Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Διαβάζοντας την Έμμα ( 1η εβδομάδα)


Η πρώτη εβδομάδα της ομαδικής μας ανάγνωσης τελείωσε και επιτέλους έφτασε η στιγμή που όλοι περιμέναμε , του σχολιασμού.
Αυτή την εβδομάδα (16-22 Ιουλίου), διαβάσαμε από το κεφάλαιο 1 έως το 11. (σελ. 9-128 στο δικό μου βιβλίο από τις εκδόσεις Σμίλη)

                                                              Περίληψη :

Στα πρώτα 11 κεφάλαια γνωρίζουμε τους ήρωες της ιστορίας μας , διαβάζουμε περιγραφές για την περιοχή και τα σπίτια , μπερδευόμαστε με τα πολλά ονόματα και κάπου στο 10ο κεφάλαιο αρχίζουμε να τους μαθαίνουμε . Γνωρίζουμε την οικογένεια Γουντχάουζ όπου αποτελείται από έναν πατέρα με δύο κόρες και μια γκουβερνάντα που είναι σαν μέλος της οικογένειας . Η μεγαλύτερη κόρη , η Ισαβέλλα, είναι παντρεμένη και ζει μακριά απο την οικογένεια της . Η οικογένεια κατάφερε να ξεπεράσει αυτόν τον αποχωρισμό και πάνω που τον συνήθισε , αποφάσισε η γκουβερνάντα τους , η Μις Τέιλορ, να παντρευτεί .Σε αυτά τα κεφάλαια λοιπόν βλέπουμε τις επιπτώσεις αυτού του αποχωρισμού στη ζωή της Έμμας ,της μικρότερης κόρης του κ.Γουντχάουζ .(αλλά και στον ίδιο) Εκείνη κάνει μια καινούργια φιλία και τα μπερδέματα αρχίζουν . 

                                                            Τα δικά μου σχόλια :


( προσοχή: αν έχετε ξαναδιαβάσει το βιβλίο ή αν έστω προχωράτε πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους ,παρακαλώ προσοχή στα σχόλια σας μην αποκαλύψετε διάφορα για τη συνέχεια της ιστορίας για να μη κάνουμε σπόιλερ και χαλάσουμε την ανάγνωση σε κάποιους  ) 

Αγαπώ την Όστεν , αγαπώ τον τρόπο γραφής της και αγάπησα αυτό το βιβλίο από την αρχή σχεδόν . Όμως , δεν μπορώ να σας κρύψω πόσο πολύ με δυσκόλεψαν τα πολλά ονόματα . Κρατάω σημειώσεις για κάθε κεφάλαιο γιατί χρειάζονται όταν θέλεις να κάνεις έναν αναλυτικό σχολιασμό . Παρόλα αυτά αν κάπου πω κάποιο όνομα λάθος διορθώστε με ελεύθερα γιατί ακόμη νιώθω πως κάπου κολλάω λίγο .
Η ιστορία μας ξεκινάει με την οικογένεια Γουντχαουζ, τον πατέρα με τις δυο του κόρες . Η μεγαλύτερη, η (καημένη) Ισαβέλλα είναι παντρεμένη με τον κύριο Νάιτλυ και ζει μακριά από την οικογένεια της . Ο κ.Γουντχάουζ πιστεύω πως δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει αυτόν τον αποχωρισμό και ενώ η κόρη του είναι καλοπαντρεμένη και ευτυχισμένη , δεν σταματάει λεπτό να την αποκαλεί καημένη χωρίς κανέναν απολύτως λόγο . Η καλή τους γκουβερνάντα , που ήταν και φίλη και ουσιαστικά μέλος της οικογένειας , αποφασίζει να παντρευτεί και αυτό αποτελειώνει τον κ. Γουντχαουζ . Τον έχω στο μυαλό μου σαν έναν φουλ-γκρινιάρη γεράκο , που απο φόβο να μη μείνει μόνος τους θέλει όλους ανύπαντρους και κοντά του . Και όταν του πηγαίνουν κόντρα και φεύγουν απο δίπλα του , εκείνος δεν διστάζει να τους κάνει να νιώθουν άσχημα και να λέει διάφορα πίσω απο την πλάτη τους . Πάντα υπάρχει ένας χαρακτήρας στα βιβλία της Όστεν που είναι σπαστικός και ταυτόχρονα αστείος και δεν ξέρεις αν θέλεις να γελάσεις ή να εκνευριστείς όταν διαβάζεις . Στα σημεία που αποκαλεί συνέχεια την κόρη του και την Μις Τέιλορ καημένες , απο τη μία γελάω και απο την άλλη θέλω να μπω στο βιβλίο να τον ταρακουνήσω .
Η Μις Τέιλορ παντρεύετε τον κύριο Γουέστον και ζουν στο Χάιμπερι , σχεδόν δίπλα στο σπίτι των Γούντχάουζ . Μου κάνει εντύπωση η ευκολία που είχαν να δίνουν τα παιδιά τους σε πλούσιους συγγενείς .Στο σημείου που διαβάσαμε για τον γιο του κ.Γουέστον θυμήθηκα την καλή μου Φάνι Πράις απο το Μάνσφιλντ . Δεν λέω , στα σίγουρα είναι για το καλό τους και έχουν περισσότερες ανέσεις και ευκαιρίες στη ζωή τους . Πχ η Φάνι ποιος ξέρει τη μοίρα θα είχε στο πατρικό της . Όμως και πάλι μου κάνει εντύπωση , ίσως γιατί είναι κάτι που εγώ δεν θα άντεχα και που γενικά δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι .
Πέθανα στο γέλιο με τη γαμήλια τούρτα και τον κύριο Γουντχάουζ. Όχι μόνο προσπαθούσε να πείσει το ζευγάρι να μην έχει τούρτα , αλλά μετά έπρηζε στην κυριολεξία τους καλεσμένους να μη φάνε . Πιστεύω είναι ένας άνθρωπος αντιπαθείς στους γύρω του και αυτό το καταλαβαίνουμε όταν όλοι αδιαφορούν εντελώς για όσα λέει και τρώνε τούρτα μπροστά του .
Η ηρωίδα του βιβλίου μας , η Έμμα , είναι μια κοπέλα που αγαπάει τα προξενιά και τα μπερδέματα . Αγαπάει τον εαυτό της και θέλει να κάνει πράγματα για τους άλλους περισσότερο για να ακούει επαίνους παρά από αγάπη . Γνωρίζει καλά τις ικανότητες της , ξέρει που είναι καλή και που μέτρια , όμως , αφήνει τους άλλους να υπερβάλλουν για τα χαρίσματα της και το απολαμβάνει . Δεν θέλει να παντρευτεί και δεν κρύβει πως ένας απο τους λόγους είναι πως σε κανένα άλλο σπίτι δεν θα μπορεί να κάνει κουμάντο όπως στο δικό της .
Δεν την συμπαθώ αλλά ούτε και την αντιπαθώ . Τουλάχιστον όχι ακόμα , στην πορεία θα φανεί .
Η Έμμα βρίσκει καινούργια ασχολία μετά το γάμο της καλής της φίλης και πιάνει φιλίες με την Χάριετ Σμιθ, μια δεσποινίδα αγνώστου πατρός που είναι οικότροφη στο σχολείο της περιοχής .
Η Χάριετ είναι ότι πρέπει για φιλενάδα της Έμμας , είναι ευκολόπιστη και λιγάκι αγαθιάρα . Είχε ανάγκη αυτή τη φιλία για να νιώσει λίγο ξεχωριστή και ακολουθεί σαν...σκυλάκι την Έμμα.Ότι λέει για εκείνη είναι το σωστό και ενώ μπορεί στην αρχή να μη συμφωνεί με κάτι , στο τέλος πείθει μέχρι και τον ίδιο της τον εαυτό πως αυτή είναι δική της άποψη ενώ στην ουσία την επηρεάζουν αυτά που λέει η Έμμα.
Είναι ξεκάθαρο πως υπήρχαν λίγα αισθήματα από τη μεριά της για τον κύριο Μάρτιν αλλά η Έμμα την έπεισε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία , ότι δεν κάνει για εκείνη . Η Έμμα έχει βάλει σκοπό να καλοπαντρέψει τη φίλη της και στόχος της ο κύριος Έλτον . Πείθει την Χάριετ πως της αρέσει και βάζει το σχέδιο της σε εφαρμογή .
Επίσης , πιάνω στον αέρα σημάδια πως τελικά ο Έλτον ενδιαφέρεται για την Έμμα και αν ισχύει θα γελάσουμε πολύ στα επόμενα κεφάλαια .

Ο κύριος Νάιτλυ απο την πρώτη στιγμή που έκανε την εμφάνιση του στο βιβλίο μου έκανε φοβερή εντύπωση . Τι τύπος ! Δεν μασάει τα λόγια του και λέει ότι έχει στο μυαλό του ακόμα κι όταν ξέρει με σιγουριά πως δεν θα αρέσει στο συνομιλητή του . Τον συμπαθώ πάρα πολύ και φαίνεται να είναι από τους λίγους λογικούς ανθρώπους της περιοχής .
Μοιάζει πολύ με τον αδελφό του τον Τζόν , τα  λέει κι αυτός "χύμα" και είναι πραγματικά να τον λυπάται κανείς που έχει τέτοιο πεθερό .
Τα μπερδέματα αρχίζουν όταν ο κύριος Μάρτιν κάνει πρόταση γάμου στη Χάριετ με ένα γράμμα . Εκείνη κολακεύεται και στα σίγουρα περνάει από το μυαλό της να δεχτεί .Η Έμμα με το που βλέπει το γράμμα , πριν ακούσει τη φίλη της έχει μια σιγουριά πως εκείνη θα αρνηθεί .Και ενώ στην αρχή εκείνη λέει πως το σκέφτεται την πείθει για το αντίθετο . Μάλιστα , με τρελαίνει το επιχείρημα της να μην τον παντρευτεί γιατί θα αναγκαστούν να χωριστούν , και την Χάριετ την τρελαίνει αυτή η ιδέα . Λες και μιλάμε για μια φιλία χρόνων !
Ο κύριος Νάιτλυ προσπαθεί ο καημένος να πείσει την Έμμα να σταματήσει όλα όσα κάνει και για μένα έχει δίκιο . Όσα λέει για την κοινωνική τάξη της Χάριετ είναι σωστά και να δείτε που με αυτά που κάνει αντί να την καλοπαντρέψει θα την αφήσει και στο ράφι .

Περιμένω με αγωνία να διαβάσω τη συνέχεια γιατί κι εγώ πρώτη φορά το διαβάζω .

Την επόμενη εβδομάδα  (23-29 Ιουνίου) , διαβάζουμε τα κεφάλαια 12-22 και την Κυριακή στις 21:00 ραντεβού εδώ πάλι για σχολιασμό . 




10 σχόλια:

  1. Τα πολλά ονόματα όντως είναι μεγάλο μπέρδεμα! Είχα διαβάσει το βιβλίο παλιότερα και είχα δει και την ταινία με την Γκουίνεθ Πάλτροου, αλλά δεν θα σας μαρτυρήσω τίποτα! Το ξαναδιαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον και χαρά και περιμένω να δω πως θα ξεδιπλωθούν όλοι οι χαρακτήρες. Ο κος Νάιτλι θα γίνει πιο καυστικός ή θα σηκώσει τα χέρια ψηλά? Η Χάριετ θα συνεχίσει να είναι το "σκυλάκι" της Έμμα ή θα ορθώσει ανάστημα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο μπαμπάς Γούντχαουζ είναι εκπληκτική μορφή!!!! Απολαμβάνω να διαβάζω γι' αυτόν και κάθε τι που λέει είναι ξεκαρδιστικά ανόητο (βέβαια, μπορεί να έχουν και κάποια δόση αλήθειας τα λεγόμενά του). Πάντως άμα ζούσα συνέχεια μαζί του δεν ξέρω κατά πόσο θα το απολάμβανα ή θα εκνευριζόμουν διαρκώς..

    Δεν έχω διαβάσει τα άπαντα της Όστεν, αλλά νομίζω πως πιο πολύ μου αρέσει η Έμμα, είναι πολύ ευχάριστο και αστείο βιβλίο. Η Έμμα είναι η προξενήτρα της εποχής ή τουλάχιστον έτσι νομίζει και είναι τρομερά ανακατωσούρα!! Η Χάριετ από την άλλη δε θα έπρεπε τόσο εύκολα να απορίπτει προτάσεις γάμου, αν έχει σκοπό να παντρευτεί γιατί δεν έχει την πισινή της Έμμα που είναι πλούσια κλπ και αυτό θα έπρεπε και η Έμμα να το αναλογιστεί.

    Ο Νάιτλι είναι η φωνή της λογικής που είναι απαραίτητη σ' αυτή την ιστορία νομίζω, ακόμα κι αν δεν τον ακούει κανείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Διαβάζοντας την Έμμα για τέταρτη φορά παραμένω στην άποψη που είχα ,δηλαδή ότι δεν είναι και η πιο συμπαθής ηρωίδα της Ώστεν . Αντιπαθώ τον τρόπο που αντιμετωπίζει την ζωή των άλλων ,με ένα αίσθημα ευθύνης που δεν είναι άλλο από την πλήξη που νιώθει επειδή δεν της συμβαίνουν σοβαρά πράγματα γύρω της .
    Ο απαράδεκτος τρόπος με τον οποίο αντέδρασε στην πρόταση του κ. Μάρτιν δείχνει ότι ουδέποτε σκέπτεται πραγματικά τους φίλους της αλλά πως θα μπορεί αυτή να περνά καλύτερα. Δεν την ενδιέφεραν οι διαβεβαιώσεις του κ. Νάιτλυ για τον χαρακτήρα και την οικονομική κατάσταση του κ. Μάρτιν ,ούτε ότι ο αγαπημένος της φίλος τον αποκάλεσε φίλο του , κάτι που ένας τζέντλεμαν δεν το λέει ποτέ χωρίς πραγματικά να το αισθάνεται. Αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν να γίνει το δικό της .
    Είναι κακομαθημένη όμως είναι και πολύ έξυπνη και ευαίσθητη .Όλα τα κάνει από πλήξη . Ακόμα και η Ώστεν είναι λίγο αυστηρή μαζί της στην περιγραφή της .Είναι η μόνη ηρωίδα της που δεν έχει ανάγκη τον γάμο για να παραμείνει στην καλή κοινωνία .Είναι έξυπνη όμως δεν προσπαθεί να καλλιεργήσει κανένα από τα ταλέντα της αντιθέτως βαριέται σύντομα ότι ξεκινά .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πιστευω πως εχει καλη ψυχη ειδάλλως δεν θα ενδιαφερότανε για την καλη αποκατασταση της χαριετ αυτή μια κοπέλα ομορφη της υψηλής κοινωνιας για κάποια άλλη που δεν εχει τα ίδια ''προσοντα''!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Την Έμμα την έχω διαβάσει κάμποσες φορές, όχι όπως τα άλλα βιβλία της Ώστεν. Και ο λόγος είναι πως την βρίσκω λιγάκι σπαστικιά! Ένα πλουσιοκόριτσο που επειδή δεν έχει με τι να ασχοληθεί, ανακατεύεται στις ζωές των άλλων και τις κάνει άνω-κάτω! Ειδικότερα ο τρόπος που αντιμετωπίζει τον καημένο τον κ. Μάρτιν, επειδή είναι ένας φτωχός αγρότης, με ενοχλεί!! Δεν λέω θέλει το καλύτερο για την φίλη της την Χάριετ, μα η Χάριετ δυστυχώς δεν ανήκει στην ίδια κοινωνική τάξη με την Έμμα. Τις φουσκώνει τα μυαλά και πιστεύω ότι αυτό δεν είναι σωστό. Για αυτό και ο κ. Νάιτλι έχει τις αμφιβολίες του για την φιλική τους σχέση. Σίγουρα η Εμμα έχει και τα θετικά του χαρακτήρα της (ηρωίδα της Ώστεν είναι άλλωστε)!!! Ο πατέρας της, καλά είναι όλα τα λεφτά, αγαπώ τον κ. Γουντχάουζ!!! Υποχόνδριος της εποχής, με απαράμιλο στυλάκι, με κύρος και σεβασμό. Αν μπορούσε να τους βάλει όλους σε μια γυάλα για να τους προστατεύσει θα το έκανε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φυσικά και ενδιαφέρεται για την Χάριετ όχι όμως για την ευτυχία της αλλά πως θα μπορεί να την συναναστρέφεται και ο μόνος κατά την Έμμα τρόπος είναι η Χάριετ να κάνει ένα γάμο από τον κοινωνικό κύκλο της.Αν σκεφτόταν την καλή αποκατάστασή της τότε ο κ. Μάρτιν ήταν ιδανικός διότι η Χάριετ ανήκει στις κατώτερες βαθμίδες της αγγλικής κοινωνίας ενώ ο Μάρτιν έχει δική του γη που σημαίνει ότι δεν είναι φτωχός αλλά είναι και ανερχόμενος κοινωνικά .Ακόμα και ο κ.Έλτον δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο απλά η θέση του στο αββαείο του Ντόνγουελ του προσφέρει κοινωνική καταξίωση .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλώς ή κακώς η Εμμα γεννήθηκε πλούσια και πάντα να γίνεται το δικό της, είναι κακομαθημένη σίγουρα, παράλληλα και προσιτή νομίζω πως θέλει όμως το καλό της Χαριετ αλλά με το δικό της μυαλό και τα δικά της σταθμά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Έχω την εντύπωση πως η Ώστην ακόμα και τους αρνητικούς χαρακτήρες τους "σφάζει με το γάντι" τονίζοντας σε πρώτο επίπεδο τα θετικά και αφήνοντας μόνο να εννοηθούν τα τρωτά της προσωπικότητάς τους.
    Νομίζω πως το ίδιο ισχύει και για την Έμμα. Καλομαθημένη, κανακεμένη απ'όλους -πλην ενός- έχει συνηθίσει να περνάει πάντα το δικό της. Δεν είναι κακή κατά βάθος, λατρεύει τον πατέρα της και με ανιδιοτέλεια ανέχεται όλες του τις ιδιοτροπίες. Είναι όμως πολύ χειριστική, ψιλοτεμπέλα και "ολίγον" σνομπ. Το ενδιαφέρον της για την Χάρριετ προκύπτει μόνο μετά το γάμο της Μις Τέηλορ, για να ξεφύγει από την πλήξη και την ανία της. Είναι η ζωντανή της κούκλα. Ακόμα και τα προξενιά που κάνει, δεν είμαι σίγουρη αν τα κάνει όντως με τη σκέψη στην ευτυχία των ενδιαφερομένων ανθρώπων ή αν κατά βάθος είναι γι αυτήν άλλος ένας στίβος διάκρισης. Ο κύριος Γουντχαουζ είναι η απαραίτητη κωμική πινελιά με τις γεροντικές παραξενιές του. Απορώ με την φιλία που δείχνει να έχει η Έμμα με τον Τζώρτζ Νάιτλυ μια και η διαφορά ηλικίας τους -16 χρόνια- σε άλλα βιβλία της Ώστην θεωρείται τεράστια. Ενδιαφέρουσες οι παρατηρησεις σχετικά με τα Regency ήθη - η Μις Μπέιτς (καμμία σχέση με τον μπάτλερ του Downton Abbey ? ) ως φτωχή και γεροντοκόρη είναι απορίας άξιο που είναι συμπαθής στον κόσμο ! Οι πλέον συμπαθητικές φίγούρες είναι ο Τζώρτζ Νάιτλυ ( πολύ ασχολείται πάντως με τα καπριτσια μιας 20χρονης!!!) και ο νεαρός αγρότης Μάρτιν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Την Έμμα εν μέρει τη καταλαβαίνω. Είναι αρκετά νεαρή στην ηλικία και κατά συνέπεια ανώριμη καθώς και καλομαθημένη. Νομίζει ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει και να κάνει τους πάντες να κάνουν αυτό που νομίζει αυτή σωστό ενώ στην ουσία δεν ξέρει τι της γίνεται!Τυφλώνεται από την ομορφιά και τη γλυκύτητα της Χάριετ με αποτέλεσμα να την υπερεκτιμά καθώς και λόγω του γεγονότος ότι επειδή "κάποιος" πληρώνει για το σχολείο της και έχει φροντίσει να προαχθεί σε συνεργάτιδα της διευθύντριας το θεωρεί δεδομένο ότι η Χάριετ έχει αριστοκρατική καταγωγή αν και νόθο παιδί. Βέβαια απ'ότι φαίνεται είναι η μόνη που το νομίζει αυτό με αποτέλεσμα να προκληθούν κωμικοτραγικές καταστάσεις... Πιστεύω ότι έχει καλές προθέσεις -αν και με μία αυταρέσκεια και ένα σνομπισμό- και θέλει το καλύτερο για τη φίλη της αλλά μάλλον λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο!!! Ο πατέρας της έχει μεγάλη πλάκα αλλά είναι αρκετά δυσάρεστος χαρακτήρας! Ο κος Νάϊτλι από τους πιο αγαπημένους μου χαρακτήρες της Ώστιν, πάντα λογικός και προσγειωμένος. Η Μις Τέιλορ αρκετά λογική γυναίκα αλλά η αγάπη της και ο θαυμασμός της για την Έμμα την κάνει να την υπερεκτιμά και αυτό επηρεάζει την κρίση της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Και τελευταίο και καταϊδρωμένο το σχόλιό μου!!! Συμφωνώ με την Αλίκη πως ο κύριος Γουντχάουζ είναι τρομερή μορφή! Είναι αρκετά ενοχλητικός βέβαια, έχει τις εμμονές τους περί υγείας και περί γάμου, τον οποίο απ'οτι καταλαβαίνω θεωρεί ένα μαρτύριο για τους γύρω του αφού στην τελική φεύγουν μακρυά του (που και το "μακρυά" σχετικό είναι) άρα είναι "καημένοι" και δυστυχισμένοι! Τα λόγια, όμως και οι παρεμβάσεις του έχουν κάποια δόση χιούμορ που μου αρέσει γιατί κάνει πιο ανάλαφρη την ανάγνωση!
    Η Έμμα μέχρι εδώ που διάβασα δεν μου έχει δημιουργήσει κάποια τρομερή εντύπωση ως προσωπικότητα, όπως είχε γίνει με τη Φανή ή την Ελίζαμπεθ. Ναι μεν είναι αρκετά δυναμική και αυτόνομη αλλά ασχολείται μόνο με τις ζωές των άλλων! Και ορισμένες φορές εκφράζει μια πολλή περιφρονητική άποψη για ανθρώπους που βρίσκονται σε κατώτερη από εκείνη θέση (βλ. την άποψή της για τον κ. Μάρτιν). Ελπίζω να ανατρέψει την εντύπωση αυτή στη συνέχεια! Συνεχίζω δυναμικά και ελπίζω να σας προλάβω! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...