Διαβάζοντας την Έμμα ( 1η εβδομάδα)

Η πρώτη εβδομάδα της ομαδικής μας ανάγνωσης τελείωσε και επιτέλους έφτασε η στιγμή που όλοι περιμέναμε , του σχολιασμού.
Αυτή την εβδομάδα (16-22 Ιουλίου), διαβάσαμε από το κεφάλαιο 1 έως το 11. (σελ. 9-128 στο δικό μου βιβλίο από τις εκδόσεις Σμίλη)

                                                              Περίληψη :

Στα πρώτα 11 κεφάλαια γνωρίζουμε τους ήρωες της ιστορίας μας , διαβάζουμε περιγραφές για την περιοχή και τα σπίτια , μπερδευόμαστε με τα πολλά ονόματα και κάπου στο 10ο κεφάλαιο αρχίζουμε να τους μαθαίνουμε . Γνωρίζουμε την οικογένεια Γουντχάουζ όπου αποτελείται από έναν πατέρα με δύο κόρες και μια γκουβερνάντα που είναι σαν μέλος της οικογένειας . Η μεγαλύτερη κόρη , η Ισαβέλλα, είναι παντρεμένη και ζει μακριά απο την οικογένεια της . Η οικογένεια κατάφερε να ξεπεράσει αυτόν τον αποχωρισμό και πάνω που τον συνήθισε , αποφάσισε η γκουβερνάντα τους , η Μις Τέιλορ, να παντρευτεί .Σε αυτά τα κεφάλαια λοιπόν βλέπουμε τις επιπτώσεις αυτού του αποχωρισμού στη ζωή της Έμμας ,της μικρότερης κόρης του κ.Γουντχάουζ .(αλλά και στον ίδιο) Εκείνη κάνει μια καινούργια φιλία και τα μπερδέματα αρχίζουν . 

                                                            Τα δικά μου σχόλια :


( προσοχή: αν έχετε ξαναδιαβάσει το βιβλίο ή αν έστω προχωράτε πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους ,παρακαλώ προσοχή στα σχόλια σας μην αποκαλύψετε διάφορα για τη συνέχεια της ιστορίας για να μη κάνουμε σπόιλερ και χαλάσουμε την ανάγνωση σε κάποιους  ) 

Αγαπώ την Όστεν , αγαπώ τον τρόπο γραφής της και αγάπησα αυτό το βιβλίο από την αρχή σχεδόν . Όμως , δεν μπορώ να σας κρύψω πόσο πολύ με δυσκόλεψαν τα πολλά ονόματα . Κρατάω σημειώσεις για κάθε κεφάλαιο γιατί χρειάζονται όταν θέλεις να κάνεις έναν αναλυτικό σχολιασμό . Παρόλα αυτά αν κάπου πω κάποιο όνομα λάθος διορθώστε με ελεύθερα γιατί ακόμη νιώθω πως κάπου κολλάω λίγο .

Η ιστορία μας ξεκινάει με την οικογένεια Γουντχαουζ, τον πατέρα με τις δυο του κόρες . Η μεγαλύτερη, η (καημένη) Ισαβέλλα είναι παντρεμένη με τον κύριο Νάιτλυ και ζει μακριά από την οικογένεια της . Ο κ.Γουντχάουζ πιστεύω πως δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει αυτόν τον αποχωρισμό και ενώ η κόρη του είναι καλοπαντρεμένη και ευτυχισμένη , δεν σταματάει λεπτό να την αποκαλεί καημένη χωρίς κανέναν απολύτως λόγο . Η καλή τους γκουβερνάντα , που ήταν και φίλη και ουσιαστικά μέλος της οικογένειας , αποφασίζει να παντρευτεί και αυτό αποτελειώνει τον κ. Γουντχαουζ . Τον έχω στο μυαλό μου σαν έναν φουλ-γκρινιάρη γεράκο , που απο φόβο να μη μείνει μόνος τους θέλει όλους ανύπαντρους και κοντά του . Και όταν του πηγαίνουν κόντρα και φεύγουν απο δίπλα του , εκείνος δεν διστάζει να τους κάνει να νιώθουν άσχημα και να λέει διάφορα πίσω απο την πλάτη τους . Πάντα υπάρχει ένας χαρακτήρας στα βιβλία της Όστεν που είναι σπαστικός και ταυτόχρονα αστείος και δεν ξέρεις αν θέλεις να γελάσεις ή να εκνευριστείς όταν διαβάζεις . Στα σημεία που αποκαλεί συνέχεια την κόρη του και την Μις Τέιλορ καημένες , απο τη μία γελάω και απο την άλλη θέλω να μπω στο βιβλίο να τον ταρακουνήσω .

Η Μις Τέιλορ παντρεύετε τον κύριο Γουέστον και ζουν στο Χάιμπερι , σχεδόν δίπλα στο σπίτι των Γούντχάουζ . Μου κάνει εντύπωση η ευκολία που είχαν να δίνουν τα παιδιά τους σε πλούσιους συγγενείς .Στο σημείου που διαβάσαμε για τον γιο του κ.Γουέστον θυμήθηκα την καλή μου Φάνι Πράις απο το Μάνσφιλντ . Δεν λέω , στα σίγουρα είναι για το καλό τους και έχουν περισσότερες ανέσεις και ευκαιρίες στη ζωή τους . Πχ η Φάνι ποιος ξέρει τη μοίρα θα είχε στο πατρικό της . Όμως και πάλι μου κάνει εντύπωση , ίσως γιατί είναι κάτι που εγώ δεν θα άντεχα και που γενικά δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι .

Πέθανα στο γέλιο με τη γαμήλια τούρτα και τον κύριο Γουντχάουζ. Όχι μόνο προσπαθούσε να πείσει το ζευγάρι να μην έχει τούρτα , αλλά μετά έπρηζε στην κυριολεξία τους καλεσμένους να μη φάνε . Πιστεύω είναι ένας άνθρωπος αντιπαθείς στους γύρω του και αυτό το καταλαβαίνουμε όταν όλοι αδιαφορούν εντελώς για όσα λέει και τρώνε τούρτα μπροστά του .

Η ηρωίδα του βιβλίου μας , η Έμμα , είναι μια κοπέλα που αγαπάει τα προξενιά και τα μπερδέματα . Αγαπάει τον εαυτό της και θέλει να κάνει πράγματα για τους άλλους περισσότερο για να ακούει επαίνους παρά από αγάπη . Γνωρίζει καλά τις ικανότητες της , ξέρει που είναι καλή και που μέτρια , όμως , αφήνει τους άλλους να υπερβάλλουν για τα χαρίσματα της και το απολαμβάνει . Δεν θέλει να παντρευτεί και δεν κρύβει πως ένας απο τους λόγους είναι πως σε κανένα άλλο σπίτι δεν θα μπορεί να κάνει κουμάντο όπως στο δικό της .
Δεν την συμπαθώ αλλά ούτε και την αντιπαθώ . Τουλάχιστον όχι ακόμα , στην πορεία θα φανεί .

Η Έμμα βρίσκει καινούργια ασχολία μετά το γάμο της καλής της φίλης και πιάνει φιλίες με την Χάριετ Σμιθ, μια δεσποινίδα αγνώστου πατρός που είναι οικότροφη στο σχολείο της περιοχής .
Η Χάριετ είναι ότι πρέπει για φιλενάδα της Έμμας , είναι ευκολόπιστη και λιγάκι αγαθιάρα . Είχε ανάγκη αυτή τη φιλία για να νιώσει λίγο ξεχωριστή και ακολουθεί σαν...σκυλάκι την Έμμα.Ότι λέει για εκείνη είναι το σωστό και ενώ μπορεί στην αρχή να μη συμφωνεί με κάτι , στο τέλος πείθει μέχρι και τον ίδιο της τον εαυτό πως αυτή είναι δική της άποψη ενώ στην ουσία την επηρεάζουν αυτά που λέει η Έμμα.
Είναι ξεκάθαρο πως υπήρχαν λίγα αισθήματα από τη μεριά της για τον κύριο Μάρτιν αλλά η Έμμα την έπεισε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία , ότι δεν κάνει για εκείνη . Η Έμμα έχει βάλει σκοπό να καλοπαντρέψει τη φίλη της και στόχος της ο κύριος Έλτον . Πείθει την Χάριετ πως της αρέσει και βάζει το σχέδιο της σε εφαρμογή .
Επίσης , πιάνω στον αέρα σημάδια πως τελικά ο Έλτον ενδιαφέρεται για την Έμμα και αν ισχύει θα γελάσουμε πολύ στα επόμενα κεφάλαια .

Ο κύριος Νάιτλυ απο την πρώτη στιγμή που έκανε την εμφάνιση του στο βιβλίο μου έκανε φοβερή εντύπωση . Τι τύπος ! Δεν μασάει τα λόγια του και λέει ότι έχει στο μυαλό του ακόμα κι όταν ξέρει με σιγουριά πως δεν θα αρέσει στο συνομιλητή του . Τον συμπαθώ πάρα πολύ και φαίνεται να είναι από τους λίγους λογικούς ανθρώπους της περιοχής .
Μοιάζει πολύ με τον αδελφό του τον Τζόν , τα  λέει κι αυτός "χύμα" και είναι πραγματικά να τον λυπάται κανείς που έχει τέτοιο πεθερό .

Τα μπερδέματα αρχίζουν όταν ο κύριος Μάρτιν κάνει πρόταση γάμου στη Χάριετ με ένα γράμμα . Εκείνη κολακεύεται και στα σίγουρα περνάει από το μυαλό της να δεχτεί .Η Έμμα με το που βλέπει το γράμμα , πριν ακούσει τη φίλη της έχει μια σιγουριά πως εκείνη θα αρνηθεί .Και ενώ στην αρχή εκείνη λέει πως το σκέφτεται την πείθει για το αντίθετο . Μάλιστα , με τρελαίνει το επιχείρημα της να μην τον παντρευτεί γιατί θα αναγκαστούν να χωριστούν , και την Χάριετ την τρελαίνει αυτή η ιδέα . Λες και μιλάμε για μια φιλία χρόνων !

Ο κύριος Νάιτλυ προσπαθεί ο καημένος να πείσει την Έμμα να σταματήσει όλα όσα κάνει και για μένα έχει δίκιο . Όσα λέει για την κοινωνική τάξη της Χάριετ είναι σωστά και να δείτε που με αυτά που κάνει αντί να την καλοπαντρέψει θα την αφήσει και στο ράφι .

Περιμένω με αγωνία να διαβάσω τη συνέχεια γιατί κι εγώ πρώτη φορά το διαβάζω .

Την επόμενη εβδομάδα  (23-29 Ιουνίου) , διαβάζουμε τα κεφάλαια 12-22 και την Κυριακή στις 21:00 ραντεβού εδώ πάλι για σχολιασμό .