Διαβάζοντας την Περηφάνια και Προκατάληψη (μέρος 4ο)

Τη δεύτερη εβδομάδα της ομαδικής μας ανάγνωσης (15-21 Ιουλίου), διαβάσαμε από το 11ο ως το 20ο κεφάλαιο.

Μια μικρή περίληψη:

Στα κεφάλαια αυτής της εβδομάδας βλέπουμε τις αδελφές Μπέννετ να επιστρέφουν μετά τη μικρή διαμονή τους στο Νέδερφιλντ στο σπίτι τους, όπου δέχονται την επίσκεψη του εξαδέλφου Κόλινς, κληρονόμου του Λόγκμπουρν, ο οποίος έχει έρθει εκτός των άλλων για να διαλέξει ανάμεσά τους μια νύφη. Παράλληλα, γνωρίζουμε τον Γουίκαμ, έναν στρατιωτικό που μόλις έφτασε με το τάγμα του στο Μέρυτον και αποτελεί σύντομα το αντικείμενο θαυμασμού των περισσότερων γυναικών. Όμως ο Γουίκαμ, που γίνεται γρήγορα φίλος της Ελίζαμπεθ, έχει ένα μυστηριώδες παρελθόν με τον ίδιο τον κύριο Ντάρσυ. Στη συνέχεια φτάνουμε στον χορό του Νέδερφιλντ, όπου συμμετέχει σύσσωμη η οικογένεια Μπέννετ μετα του κυρίου Κόλινς, και βλέπουμε την Τζέιν να έρχεται κοντά με τον κύριο Μπίγκλεϋ, πράγμα που χαροποιεί ιδιαιτέρως την κυρία Μπέννετ, αλλά και την Ελίζαμπεθ να χορεύει για πρώτη φορά με τον κύριο Ντάρσυ για τον οποίο έχει αναπτύξει μια έντονη αντιπάθεια. Τα κεφάλαιά μας τελειώνουν με την πρόταση γάμου του κυρίου Κόλινς στην Ελίζαμπεθ, και την επανειλημμένη άρνησή της που εκείνος επέμενε να εκλαμβάνει σαν κατάφαση.



Και μερικά δικά μου σχόλια:

(προειδοποίηση για τα δικά σας σχόλια : όσοι έχετε διαβάσει ξανά το βιβλίο παρακαλώ να μην αποκαλύψετε σημεία από την πλοκή του βιβλίου μετά το εικοστό κεφάλαιο για να μη χαλάσουμε την ανάγνωση σε όποιον δεν το έχει διαβάσει. :) ) 

Αυτή την εβδομάδα, παρακολουθούμε την ιστορία εκεί που την αφήσαμε, στο Νέδερφιλντ, όπου η Τζέιν γίνεται επιτέλους καλά και αποφασίζουν σιγά σιγά οι δύο αδελφές Μπέννετ να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Δεν ξέρω αν το νιώθετε κι εσείς, αλλά σε αυτή τη φάση μου φαίνεται ότι έχει αρχίσει να υπάρχει ένα συναίσθημα πλατωνικού έρωτα, σίγουρα μεν από την πλευρά του κυρίου Ντάρσυ, όσο για την Ελίζαμπεθ πιστεύω πως αν καθόταν λίγο ακόμα κάτι θα άρχιζε να νιώθει κι εκείνη, αν και πιο πιθανό το θεωρώ να το απέδιδε σε πρόβλημα υγείας, παρά έρωτα!

Η δεσποινίς Μπίγκλεϋ για άλλη μια φορά με εκνεύρισε με την προσποίησή της πως διάβαζε ένα βιβλίο και ιδίως με τη διαρκή φλυαρία της, καθώς κι εγώ, σαν βιβλιόφιλη θα εκνευριζόμουν τρομερά στη θέση του κυρίου Ντάρσυ και δεν ξέρω αν θα είχα την υπομονή να την αγνοήσω και να συγκεντρωθώ στο βιβλίο μου. Σε αυτά τα πρώτα κεφάλαια αυτής της εβδομάδας πάντως ακούμε και την περιβόητη φράση του κυρίου Ντάρσυ:

Επιστρέφοντας στο Λόγμπουρν, έχουμε τα "ευχάριστα" νέα της επίσκεψης του "αγαπητού" εξάδελφου Κόλινς. Ο κύριος Κόλινς είναι ένας κληρικός, κληρονόμος της περιουσίας του κυρίου Μπέννετ και προστατευόμενος της πολύ σημαντικής προσωπικότητας λαίδης Κάθριν ντε Μπεργκ, που τυγχάνει να είναι και θεία του κυρίου Ντάρσυ.

(μπλιαχ!!)

Ο "αγαπητός εξάδελφος" αποφασίζει να επισκεφτεί την οικογένεια Μπέννετ προφανώς για να δει από κοντά την μέλλουσα περιουσία του, αλλά και για να διαλέξει ανάμεσα στις νεαρές δεσποινίδες Μπέννετ την πιο κατάλληλη για γυναίκα του. Μια και δεν του λείπει καθόλου η αισιοδοξία και η μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, η πρώτη που διαλέγει φυσικά είναι η πιο όμορφη, η Τζέιν (άσχετα από αυτά που λέει αργότερα ότι και καλά η πρώτη που διάλεξε ήταν η Λίζι!). Τυχερή λοιπόν, η δεσποινίς Μπέννετ, που κάτι έτρεχε με τον Μπίνγκλεϋ, γιατί δεν τη γλίτωνε με τίποτα την "καλή της τύχη", τόσο καλόβολη και γλυκιά που είναι. Η Ελίζαμπεθ δεν ήταν τόσο τυχερή, αλλά θα φτάσω και σ' αυτό.

Να και ο γοητευτικός Γουίκαμ (ομολογώ πως τον φανταζόμουν
πολύ πιο γοητευτικό, αλλά πάλι, γούστα είναι αυτά!)

Στη συνέχεια, πηγαίνουμε μέχρι το Μέρυτον όπου μόλις έχουν καταφθάσει ακόμη περισσότεροι στρατιωτικοί, με πιο εντυπωσιακό ανάμεσά τους τον όμορφο Γουίκαμ, που δεν αργεί να γίνει το αποκλειστικό αντικείμενο θαυμασμού των νεαρών κοριτσιών και ιδίως της ίδιας της Ελίζαμπεθ. Ο Γουίκαμ στην πρώτη πρώτη γνωριμία του με την Λίζι, την ενημερώνει αμέσως και χωρίς ενδοιασμούς για τις κακές σχέσεις που έχει με τον κύριο Ντάρσυ τον οποίον με τα λίγα με τα πολλά κατηγορεί πλήρως για όλα του τα προβλήματα. Ένας άνθρωπος που δε διστάζει να κακολογήσει με τέτοια ευκολία κάποιον άλλον, δεν μου φαίνεται και πολύ εμπιστεύσιμος. Το σίγουρο είναι πως η Ελίζαμπεθ τον πίστεψε και τον συμπάθησε αμέσως, κάτι που όπως λέει και η ίδια είναι εύκολο, όταν βλέπεις εκείνο το πρόσωπο. Θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω λίγο επιπόλαιη ή και ρηχή σε αυτή τη φάση, όμως κι εγώ θα τον πίστευα. Παράλληλα όμως το οποιοδήποτε θετικό συναίσθημά της στο πρόσωπο του κυρίου Ντάρσυ έκανε φτερά και τη θέση του πήρε μια απόλυτη και αδιάλλακτη αντιπάθεια.

(σσ: ο κύριος Ντάρσυ)

Ο χορός στο Νέδερφιλντ, που είχε τάξει ο κύριος Μπίνγκλεϋ στη Λύντια, γίνεται επιτέλους και η οικογένεια Μπέννετ δίνει ρεσιτάλ! Από τη μία έχουμε την κυρία Μπέννετ που εκφράζει τα βαθύτερα συναισθήματά της για τη σχέση της κόρης της με τον Μπίνγκλεϋ, δίχως να κρύβει στιγμή την αυταρέσκειά της στο σίγουρο ενδεχόμενο ενός τόσο πλούσιου γάμου, και όλα αυτά μπροστά στον κύριο Ντάρσυ, χωρίς ίχνος τακτ ή έστω λίγης... αξιοπρέπειας (πολλά ζητάω από την κυρία Μπέννετ!). Από την άλλη έχουμε την Μαίρη που δε σταματάει να τραγουδάει με πομπώδες και κουραστικό ύφος, γελοιοποιώντας λίγο περισσότερο την όλη κατάσταση. Και το κερασάκι στην τούρτα ο ίδιος ο κύριος Κόλινς που κάνει του κεφαλιού του και συμπεριφέρεται χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του στιγμή τους τρόπους ευγενείας που υπήρχαν εκείνο τον καιρό, άλλωστε θεωρεί τον εαυτό του κάτι ανάλογο του βασιλιά, οπότε δεν ισχύουν έτσι κι αλλιώς για εκείνον οι περιορισμοί που αντιστοιχούν σε όλους τους κοινούς θνητούς.

Έχουμε και τον πρώτο χορό της Λίζυ με τον κύριο Ντάρσυ.

Το κομμάτι αυτής της εβδομάδας κλείνει με μια τραγική πρόταση γάμου, που κάνει ο "αγαπητός εξάδελφος" κύριος Κόλινς στην Λίζι. Αρχικά ναι, μου προκάλεσε γέλιο, αλλά με εκνεύρισε απίστευτα, όταν θεωρούσε επανειλημμένως την άρνηση της Ελίζαμπεθ σαν κατάφαση, γιατί πως θα μπορούσε ένα τιποτένιο πλάσμα σαν την Λίζι, που έτσι κι αλλιώς δεν έχει ελπίδες να αποκατασταθεί στην κατάστασή της, να αρνηθεί μια τέτοια τιμή που της έκανε ο μεγαλόκαρδος Κόλινς να την κάνει γυναίκα του. Είναι επισήμως ένας από τους πιο αντιπαθής ήρωες που έχω συναντήσει σε βιβλίο στη ζωή μου!! Το μόνο που μπορώ να πω, είναι πως ανυπομονώ να σηκωθεί να φύγει από το Λόγκμπουρν (και από τις σελίδες του βιβλίου) και να μην τον ξανασυναντήσουμε!

Και για αυτή την ατάκα του τον αγαπώ!!

Πάντως θεωρώ πως ο Κόλινς θα ταίριαζε ιδανικά με την Μαίρη. Είναι και οι δύο εξίσου επιτηδευμένοι, υπερβολικοί, φαφλατάδες και κουραστικοί!

Αυτά τα λίγα (!) από μένα, εσείς τι έχετε να πείτε για τον κύριο Κόλινς και τον Γουίκαμ, τους δύο νέους ήρωες που γνωρίσαμε σε αυτά τα κεφάλαια, αλλά και για τις εξελίξεις στις ζωές αυτών που ήδη ξέραμε;

Αυτή την εβδομάδα (22-28 Ιουλίου) διαβάζουμε τα κεφάλαια 21 έως 30 και την άλλη Κυριακή πάλι εδώ στις 21:00 να σχολιάσουμε. (Δείτε όλο το πρόγραμμα αναλυτικά εδώ)