη .


Θέλω να πω κάτι για το τέλος οπότε όποιος δεν το έχει διαβάσει ας μη συνεχίσει παρακάτω . 

Κατα τη γνώμη μου η Όστεν έδωσε ένα πολύ βιαστικό τέλος σε αυτό το βιβλίο .Όλα κυλούσαν χαλαρά και ξαφνικά μέσα σε λίγες σελίδες πάντρεψε τους πάντες και γενικά τους έβαλε όλους στη θέση τους . Και πολλούς σε θέση που δεν τους ταίριαζε . Αντικειμενικά , η Φάνι και ο Έντμοντ δεν κολλούσαν στο τέλος μαζί . Τους ήθελα απο την αρχή μαζί εννοείται , αλλα πιστεύω θα ήταν πιο ρεαλιστικό το τέλος αν τελικά έμεναν απλά φίλοι . Η αγαπημένη μας Όστεν πιστεύω απλά ήθελε να ευχαριστήσει τους αναγνώστες της που την είχαν συνδυάσει με το χάπι έντ .
Έχω ακούσει απο πολλούς ότι δεν τους άρεσε το τέλος αλλά αγαπάμε τόσο την Όστεν και όλα όσα μας έχει προσφέρει που εννοείται αυτό δεν μας αλλάζει την γνώμη μας γι'αυτήν . ;)