Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Διαβάζοντας την Περηφάνια και Προκατάληψη (μέρος 4ο)



Τη δεύτερη εβδομάδα της ομαδικής μας ανάγνωσης (15-21 Ιουλίου), διαβάσαμε από το 11ο ως το 20ο κεφάλαιο.

Μια μικρή περίληψη:

Στα κεφάλαια αυτής της εβδομάδας βλέπουμε τις αδελφές Μπέννετ να επιστρέφουν μετά τη μικρή διαμονή τους στο Νέδερφιλντ στο σπίτι τους, όπου δέχονται την επίσκεψη του εξαδέλφου Κόλινς, κληρονόμου του Λόγκμπουρν, ο οποίος έχει έρθει εκτός των άλλων για να διαλέξει ανάμεσά τους μια νύφη. Παράλληλα, γνωρίζουμε τον Γουίκαμ, έναν στρατιωτικό που μόλις έφτασε με το τάγμα του στο Μέρυτον και αποτελεί σύντομα το αντικείμενο θαυμασμού των περισσότερων γυναικών. Όμως ο Γουίκαμ, που γίνεται γρήγορα φίλος της Ελίζαμπεθ, έχει ένα μυστηριώδες παρελθόν με τον ίδιο τον κύριο Ντάρσυ. Στη συνέχεια φτάνουμε στον χορό του Νέδερφιλντ, όπου συμμετέχει σύσσωμη η οικογένεια Μπέννετ μετα του κυρίου Κόλινς, και βλέπουμε την Τζέιν να έρχεται κοντά με τον κύριο Μπίγκλεϋ, πράγμα που χαροποιεί ιδιαιτέρως την κυρία Μπέννετ, αλλά και την Ελίζαμπεθ να χορεύει για πρώτη φορά με τον κύριο Ντάρσυ για τον οποίο έχει αναπτύξει μια έντονη αντιπάθεια. Τα κεφάλαιά μας τελειώνουν με την πρόταση γάμου του κυρίου Κόλινς στην Ελίζαμπεθ, και την επανειλημμένη άρνησή της που εκείνος επέμενε να εκλαμβάνει σαν κατάφαση.



Και μερικά δικά μου σχόλια:

(προειδοποίηση για τα δικά σας σχόλια : όσοι έχετε διαβάσει ξανά το βιβλίο παρακαλώ να μην αποκαλύψετε σημεία από την πλοκή του βιβλίου μετά το εικοστό κεφάλαιο για να μη χαλάσουμε την ανάγνωση σε όποιον δεν το έχει διαβάσει. :) ) 

Αυτή την εβδομάδα, παρακολουθούμε την ιστορία εκεί που την αφήσαμε, στο Νέδερφιλντ, όπου η Τζέιν γίνεται επιτέλους καλά και αποφασίζουν σιγά σιγά οι δύο αδελφές Μπέννετ να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Δεν ξέρω αν το νιώθετε κι εσείς, αλλά σε αυτή τη φάση μου φαίνεται ότι έχει αρχίσει να υπάρχει ένα συναίσθημα πλατωνικού έρωτα, σίγουρα μεν από την πλευρά του κυρίου Ντάρσυ, όσο για την Ελίζαμπεθ πιστεύω πως αν καθόταν λίγο ακόμα κάτι θα άρχιζε να νιώθει κι εκείνη, αν και πιο πιθανό το θεωρώ να το απέδιδε σε πρόβλημα υγείας, παρά έρωτα!

Η δεσποινίς Μπίγκλεϋ για άλλη μια φορά με εκνεύρισε με την προσποίησή της πως διάβαζε ένα βιβλίο και ιδίως με τη διαρκή φλυαρία της, καθώς κι εγώ, σαν βιβλιόφιλη θα εκνευριζόμουν τρομερά στη θέση του κυρίου Ντάρσυ και δεν ξέρω αν θα είχα την υπομονή να την αγνοήσω και να συγκεντρωθώ στο βιβλίο μου. Σε αυτά τα πρώτα κεφάλαια αυτής της εβδομάδας πάντως ακούμε και την περιβόητη φράση του κυρίου Ντάρσυ:


Επιστρέφοντας στο Λόγμπουρν, έχουμε τα "ευχάριστα" νέα της επίσκεψης του "αγαπητού" εξάδελφου Κόλινς. Ο κύριος Κόλινς είναι ένας κληρικός, κληρονόμος της περιουσίας του κυρίου Μπέννετ και προστατευόμενος της πολύ σημαντικής προσωπικότητας λαίδης Κάθριν ντε Μπεργκ, που τυγχάνει να είναι και θεία του κυρίου Ντάρσυ.

(μπλιαχ!!)

Ο "αγαπητός εξάδελφος" αποφασίζει να επισκεφτεί την οικογένεια Μπέννετ προφανώς για να δει από κοντά την μέλλουσα περιουσία του, αλλά και για να διαλέξει ανάμεσα στις νεαρές δεσποινίδες Μπέννετ την πιο κατάλληλη για γυναίκα του. Μια και δεν του λείπει καθόλου η αισιοδοξία και η μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, η πρώτη που διαλέγει φυσικά είναι η πιο όμορφη, η Τζέιν (άσχετα από αυτά που λέει αργότερα ότι και καλά η πρώτη που διάλεξε ήταν η Λίζι!). Τυχερή λοιπόν, η δεσποινίς Μπέννετ, που κάτι έτρεχε με τον Μπίνγκλεϋ, γιατί δεν τη γλίτωνε με τίποτα την "καλή της τύχη", τόσο καλόβολη και γλυκιά που είναι. Η Ελίζαμπεθ δεν ήταν τόσο τυχερή, αλλά θα φτάσω και σ' αυτό.

Να και ο γοητευτικός Γουίκαμ (ομολογώ πως τον φανταζόμουν
πολύ πιο γοητευτικό, αλλά πάλι, γούστα είναι αυτά!)

Στη συνέχεια, πηγαίνουμε μέχρι το Μέρυτον όπου μόλις έχουν καταφθάσει ακόμη περισσότεροι στρατιωτικοί, με πιο εντυπωσιακό ανάμεσά τους τον όμορφο Γουίκαμ, που δεν αργεί να γίνει το αποκλειστικό αντικείμενο θαυμασμού των νεαρών κοριτσιών και ιδίως της ίδιας της Ελίζαμπεθ. Ο Γουίκαμ στην πρώτη πρώτη γνωριμία του με την Λίζι, την ενημερώνει αμέσως και χωρίς ενδοιασμούς για τις κακές σχέσεις που έχει με τον κύριο Ντάρσυ τον οποίον με τα λίγα με τα πολλά κατηγορεί πλήρως για όλα του τα προβλήματα. Ένας άνθρωπος που δε διστάζει να κακολογήσει με τέτοια ευκολία κάποιον άλλον, δεν μου φαίνεται και πολύ εμπιστεύσιμος. Το σίγουρο είναι πως η Ελίζαμπεθ τον πίστεψε και τον συμπάθησε αμέσως, κάτι που όπως λέει και η ίδια είναι εύκολο, όταν βλέπεις εκείνο το πρόσωπο. Θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω λίγο επιπόλαιη ή και ρηχή σε αυτή τη φάση, όμως κι εγώ θα τον πίστευα. Παράλληλα όμως το οποιοδήποτε θετικό συναίσθημά της στο πρόσωπο του κυρίου Ντάρσυ έκανε φτερά και τη θέση του πήρε μια απόλυτη και αδιάλλακτη αντιπάθεια.

(σσ: ο κύριος Ντάρσυ)

Ο χορός στο Νέδερφιλντ, που είχε τάξει ο κύριος Μπίνγκλεϋ στη Λύντια, γίνεται επιτέλους και η οικογένεια Μπέννετ δίνει ρεσιτάλ! Από τη μία έχουμε την κυρία Μπέννετ που εκφράζει τα βαθύτερα συναισθήματά της για τη σχέση της κόρης της με τον Μπίνγκλεϋ, δίχως να κρύβει στιγμή την αυταρέσκειά της στο σίγουρο ενδεχόμενο ενός τόσο πλούσιου γάμου, και όλα αυτά μπροστά στον κύριο Ντάρσυ, χωρίς ίχνος τακτ ή έστω λίγης... αξιοπρέπειας (πολλά ζητάω από την κυρία Μπέννετ!). Από την άλλη έχουμε την Μαίρη που δε σταματάει να τραγουδάει με πομπώδες και κουραστικό ύφος, γελοιοποιώντας λίγο περισσότερο την όλη κατάσταση. Και το κερασάκι στην τούρτα ο ίδιος ο κύριος Κόλινς που κάνει του κεφαλιού του και συμπεριφέρεται χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του στιγμή τους τρόπους ευγενείας που υπήρχαν εκείνο τον καιρό, άλλωστε θεωρεί τον εαυτό του κάτι ανάλογο του βασιλιά, οπότε δεν ισχύουν έτσι κι αλλιώς για εκείνον οι περιορισμοί που αντιστοιχούν σε όλους τους κοινούς θνητούς.

Έχουμε και τον πρώτο χορό της Λίζυ με τον κύριο Ντάρσυ.

Το κομμάτι αυτής της εβδομάδας κλείνει με μια τραγική πρόταση γάμου, που κάνει ο "αγαπητός εξάδελφος" κύριος Κόλινς στην Λίζι. Αρχικά ναι, μου προκάλεσε γέλιο, αλλά με εκνεύρισε απίστευτα, όταν θεωρούσε επανειλημμένως την άρνηση της Ελίζαμπεθ σαν κατάφαση, γιατί πως θα μπορούσε ένα τιποτένιο πλάσμα σαν την Λίζι, που έτσι κι αλλιώς δεν έχει ελπίδες να αποκατασταθεί στην κατάστασή της, να αρνηθεί μια τέτοια τιμή που της έκανε ο μεγαλόκαρδος Κόλινς να την κάνει γυναίκα του. Είναι επισήμως ένας από τους πιο αντιπαθής ήρωες που έχω συναντήσει σε βιβλίο στη ζωή μου!! Το μόνο που μπορώ να πω, είναι πως ανυπομονώ να σηκωθεί να φύγει από το Λόγκμπουρν (και από τις σελίδες του βιβλίου) και να μην τον ξανασυναντήσουμε!

Και για αυτή την ατάκα του τον αγαπώ!!

Πάντως θεωρώ πως ο Κόλινς θα ταίριαζε ιδανικά με την Μαίρη. Είναι και οι δύο εξίσου επιτηδευμένοι, υπερβολικοί, φαφλατάδες και κουραστικοί!

Αυτά τα λίγα (!) από μένα, εσείς τι έχετε να πείτε για τον κύριο Κόλινς και τον Γουίκαμ, τους δύο νέους ήρωες που γνωρίσαμε σε αυτά τα κεφάλαια, αλλά και για τις εξελίξεις στις ζωές αυτών που ήδη ξέραμε;

Αυτή την εβδομάδα (22-28 Ιουλίου) διαβάζουμε τα κεφάλαια 21 έως 30 και την άλλη Κυριακή πάλι εδώ στις 21:00 να σχολιάσουμε. (Δείτε όλο το πρόγραμμα αναλυτικά εδώ)

17 σχόλια:

  1. Πρώτα από όλα να πω πόσο δύσκολο μου είναι κάθε φορά να σταματάω την ανάγνωση και να μη τελειώσω το βιβλίο με τη μία .Η ιστορία αυτή και η Όστεν με τον μοναδικό της τρόπο με βάζει τόσο βαθιά μέσα στο βιβλίο και δεν θέλω να βγω .Αλλά αξίζει να κάνω υπομονή γιατί η συνανάγνωση μας μου αρέσει πολύ 

    Τι να σχολιάσει κανείς πρώτα !Ας τα πάρω με τη σειρά που τα διάβασα για να μη μπερδευτώ .Άλλωστε κρατάω σημειώσεις όσο διαβάζω για να μη μου ξεφύγει τίποτα :P
    Θέλω να σχολιάσω πολύ κάτι που έχει να κάνει με τη μαγειρική εκείνης της εποχής , λέει ο Μπίγκλευ : «Μόλις με ειδοποιήσει η Νίκολς ότι έχουμε αρκετή άσπρη σούπα , θα στείλω τις προσκλήσεις .» Τι στο καλό είναι αυτή η άσπρη σούπα που έχει τόση μεγάλη σημασία για το χορό ;;
    Είδαμε λοιπόν τις αδελφές Μπέννετ να φεύγουν από το Νέδερλφιντ και όλοι ανακουφίστηκαν .Εντύπωση φυσικά μου έκανε η ανακούφιση του Ντάρσυ που είχε αρχίσει να θαυμάζει παραπάνω από ότι περίμενε την Ελίζαμπεθ και ήθελε να φύγει .Μάλιστα σε κάποια φάση προσπαθούσε να μην την κοιτάει καν για να μη της δείξει τίποτα.. Αμάν πια κύριε Ντάρσυ , μην είστε τόοοσο ντροπαλός :P
    Και φτάνουμε στο γράμμα του κυρίου Κόλλινς και στην ανακοίνωση του κ.Μπέννετ για την άφιξη του .Μα γιατί στο καλό τους το ανακοίνωσε τελευταία στιγμή ;;Μάλλον για να μην ακούει την γκρίνια της γυναίκας του επειδή ο Κόλλινς θα τους κληρονομήσει ε ;
    Φτάνει και ο Κόλλινς στο Λόγκμπουρν και προκαλεί γέλια στην οικογένεια Μπέννετ αλλά και στον αναγνώστη .Η βλακεία του δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο και ο σε αναγκάζει να διαβάζεις και να γελάς φωναχτά κάνοντας παρέα στον κ.Μπέννετ. Μα πόσο θεός ο.κ Μπέννετ; Τον πείραζε κι εκείνος δεν καταλάβαινε τίποτα , παρέμενε σοβαρός και παρόλα αυτά έφερνε τη συζήτηση εκεί που εκείνος ήθελε .

    Στην ιστορία μας μπαίνει και ο Γουίκαμ που με το καλημέρα σας αρχίζει και κλαίει τη μοίρα του από δω και από κει , η Λίζυ τον θαυμάζει πολύ και αυτό φαίνεται αλλά κι εκείνος της δείχνει μια ιδιαίτερη αδυναμία .Και πως εκείνη να μην τον θαυμάζει αφού από τις περιγραφές καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για έναν πολύ γοητευτικό νέο που η στολή του στρατού έρχεται να προσθέσει λίγη γοητεία ακόμα .Πιστεύω η Λίζυ σε άλλη περίπτωση δεν θα είχε φανεί τόσο ευκολόπιστη αλλά την πονούσε το δοντάκι της και ότι και αν έλεγε ο Γουίκαμ εκείνη θα το θεωρούσε αλήθεια .Δεν θα πω κάτι άλλο για το θέμα προς το παρόν .

    Και η μέρα του χορού έφτασε , ο χορός που κι εμείς αλλά και οι ήρωες μας περίμεναν πως και πως , ακόμα και η σεμνή Μαίρη Μπέννετ το περίμενε . Είδαμε τον Ντάρσυ και την Λίζυ να χορεύουν παρέα και εκείνη να προσπαθεί να τον «προσβάλει» με κάθε ευκαιρία και να τον μειώσει .Καλή μου Ελίζαμπεθ κρατήσου στο ύψος σου ! Ακόμα και όταν η Κάρολαιν της λέει κάτι για τον Γουίκαμ εκείνη την αποπαίρνει .Πω πω δεν σηκώνει κουβέντα για τον καλό της !Αμάν πια :P

    Πόσα πολλά έγιναν στον χορό ;Η απουσία του Γουίκαμ , ο εξευτελισμός των Μπέννετ , η χαζή διακοπή του χορού του σερ Λούκας ;;Λυπήθηκα την Τζέιν και την Λίζυ , δεν είναι καλό να ντρέπεσαι για την οικογένεια σου αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση πραγματικά πόσο τις λυπήθηκα !Παρατήρησα επίσης τη στιγμή που η κ.Μπέννετ πολυλογούσε και εξεύτέιζε ακόμα περισσότερο την οικογένεια της την ανησυχία της Λίζυ ότι της άκουγε ο Ντάρσυ . Μπορεί να το έκανε επειδή δεν άντεχε στην ιδέα να τους πιάσει στο στόμα του αλλά πιστεύω ότι βαθιά μέσα της την ενδιέφερε τι πίστευε εκείνος για εκείνη και την οικογένεια της .
    Επειδή μάλλον είπα πολλά ΠΑΛΙ θα αφήσω έξω πολλές λεπτομέρειες και θα πω πόσο πολύ γέλασα με την επιμονή του Κόλλινς ότι η Ελίζαμπεθ δεν αρνήθηκε στα αλήθεια. Μα να του μιλάς και εκείνος στο κόσμο του ;;Από ποιο πλανήτη κατέβηκες κύριε Γουίλλιαμ Κόλλινς ;;; Από τους λίγους λογοτεχνικούς ήρωες που με έχει κάνει να γελάω φωναχτά την ώρα που διαβάζω :P


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχετε καλύψει με πολλές λεπρομέρειες αυτά που ήθελα να πω, όμως θα προσθέσω μερικά ακόμα.
    Πρώτον, η ευκολία με την οποία μοιράζεται ο Γουίκαμ την πονεμένη ιστορία του είναι ένα καλά σχεδιασμένο κόλπο. Γνωρίζοντας οτι η αρχική αντίδραση θα είναι οίκτος, λόγω των ατυχιών του, με το χάρισμα του χαρακτήρα του(κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί πως έχει χάρισμα!) ο οίκτος γίνεται συμπάθεια και τέλος θαυμασμός. Έτσι, όταν ξεκινα τις παγαποντιές του, δε θα τον κυνηγήσουν από την αρχή. Επίσησ, πιστεύω πως η Όστεν έθιξε ένα άλλο τεράστιο πρόβλημα της εποχής. Στις μέρες μας, είναι εξαιρετικά εύκολο και γρήγορο να μάθουμε το ποιόν ενος ανθρώπου(με την κοινωνική δικτύωση ακόμα περισσότερο) και οι αγύρτες ξεσκεπάζονται, τις περισσότερες φορές, πριν γίνει το κακό. Τότε, ένας καινούργιος άνθρωπος στη γειτονιά(αν δεν ήταν ζάμπλουτος σαν τον Μπίνγκλευ ή τον Ντάρσυ που τους γνώριζαν οι πάντες) είχε μόνο τα λόγια του να το συστήσουν οπότε και μπορούσε να πεί ό,τι ήθελε και σε αυτά έπρεπε να βασιστούν οι υπόλοιποι. Ο Γουίκαμ για μένα είναι σχεδόν σατανικός, με πανούργες σκέψεις και σχέδια, αφημένος τελείως στις ηδονές του και τις απολαύσεις του.
    Δεύτερον, έχουμε την τάση να ξεπερνάμε γρήγορα πόσο πολύ ήταν προκατελημένη η Λίζυ ενάντια στον Ντάρσυ, επειδή μας συμφέρει, ή επειδή θεωρούμε τη δική του υπερηφάνια μεγαλύτερο κακό. Η Λίζυ ήταν από την αρχή άδικη μαζί του, για να εξυπηρετήσει το δικό της πληγωμένο εγωισμό, ή για να υποστηρίξει το Γουίκαμ. Αυτό είναι ολοφάνερο μέσα από τις αντιδράσεις της Τζέιν που προσπαθεί να δει τα γεγονότα πιο σφαιρικά και δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός οτι είναι τόσο καλόκαρδος χαρακτήρας. Είναι η μόνη που βλέπει με νηφαλιοτητα και λογική τις καταστάσεις και σε αυτό το χαρακτηριστικό μου θυμίζει την Έλινορ Ντασγουντ από τη Λογική κι Ευαισθησία.
    Τέλος, θα ήθελα να ανφερθώ στην αιώνια μάνα αλλά και κοινωνία που δεν τη νοιάζει αν ο άλλος είναι καλός χαρακτήρας, αρκεί να έχει μια καλή δουλειά, σπίτι, λίγα λεφτουδάκια και καλές διασυνδέσεις. Πέραν του γεγονότος οτι ο Κόλινς είναι ανεγκέφαλος και γλειώδης, το συγχωρώ πολύ ευκολότερα από το Γουίκαμ. Αυτός δεν είναι κακός και, στο κάτω-κάτω, κάνει ειλικρινείς προσπάθειες να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με την οικογένεια. Απλώς, κοιτάζει και το συμφέρον του. Ποιός δεν το κάνει αυτό;
    ΥΓ. Διάβαζα το σημείο που χορέυει η Λίζυ με τον Ντάρσυ και προσπαθεί να τον κουβεντιάσει. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το σχόλιο που έκανε, λέγοντας οτι είναι δύσκολο να περάσεις μισή ώρα με κάποιον αμίλητος την ώρα που χορέυεις. Δηλαδή, κάθε χορός κρατούσε μισή ώρα;; Λογικό είναι λοιπόν να κάνουν διαλείματα και, τώρα που το σκέφτομαι, δύο χοροί με τον Κόλινς, μια ώρα δηλαδή!, είναι αρκετοί να νροπιάσουν τον καθένα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα και από μένα! Θα συμφωνήσω με την Ιφιγένεια όσον αφορά τη δυσκολία του να αφήσω κάτω το βιβλίο...και ναι ομολογώ πως δεν κρατήθηκα και το έχω προχωρήσει κ άλλο χιχιχι!

    Αυτό που μου κάνει φοβερή εντύπωση και με εξοργίζει είναι όλη αυτή η ιστορία με το entail της περιουσίας των Bennett (συγνώμη για τα Greeklish αλλά διαβάζω το βιβλίο στα αγγλικά και δεν ξέρω πως ακριβώς μεταφράζεται ο όρος). Θα έλεγα πως μέχρι ενός βαθμού μπορώ να κατανοήσω και τη μανία και το άγχος της μαμάς Bennett να καλοπαντρέψει τις κόρες της, δεδομένου πως αυτές δε θα μπορέσουν να διεκδικήσουν λόγω φύλου την κληρονομιά του πατέρα τους.

    Γενικά τέτοιου είδους μυθιστορήματα εγείρουν πολλά ερωτήματα σχετικά με τη θέση της γυναίκας την εποχή εκείνη και την εξέλιξη της. Θεωρώ πχ πολύ σπουδαίο και ριζοσπαστικό για τότε τον τρόπο με τον οποίο η Λίζυ αρνείται τόσο ξεκάθαρα και χωρίς ανάγκη να κρατήσει τα προσχήματα την πρόταση γάμου. Μοιραία προκαλεί τη σύγκριση της με την Τζέην που πράγματι, όπως είπε και η Αλίκη στην ανάρτηση επάνω, σε αντίστοιχη περίπτωση θα ήταν πολύ πιο δεκτική και σύμφωνη με τις προσδοκίες του κοινωνικού περίγυρού της.

    Τέλος, γέλασα πολύ εκεί που ο κ. Collins απαρίθμησε στην Λίζυ τους λόγους για τους οποίους θέλει να παντρευτεί, ενώ με εκνευρίζει απίστευτα ο γλοιώδης τρόπος και υπερβολικό δέος που τον χαρακτηρίζει κάθε φορά που μιλάει για την προστάτιδά του, Lady Catherine. Πολύ ανθρωπάκι ο τύπος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπερα και απο μενα..

    Ξεκινησαμε τα νεα κεφαλαια, ομως η Ελιζαμπεθ δεν ειχε φυγει ακομη απο τους Μπιγκλευ.. Εμεινε ακομη λιγο ωστε να εκτυλιχθουν ακομη λιγες αξιοπροσεχτες στιγμες.

    Καταρχην βλεπουμε την δεσποινιδα Μπλιγκευ να φλερταρει τον Νταρσι. Δεν μπορω παρα να μην αναγνωρισω.. τις ολοιδιες προσπαθειες που κανουν ακομη οσες κοπελες και σημερα προσπαθουν ματαια να προσεγγισουν καποιον. Ωστοσο δεν θα μεινω εκει.. Θα εστιασω στο πως περναγαν τα βραδια τους εκεινη την εποχη...

    Εαν λοιπον δεν επαιζαν χαρτια, ή θα διαβαζαν ή θα κενταγαν (οι κυριες), ή θα κουτσομπολευαν. Και αν κανεις βαριοταν να καθεται, απλα.. εκανε μερικες βολτες τριγυρω στο δωματιο για να ξεμουδιασει(παντα με στυλ). Και η συγκεκριμενη παρεα και μεγαλη ηταν και φιλοξενουμενους ειχε, οποτε ποσο πιο βαρετα μπορουσαν να περνανε οταν ηταν λιγοτεροι;

    Το σπιτι των Μπενετ σιγουρα θα ειχε πιο ομορφα βραδια, με τις φωνες και τα γελια των κοριτσιων..

    Σειρα εχει ο κ. Κολινς. Μπορει μεν να γελαμε αρκετα με τον χαρακτηρα του, αλλα ειναι και αυτος αποτελεσμα της ανατροφης του και τον λυπηθηκα λιγακι. Ευγενικη (και πανεξυπνη) σκεψη να προτιμησει μια απο τις κορες των Μπενετ. Θεωρω πως του ταιριαζει η Μαιρη, αλλα αυτος ηθελε την ομορφη Τζεην. Ωστοσο δεν τον χαλασε να την αντικαταστησει με την Ελιζαμπεθ. Λαθος παντως της κ. Μπενετ που δεν εστρεψε απο την αρχη το ενδιαφερον στην Μαιρη, και θεωρησε σιγουρη την Ελιζαμπεθ. Φαγανε τα μουτρα τους και οι δυο.

    Οσον αφορα την ιδια την προταση..μπορει αρκετοι να γελασαν με τα επιχειρηματα του, ομως..αν τα βαλεις κατω, λεει αληθειες. Και μια οποιαδηποτε κοπελα ακομη και αν ειχε διαθεση να αρνηθει, μετα απο αυτα θα το σκεφτοταν σοβαρα.. Η αδιαφορια της Ελιζαμπεθ που εβαλε πανω απο ολα τον εαυτο της, αγγιζει τα ορια του εξωπραγματικου.

    Ο Κολινς τους εδινε την ευκαιρια να μεινουν στο σπιτικο τους σε περιπτωση θανατου του πατερα. Η θεση των Μπενετ ηταν δυσκολη σ'αυτο το θεμα, και αυτη ηταν μια πολυ καλη ευκαιρια που εξασφαλιζε ολη την οικογενεια. Προικα δεν ειχαν τα κοριτσια, και αν και ο γαμος με τον Μπιγκλευ θεωρουνταν σχεδον σιγουρος, δεν καλυτερευε την θεση τους. Η Τζεην θα εξασφαλιζοταν ομως οι υπολοιπες τι θα απογινονταν;

    Δυσκολα επομενως πιστευω μια κοπελα θα ελεγε τοσο αποφασιστικα το "οχι", οσο το ειπε η Ελιζαμπεθ. Ολες θα σκεφτοταν την τυχη της οικογενειας τους που κρεμοταν στα χερια τους εκεινη την στιγμη και οι περισσοτερες θα θυσιαζοταν (οχι βεβαια πως τις υπολοιπες τις περιμενε καλυτερη τυχη εκεινη την εποχη..)

    Ο χαρακτηρας της Ελιζαμπεθ αποτελει μια εξαιρεση, κατι το εντελως παραξενο. Τοση αυτοπεποιηθηση.. τοση σιγουρα, και καμια διαθεση να σκεφτει εστω να θυσιαστει για την οικογενεια της, απο που πηγαζε; Σιγουρα οχι απο την περιουσια τους, αλλα ουτε και απο τους γονεις της (ισως λιγακι απο τον πατερα της).

    Τον Γουικαμ δεν θα τον σχολιασω εκτενως για την ωρα.. Ενας γοητευτικος νεαρος που γοητευει την Ελιζαμπεθ και της εξιστορει την ζωη του. Η απορια που μου καρφωθηκε, ηταν αν το φανερο ενδιαφερον της προς τον Γουικαμ ηταν πρεπον για την ιδια. Δεν θα την εξεθετε στα ματια της κοινωνιας της; Δεν θα της εβγαινε ονομα πως ισως και να τα εχουν; ή η ευρυτερη συντροφια την προφυλασε;

    Παντως η παρουσια του Γουικαμ σχεδον θαμπωσε τους υπολοιπους νεαρους. Μεχρι και ο Μπιγκλευ ξεχαστηκε..ενω ο Ντατσι απεκτησε νεο ενδιαφερον με τα οσα εκανε του Γουικαμ.

    Η βραδια του χορου ηταν η απολυτη καταστροφη..

    Πως ειναι να περιμενεις κατι με χαρα και ανυπομονησια και αυτο που θα βιωσεις ουτε στους χειροτερους σου εφιαλτες δεν θα το βλεπες; Ε.. αυτο τραβηξε η Ελιζαμπεθ εκεινο το βραδυ. Το απολυτο ρεζιλικι της οικογενειας της, εξαιτιας της μητερας της. Προσπαθουσα να σκεφτω στην θεση της Ελιζαμπεθ, πως θα την περιοριζες αυτη την γυναικα.. Ηταν η ντροπη του σπιτιου οπου και να πηγαιναν, και ο κ. Μπενετ αφαντος για να την μαζεψει. Γενικα παντως η εικονα ολης της οικογενειας φανηκε πολυ ασχημη. Απορω πως ειχαν και ελπιδες να καλοπαντρευτουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κατι τελευταιο.. οι υποψηφιοι γαμπροι που βλεπουμε αυτη την στιγμη, ειναι ολοι τους ξενοφερτοι. Με εξαιρεση την Κολινς οι αδερφες Μπενετ πως ειχαν ελπιδα να καλοπαντρευτουν εαν δεν τυχαιναν αυτες οι συμπτωσεις (Μπιγκλευ με το νοικιασμενο σπιτι, και του Γουικαμ με τον στρατο). Πως αλλιως θα γνωριζαν υποψηφιους γαμπρους; Δεν βλεπω να αναφερεται κανεις εγχωριος γαμπρος..
    ________
    Βασιλικη (και στο προηγουμενο σχολιο η ιδια ειμαι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχονταςσ διαβάσει και τα παρακάτω σχόλια, χαίρομαι που όλες μας καταλαβαίνουμε σιγά- σιγά το πραγματικό νόημα του τίτπου του βιβλίου. Με καλύψατε όλες σε ό,τι αφορά τη Λίζυ. Βασιλική μου, πολύ εύστοχο το σχόλιό σου για τους ξενόφερτους γαμπρούς!Αν θυμάμαι καλά, η Τζέιν είναι 25, η Λίζυ 21, η Μαίρυ 19, η Κίτυ 17 και η Λύντια 15. Δεν τρελαίνεται αδίκως η μαμά Μπένετ και μένει ξάγρυπνη βράδια ολόκληρα ανησυχώντας για τις τύχες των κορίτσιών της! Γιατί, τι 25, τι 27 που είναι η καημένη Σάρλοτ που συνέχεια από το γαιδούρι την κατεβάζει; Πολύ γρήγορα περνούν τα χρόνια και εξανεμίζονται οι ελπίδες τους να καλοπαντρευτούν. Από την άλλη, ο μπαμπάς Μπένετ...στα βιβλία του!

      Διαγραφή
  6. Τελευταία και καταιδρωμένη....
    Διαβάζω κι εγώ το βιβλίο στα Αγγλικά και δυσκολεύτηκα την προηγουμενη εβδομάδα να τηρήσω το πρόγραμμα. Το 20ο κεφάλαιο ομολογώ πως το προσπέρασα !!!
    Να ξαναπώ πως με αυτήν την ανάγνωση ανακαλύπτω πολύ περισσότερα πράγματα για τον καθένα. Δεν θα σταθώ σε αυτά που σε γενικές γραμμές έχουμε σχολιάσει ξανά αλλά σε πράγματα που για εμένα τουλάχιστον είχαν περάσει απαρατήρητα σε προηγούμενες αναγνώσεις.
    Ο κος Κόλλινς.
    Η ίδια η συγγραφέας φροντίζει να του δώσει κάποια ελαφρυντικά για το χαρακτήρα και την συμπεριφορά του, λόγω κακής και πολύ αυστηρής διαπαιδαγώγησης. Το ότι σκέφτηκε να επισκεφθεί την οικογένεια Μπεννετ προσπαθώντας με έναν γάμο να αποκαταστήσει την αδικία που τους γινόταν το βρίσκω πολύ αλτρουιστικό από μέρους του. Το ότι βέβαια ως κάθε σερνικό δεν έχει καθόλου "γνώθει σεαυτόν" και προσεγγίζει τις πλεον όμορφες και καλλιεργημένες της οικογένειες είναι αναμενόμενο ! Όντως με την Μαίρη θα ταίριαζαν μεν αλλά θα ήταν μια δίδυμη κινούμενη συμφορά για τους γύρω τους...
    Κάτι άλλο που θέλω να πώ για τον "αξιαγάπητο" αιδεσιμότατο με την τερατώδη αυτοπεποίθηση είναι ότι στην πιο πιστή μεταφορά του, αυτήν του BBC,έχει κατάφορα αδικηθεί. Σύμφωνα με το βιβλίο είναι ένας νεαρός 25 χρόνων, μάλλον παχύς και ασούμπαλος αλλά σε καμμια περίπτωση ο γλοιώδης μεσήλιξ που βλέπουμε στην σειρά....νομίζω η επιλογή του συγκεκριμένου τύπου ήταν αρκετά υπερβολική. Πιο κοντινός στο βιβλίο είναι ο Collins της ταινίας του 2006.

    Στη συνέχεια, και με την άδειά σας, θα αποδομήσω λίγο τον μύθο της καλής μας Ελίζαμπεθ. Σε αντίθεση με την Τζέην - που αυτή τη φορά, όσο διαβάζω τόσο πιο συμπαθής και καθόλου αγαθιάρα μου φαίνεται - η Ελίζαμπεθ έχει αντίστοιχη με τον Ντάρσυ πεποίθηση στην καλή της κρίση και καμμία ανοχή στα λάθη των άλλων. Με το που πρωτογνωρίζει τον Γουίκαμ, σπεύδει να πιστέψει στα όσα της λέει χωρίς καθόλου να τα αμφισβητήσει. Στο κάτω - κάτω, πρόκειται για έναν τυχάρπαστο αξιωματικό, κανείς δεν ξέρει το παραμικρό για το παρελθόν του και το μόνο που έχει είναι η εμφάνισή του και οι ευγενικοί του τρόποι. Κορτάκιας δηλαδή, κι όμως η Ελίζαμπεθ υποκύπτει στην γοητεία του....
    Να προσθέσω εδώ, ότι ο Γουίκαμ του BBC ήταν κι αυτός κατά τη γνώμη μου ατυχέστατη επιλογή....με παρουσιαστικό που φώναζε "προσοχή,λιμοκοντόρος" από μακριά.....καλύτερος, και εδώ ο Γουίκαμ της ταινίας.
    Επίσης, ούτε στην ταινία, ούτε στη σειρά του BBC, φαίνεται το ότι η καλή μας Ελίζαμπεθ είναι αρκετά τσιμπημένη με τον νεαρό αξιωματικό και περιμένει πώς και τί το χορό....
    Ο οποίος χορός είναι ένα Βατερλώ για πολλούς.
    Για την ίδια την Ελίζαμπεθ που περιμένει να χορέψει με τον Γουίκαμ και αντί αυτού της προκύπτουν Ντάρσυ και Κόλλινς.
    Για τον ερωτοχτυπημένο κο Ντάρσυ που έχει κυριολεκτικά λαλήσει και κάνει πράγματα που ούτε τα φανταζόταν τότε, στο χορό του Μέρυτον.
    Για την Τζέην και τον Μπίνγκλευ, που ο ολοφάνερος έρωτάς τους, θορυβεί πολλούς και τους κάνει να αναλάβουν δράση.
    Για το γόητρο της οικογένειας Μπέννετ που καταρρακώνεται σε όλη τη διάρκεια της βραδυάς.

    Τέλος να πώ για τον Ντάρσυ και την ολοφάνερη ανησυχία του για τον φίλο του τα εξής: Ξέρει ότι ο φίλος του είναι παιδί-μάλαμα αλλά ευκολόπιστος, ότι άγεται και φέρεται....Βλέπει - και ακούει- την κα Μπέννετ να ραδιουργεί για να εξασφαλίσει το μέλλον όλης της οικογένειας προσδοκώντας τον πολύφερνο γαμπρό.....
    Δεν ξέρει την Τζέην τόσο καλά - στο Νέδερφηλντ ήταν άρρωστη το περισσότερο καιρό - και ώς εκ τούτου δεν έχει καμμία αφορμή να ΜΗΝ τη θεωρήσει και αυτή - στην καλύτερη περίπτωση - ένα δόλωμα που έχει στήσει η καπάτσα μάνα της για τον φίλο του.....
    Κι εγώ στη θέση του Ντάρσυ θα ανησυχούσα.....ΠΟΛΥ !!!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΥΓ.

    Δυό μικρά σχόλια ακόμα. Συγχωρέστε μου το άτακτο της σκέψης, αλλά ενώ θα έπρεπε, δεν κρατάω σημείωσεις μια και διάβαζα μέχρι τώρα σε λεωφορεία, πλοία και καφετέριες....!

    Κος Μπέννετ
    Καλός, χρυσός, υπέροχο και βιτριολικό το χιούμορ του...ΑΛΛΑ : Και αυτός όπως η κορούλα του αρέσκονται στο να κάνουν έξυπνο χιούμορ εις βάρος του εξαδέρφου που τα θέλει μεν ο οργανισμός του αλλά κάποια καλή πρόθεση απέναντί τους την έχει. Εξάλλου το να κάνεις χιούμορ εις βάρος ανθρώπου που αδυνατεί λόγω νοημοσύνης να αντιληφθεί ότι τον κοροϊδεύουν για μένα δεν είναι ό,τι καλύτερο.. Δεύτερον,να κατανοήσω ότι η συμβία του του έχει ψήσει το ψάρι στα χείλη τόσα χρόνια αλλά κι αυτός...! Περιμένουν ξένο άνθρωπο, και ενώ το ξέρει δεκαπέντε μέρες πριν, την ειδοποιεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή...σε μια εποχή και έναν τόπο που δεν μπορείς να πεταχτείς στο σούπερ μάρκετ για κάτι έκτακτο !
    Τρίτον: Ορθώς, κύριε Μπέννετ μας να ΜΗΝ επιθυμείτε να παντρευτεί η Ελίζαμπεθ τον πανίβλακα, αλλά ούτε εσείς με όλη σας την εξυπνάδα σκεφτήκατε το πλέον λογικό: Να του προξενέψετε τη Μαίρη.....στο κάτω κάτω, διακυβεύεται το σπίτι και το μέλλον της οικογένειάς σας....το τί θα γίνει μετά τον θάνατό σας δεν σας απασχολεί στο ελάχιστο;

    Σάρλοτ Λούκας.
    Κορίτσι χωρίς εμφάνιση αλλά με μυαλό. Οι παρατηρήσεις της είναι σωστές και πολύ ώριμες για την ηλικία της. Ακόμα και οι πιό υπερβολικές δείχνουν να πηγάζουν από μια σοφία που έρχεται μόνο με τα χρόνια και από εμπειρία κοινωνικής παρατήρησης. Καμμιά φορά σκέφτομαι μήπως λειτουργεί ως alter ego της Τζέην Ώστην.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευστοχες οι παρατηρησεις σου Margo. Αυτο με την Σαρλοτ Λουκας το σκεφτηκα και εγω...

    Βασιλικη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμπληρωση : να γιατι αρνηθηκε η Ελιζαμπεθ την προταση γαμου του Κολινς, χωρις να σκεφτει δευτερολεπτο την οικογενεια της. Οταν βλεπει απο την μια.. την αδιαφορια του πατερα της για το θεμα και την γραφικοτητα την μητερα της απο την αλλη.. γιατι να ειναι αυτη, που θα αναλαβει να τους σωσει ολους θυσιαζοντας τον εαυτο της;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καταρχην να πως μπραβο για τα σχολια ολων σας, φαινεται η σοβαρη μελετη που εχετε κανει στο βιβλιο...
    Εχω μια απορια σε σχεση με τα κληρονομικα που αφορουν τα κοριτσια της οικογενειας εκείνη την εποχη. Τα κοριτσια λοιπον της οικογενειας Bennett δεν δικαιουνται κατι απο την πατρικη περιουσια. Κατι αντιστοιχο γινεται και με τις αδερφες Dashwood στο Λογικη και Ευαισθησια.
    ΟΜΩΣ.... παρακατω στο Περηφανια και Προκαταληψη (ειναι κατι που θυμαμαι απο παλιοτερες αναγνωσεις, αλλα και απο τη σειρα του BBC) βλεπουμε πως η κορη της Λαιδης Catherine αναφερεται ως κληρονομος της οικογενειακης της περιουσιας...
    Αυτο γιατι συμβαινει; Υπηρχαν δυο μετρα και δυο σταθμα, αναλογα με την κοινωνικη ταξη του καθενος;
    Θα ηταν ευχης εργο αν μπορουσε καποιος ή καποια να μας δωσει τα φωτα του/της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλωσόρισες Κατερινιώ μου!
    Τα νομικά της Αγγλίας της Αντιβασιλείας δεν τα κατέχω, αλλά νομίζω πως κάποιες περιουσίες είχαν οριστεί ( από το νόμο; από κάποιον προκάτοχο; ) ως entailed και άλλες όχι...δεν ξέρω αν είχε να κάνει με το μέγεθος της περιουσίας και τους τίτλους της οικογένειας...μάλλον όχι. Προς μεγάλη μου έκπληξη,αυτή η ρύθμιση φαίνεται να ίσχυε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα (βλέπε Downton Abbey),

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο 1ος παγκοσμιος αρχισε αρχιζε να αλλαζει δεδομενα αιωνων. Εξ'ου και ισχυαν και στο Downton Abbey ολα αυτα. Στην σειρα αυτη βλεπουμε την μεταβαση απο την παλια εποχη, στην νεα.

    Μεγαλο αδικο να πετιουνται εξω απο το σπιτι, η χηρα και οι κορες, την επομενη θανατου του πατερα, και απορω πραγματικα.. πως ισχυε αυτο και δεν υπηρχε καποια ρυθμιση στα τοσα χρονια. Αλλα μαλλον ολοι οι ευγενεις θα φροντιζαν να κανουν πολλα παιδια, και σιγουρα καποιο απο αυτο θα ηταν αγορι. Ο κ. Μπενετ οπως βλεπουμε. 5 αποπειρες εκανε και στις 5, κορες βγηκαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. (όποιος/όποια γράφει ως Ανώνυμος καλό είναι να μας λέει και όνομα για να ξέρουμε με ποιον μιλάμε αν και φαντάζομαι πως στα σχόλια εδώ είναι η Βασιλική τώρα αλλά δεν παίρνω κι όρκο :P )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η Βασιλικη ειμαι, το πετυχες.. ξεχασα να το βαλω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τελείωσα το 20ο κεφάλαιο μόλις τώρα (και το άρχισα προχθές). Μου αρέσει πολύ και το διαβάζω με μεγάλη ταχύτητα. Ο κ. Κόλινς είναι αντιπαθητικότατος και ο κ. Μπένετ και η ατάκα του για το γάμο της Λίζυ μου άρεσε πολύ... Όταν τελειώνω δέκα κεφάλαια διαβάζω την παρουσίαση σας και μου αρέσει πολύ!! Συγχαρητήρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...