Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Νάιτλι εναντίον Ντάρσυ: Ποιος νικάει;

Είναι μια αλήθεια ευρέως γνωστή πως η φράση "Είναι μια αλήθεια ευρέως γνωστή" είναι μια από τις πιο πολυχρησιμοποιημένες φράσεις όλων των εποχών.
Θα ήταν τα 238α γενέθλια της Όστεν φέτος, αλλά παρόλο που δεν είναι μαζί μας εδώ και χρόνια, η λατρεία της "Περηφάνιας και Προκατάληψης" ζει ακόμα.

*Κατά τη γνώμη μου, αυτό έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι ο κύριος Ντάρσυ μοιάζει να είναι το όνειρο κάθε ελεύθερης γυναίκας, και για κάποιο λόγο, το ειδύλλιο ανάμεσα στην Ελίζαμπεθ Μπένετ και τον Φιτζγουίλιαμ Ντάρσυ έχει θεωρηθεί ως ένα από τα μεγαλύτερα (φανταστικά) love stories όλων των εποχών.

Kορίτσια, το παραδέχομαι, κάποια στιγμή ο κύριος Ντάρσυ ήταν και για μένα ο άντρας των ονείρων μου. Διάβασα την "Περηφάνια και Προκατάληψη" περισσότερες φορές απ' όσες θα τολμούσα να παραδεχτώ και έχω σχεδόν κάθε έκδοση που έχει βγει για το συγκεκριμένο βιβλίο. Ποια μπορεί να αντισταθεί σε αυτό το εξημερωμένο κακό αγόρι που ακούει στο όνομα Φιτζγουίλιαμ Ντάρσυ;


Αλλά μετά από μια πρόσφατη (ξανα)ανάγνωση ενός άλλου κλασσικού μυθιστορήματος της Όστεν, την "Έμμα", ανακάλυψα πως ο κύριος Νάιτλι είναι πολύ καλύτερος από τον κύριο Ντάρσυ. Όχι μόνο είναι καλύτερος, αλλά και το ίδιο το ειδύλλιο είναι καλύτερο (χώρια που είναι πιο ρεαλιστικό. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως η ιδέα του εξημερωμένου κακού αγοριού δεν είναι τίποτ' άλλο πέρα από έναν μύθο του κινηματογράφου και της λογοτεχνίας. Έχετε συναντήσει ποτέ κανένα;)

Ένας λόγος για τη μεγάλη διασημότητα του ειδυλλίου της "Περηφάνιας και Προκατάληψης" μοιάζει να είναι το ότι η Ελίζαμπεθ Μπένετ είναι ένας πολύ πιο αγαπητός ήρωας από την Έμμα Γούντχαουζ. Πριν αρχίσει να γράφει την "Έμμα", η Τζέιν Όστεν έγραψε: "Θα δημιουργήσω μια ηρωίδα που κανείς, πέρα από μένα, δεν θα συμπαθεί ιδιαίτερα". Η Έμμα είναι σνομπ, αλαζονική, εγωίστρια ξερόλα (χμμ, ακούγεται κάπως σαν τον Ντάρσυ), ενώ η Ελίζαμπεθ είναι ένας έξυπνος, φιλικός χαρακτήρας, και παρόλο που είναι επικριτική, επικεντρώνει την κριτική της σε πράγματα με τα οποία ο αναγνώστης συμφωνεί (επομένως είναι εντάξει).
Ο Νάιτλι είναι το καλό παιδί. Ο Ντάρσυ είναι το εξημερωμένο κακό αγόρι. Για κάποιο λόγο τα καλά παιδιά είναι τραγικά βαρετά. Κάποτε αηδίαζα τρομερά και ξενέρωνα με την ιδέα ενός καλού παιδιού. Πολλές από τις φίλες μου συμφωνούσαν επίσης. Ίσως μπέρδευα τα πραγματικά καλά παιδιά με τα "καλά παιδιά": όλους εκείνους που παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να κάνουν σχέση γιατί είναι καλοί, όταν, στην πραγματικότητα, ο λόγος που δεν μπορούν να κάνουν σχέση είναι επειδή είναι μεγάλοι μ*λ*κες. Ο Νάιτλι είναι ένα πραγματικά καλό παιδί, όχι ένα "καλό παιδί".
Θα παραδεχτώ πρώτη πως έχω μερικούς εγωιστικούς λόγους που σκέφτομαι πως ο Νάιτλι είναι καλύτερος από τον Ντάρσυ. Έχω κάνει σχέσεις με αρκετούς Ντάρσυ (δεν είναι στην πραγματικότητα εξημερωμένοι για πολύ. Εμπιστευτείτε με. Υπάρχει λόγος που η Όστεν τέλειωσε την ιστορία της πάνω κάτω στην αρχή της σχέσης τους). Και η ομοιότητα της τωρινής μου σχέσης με τον Νάιτλι της ταινίας του 1996 είναι τρομακτική (βλέπετε; Σας το λεγα!)
Αλλά ξέρετε κάτι; Εμμένω στη θέση μου. Γιατί είναι σωστή.

Προς τιμήν των γενεθλίων της Τζέιν Όστεν, ορίστε εννέα λόγοι που ο κύριος Νάιτλι της "Έμμα" είναι πολύ ανώτερος από τον κύριο Ντάρσυ της "Περηφάνιας και Προκατάληψης" (μια αμφιλεγόμενη τοποθέτηση, το ξέρω).


1. Ο κος Νάιτλι είναι καλό παιδί. Ο Ντάρσυ δεν είναι.Ο Νάιτλι κάνει παρέα με ανθρώπους που θεωρούνται κατώτερη τάξη από αυτόν (για τον κο Μάρτιν, τον αγρότη με τον οποίο καταλήγει η Χάριετ, λέει: "Δεν έχω ακούσει περισσότερη λογική από κανέναν άλλον πέρα από τον Ρόμπερτ Μάρτιν... είναι ένας εξαιρετικός νεαρός"). Συχνά προσκαλεί την Δεσποινίδα Μπέιτς σε εκδηλώσεις, παρόλο που είναι τρομερά ενοχλητική και μιλάει υπερβολικά πολύ. Ο Ντάρσυ από την άλλη, σηκώνει τη μύτη του μπροστά από κάθε άνθρωπο που συναντάει. Η Όστεν σημειώνει: "Ήταν ταυτόχρονα υπεροπτικός, κλειστός και ιδιότροπος, και οι τρόποι του, αν και καθώς πρέπει, δεν ήταν φιλικοί... Ο Ντάρσυ διαρκώς εκτόξευε προσβολές". Αργότερα η Ελίζαμπεθ σχολιάζει την "εγωιστική υπεροψία του για τα συναισθήματα των άλλων". Επίσης, σας παρακαλώ μην ξεχνάτε το σχόλιο που κάνει για την Ελίζαμπεθ όταν την βλέπει για πρώτη φορά: "Είναι ανεκτή, αλλά όχι αρκετά όμορφη για να με δελεάσει."


2. Τα ειδύλλια που ξεκινούν από φιλίες κάνουν τις καλύτερες σχέσεις.
Ο Νάιτλι και η Έμμα ήταν φίλοι εδώ και χρόνια, μέχρι το σημείο που της κάνει πρόταση γάμου. Γνωρίζουν ο ένας τις αρετές, αλλά και τα κουσούρια του άλλου. Ξέρουν πώς είναι να μαλώνουν, αφού έχουν κάνει πολλούς καυγάδες. Ξέρουν επίσης πως ταιριάζουν, αφού ήταν φίλοι για τόσο πολύ καιρό. Ο Ντάρσυ και η Ελίζαμπεθ, από την άλλη, ίσα που γνωρίζονται!



3. Οι αρετές του Νάιτλι είναι μεγαλύτερες από του Ντάρσυ.
Ο Νάιτλι είναι ταπεινός, καλοσυνάτος και ένας καλός άνθρωπος. Ο Ντάρσυ είναι υπερήφανος, λεφτάς και από καλή οικογένεια. Τι άλλο να πω.

4. Ο Νάιτλι δεν είναι σνομπ. Ο Ντάρσυ είναι πάρα πολύ.
Ο Νάιτλι μαλώνει συνέχεια την Έμμα επειδή είναι σνομπ. Όταν η Έμμα κάνει μια άσχημη κριτική για της δεσποινίδα Μπέιτς, ο Νάιτλι σοκάρεται και ντρέπεται γι' αυτήν. Της το λέει κιόλας: "Πώς μπορείς να είσαι τόσο αναίσθητη με την δεσποινίδα Μπέιτς; Πώς μπορείς να είσαι τόσο αγενής με την ευστροφία σου για μια γυναίκα με τον δικό της χαρακτήρα, την ηλικία και την κατάσταση; Έμμα, δεν το θεωρούσα πιθανό." Ο Ντάρσυ, από την άλλη πλευρά, θεωρεί πως είναι καλύτερος σχεδόν από όλο τον κόσμο. Σημειώνει πως οι ορισμοί των περισσότερων για μια "ολοκληρωμένη γυναίκα" είναι πολύ επιεικής, και πως εκείνος έχει πολύ υψηλότερα στάνταρ σχετικά με τέτοια πράγματα απ' ότι οι κοινοί άνθρωποι. Ο Ντάρσυ κοιτάζει υπεροπτικά ολόκληρη την οικογένεια της Ελίζαμπεθ, όπως και ολόκληρη την πόλη της. Υποθέτει πως η αδερφή της, η Τζέιν, θέλει να παντρευτεί τον φίλο του, Μπίνγκλεϋ, για τα λεφτά επειδή είναι φτωχή. Θεωρεί μικρότερο όποιον έχει λιγότερα λεφτά από αυτόν.




5. Ο πραγματικός χαρακτήρας του Νάιτλι είναι ξεκάθαρος στην Έμμα. Του Ντάρσυ, στ' αλήθεια, δεν είναι.
Ελάτε τώρα. Πόσο καλά ξέρει η Ελίζαμπεθ τον Ντάρσυ; Έπιασαν την πνευματώδη κουβέντα. Αλλά μέχρι το τέλος του βιβλίου, πόσο χρόνο πέρασαν στην πραγματικότητα μαζί; Όλο μαζί μια βδομάδα; Και μπορεί να λέμε και πολύ. (Ξέρω πως το βιβλίο εκτυλίσσεται στη διάρκεια πάνω από ενός χρόνου, αλλά οι δυο τους περνάνε μεγάλες περιόδους χωρίς να μιλάνε, οπότε δεν μετράνε.) Το να αρραβωνιάζεσαι με κάποιον αφού τον ξέρεις και σε ξέρει για μια βδομάδα δεν είναι ρομαντικό, φίλες μου, είναι ΤΡΕΛΟ. Φυσικά, ο Ντάρσυ φαίνεται να έχει αλλάξει, προς το παρών. Φαίνεται να έχει καταλάβει τα λάθη των τρόπων του. Αλλά πολλοί άνθρωποι λένε "Φυσικά, θα αλλάξω!" και δεν το κάνουν ποτέ. Θα ήταν πιο συνετό να περιμένει και να δει αν ο Ντάρσυ πραγματικά διατηρεί τη νεοαποκτηθείσα συμπεριφορά του καλού παιδιού για μερικούς μήνες. Αντιθέτως, η Έμμα ξέρει τον Νάιτλι για χρόνια. Είναι πάντα παρόν σε οικογενειακές εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις, αφού ο νεώτερος αδερφός του είναι παντρεμένος με την αδερφή της Έμμα. Η Έμμα ξέρει ακριβώς ποιος είναι ο Νάιτλι.

6. Ο Νάιτλι ξέρει να επικοινωνεί καλύτερα από τον Ντάρσυ.
Ο Νάιτλι λέει στην Έμμα ακριβώς πως αισθάνεται για τη συμπεριφορά της, και ακριβώς πως αισθάνεται για την ίδια, πάντα. Είναι ξεκάθαρος μαζί της. Ο Ντάρσυ από την άλλη, δεν ξέρει καθόλου να επικοινωνεί. Προσπαθεί κατά κάποιον τρόπο να φλερτάρει με την Ελίζαμπεθ όταν επισκέπτεται το σπίτι του Μπίνγκλεϋ, αλλά δεν τα καταφέρνει καθόλου καλά και καταλήγει να μοιάζει με βλάκας (όπως μοιάζει και στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου). Η πρώτη του ερωτική εξομολόγηση γι' αυτήν καταλήγει να είναι περισσότερο προσβλητική παρά συμπαθητική και προκειμένου να της αποκαλύψει όλα του τα συναισθήματα με ακρίβεια, πρέπει να της γράψει ένα γράμμα. Θα της γράφει γράμμα κάθε φορά που θα καταλήγουν σε κάποιον μεγάλο καβγά;

7. Ο Νάιτλι νοιάζεται περισσότερο για το καλό της Έμμα απ' ότι για το δικό του.
Ο κος Νάιτλι διαρκώς προσπαθεί να δώσει στην Έμμα καλές συμβουλές, ακόμα κι αν δεν εισακούγεται. Την προειδοποιεί να σταματήσει να το παίζει προξενήτρα, αλλά δεν τον ακούει. Καταλήγει, προφανώς, να έχει δίκιο, όταν ορισμένοι άνθρωποι καταλήγουν να πληγώνονται (συμπεριλαμβανομένου της καλής της φίλης, Χάριετ). Τη συμβουλεύει να αφήσει την Χάριετ να πάρει μόνη της αποφάσεις όσον αφορά τα προσωπικά της, παρά να πείθεται από τις απόψεις της Έμμα. Την προειδοποιεί για τον Φρανκ Τσόρτσιλ (ξέρω πως εν μέρει είναι από ζήλια, αλλά έχει σίγουρα δίκιο), κι επίσης προσπαθεί να παρηγορήσει την Έμμα αφού ο Φρανκ ανακοινώνει το γάμο του με την Τζέιν Φέρφαξ. Η ρίζα για όλα αυτά δεν είναι κάποιο περίεργο πατρικό αίσθημα, είναι γιατί νοιάζεται για την εξέλιξή της σαν άνθρωπος και θέλει να γίνει η καλύτερη πιθανή εκδοχή του εαυτού της. Φοβάται τρομερά στο τέλος, πως τα κηρύγματα και οι κριτικές του θα την κάνουν να μη νιώθει τίποτα ρομαντικό για εκείνον. Αλλά ξέρει πως στο βάθος η Έμμα είναι ένας καλός άνθρωπος (παρά το πόσο ενοχλητική είναι για τον αναγνώστη) και πως τον χρειάζεται για να της βγάζει τον καλύτερό της εαυτό (όπως κάνουν όλα τα ταιριαστά ζευγάρια). Ο Ντάρσυ, από την άλλη, είναι πολύ εγωκεντρικός. Σκέφτεται το δικό του καλό, για περίπου το 75% του βιβλίου, και δεν έχω πειστεί πως οι σπλαχνικοί και δοτικοί του τρόποι θα συνεχίσουν και μετά το τέλος του βιβλίου. Έχει αισθήματα για την Ελίζαμπεθ νωρίς στο βιβλίο, αλλά ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να τα έχει. Δηλώνει "Μάταια το πάλεψα. Δεν αρκεί. Τα συναισθήματά μου δεν θα καταπιεστούν." Προσπαθεί να καταπιέσει τα συναισθήματά του επειδή νιώθει πως ΑΥΤΟΣ δεν αξίζει ΑΥΤΗΝ; Όχι. Δεν πιστεύει πως ΑΥΤΗ αξίζει σε ΑΥΤΟΝ. Τι ρομαντικό.

8. Ο Νάιτλι συμπαθεί την οικογένεια της Έμμα και το αντίστροφο.
Μερικές φορές είναι εύκολο να υποτιμούμε πόσο σημαντικό είναι να συμπαθείς την οικογένεια κάποιου (ή έστω να προσποιείσαι ότι τη συμπαθείς στην αρχή). Σίγουρα δεν είναι το πιο σημαντικό. Δεν διαλέγουμε τις οικογένειές μας. Αλλά είμαι η μόνη που σκέφτηκε πως ήταν πραγματικά απαίσιο το πως ο Ντάρσυ θάβει την οικογένεια της Ελίζαμπεθ έτσι ανοιχτά; Σίγουρα, δεν είναι η καλύτερη. Αλλά είναι η οικογένειά της. Αυτή είναι η μόνη που έχει το δικαίωμα να θάψει την οικογένειά της, ΟΧΙ κανένας άσχετος! Ο Νάιτλι εκφράζει μόνο τον υψηλό σεβασμό του για τον πατέρα της Έμμα, παρά το γεγονός ότι είναι ένας γκρινιάρης, στριμμένος γέρος. Ακόμα και αν ο κος Γούντχαουζ δεν είναι τόσο αγαπητός, αν ο κος Νάιτλι έχει οποιαδήποτε άσχημη εντύπωση γι' αυτόν, την κρατάει για τον εαυτό του (όπως πρέπει!).


9. Παρά το επιχείρημα πως η σχέση του Ντάρσυ και της Ελίζαμπεθ είναι ιδιαίτερα συναρπαστική, αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν είναι μια καλή σχέση, σε βάθος χρόνου. Η Έμμα και ο Νάιτλι είναι. 
Ο Ντάρσυ και η Ελίζαμπεθ μοιάζουν πολύ. Είναι και οι δύο περήφανοι, πεισματάρηδες και ξεροκέφαλοι. Μοιάζουν και οι δύο να έχουν τη διάθεση να υποχωρούν, προς στιγμήν, αλλά θα κρατήσει αυτό για καιρό; Ποιος θα είναι αυτός που θα υποχωρεί στους καυγάδες; Η Έμμα και ο Νάιτλι είναι τέλειοι μαζί. Παρόλο που οι καυγάδες τους είναι έντονοι, ο ένας από τους δύο πάντα υποχωρεί στο τέλος. Μέχρι το τέλος του βιβλίου, η Έμμα έχει μάθει να μην είναι τόσο ξεροκέφαλη, και να παίρνει μερικές από τις καλές συμβουλές του κυρίου Νάιτλι. Την κατέβασε από το βάθρο που είχε τοποθετήσει τον εαυτό της και έμαθε πως είναι δυνατόν, μερικές φορές, να κάνει λάθος σε κάποια πράγματα. Έχουν μια ανοιχτή σχέση εμπιστοσύνης και επικοινωνούν καλά. Δεν φοβούνται να πουν αυτό που σκέφτονται ο ένας στον άλλο. Έχουν μια πολύ ταιριαστή σχέση.

*Το παραπάνω άρθρο είναι μετάφραση και όχι προσωπική μαρτυρία κάποιας από εμάς, απλώς το βρήκαμε πολύ ενδιαφέρον και άξιο συζήτησης. Eμείς εξακολουθούμε να θεωρούμε τον κύριο Ντάρσυ τον τέλειο άντρα, είναι όμως ρεαλιστικός; 
Για εσάς ποιος είναι καλύτερος; Ο κύριος Νάιτλι ή ο κύριος Ντάρσυ;

5 σχόλια:

  1. ΕΝΙΣΤΑΜΑΙ, κύριε Δικαστά ! Πάρα πολύ όμως !!!!
    Ο κύριος Ντάρσυ δεν είναι καθόλου ένα "εξημερωμένο κακό παιδί΄". Είναι ένας νέος άνδρας που η γνωριμία του με την Ελίζαμπεθ τον έκανε καλύτερο, αναγκάζοντάς τον να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίο προσέγγιζε τους ανθρώπους. Σαν χαρακτήρας ήταν διαμάντι. Κακό παιδί θεωρώ τον Γουίκαμ όχι τον Ντάρσυ.
    Ο Νάιτλυ από την άλλη, το μόνο που μπόρεσα να καταλάβω από αυτόν ήταν ότι μέσα στα στενά κοινωνικά όρια μιας επαρχιακής κωμόπολης της Αγγλίας, ήταν ένας ώριμος άνδρας με σωστή κρίση και άποψη για τα πάντα. Και μπράβο του. Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε να έχει βλέψεις για μια ΠΟΛΥ νεαρότερή του κοπέλα, την οποία γνώριζε απο βρέφος και η οποία δεν ήταν και ο καλύτερος χαρακτήρας. Κάτι που ομολογώ ότι με φρικάρισε αρκετά γιατί μου θύμισε τον μύθο του Πυγμαλίωνα. Και αυτών την σχέση- όπως και τη σχέση Ελίζαμπεθ/Ντάρσυ - την αφήνει η συγγραφέας λίγο πριν παντρευτούν. Άρα καμμια διαφορά ως προς αυτό. Δεν ξέρουμε αν η Έμμα όντως βελτιώνεται σαν χαρακτήρας. Περισσότερο τους βλέπω να καταλήγουν σαν τον ζεύγος Μπέννετ: Να μην αντέχουν ούτε να καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Oooooo διαφωνώωωω (όχι ως προς τον Ντάρσυ αλλά ως προς τον Νάιτλι)

      Ήξερε την Έμμα από μικρή, οπότε είχε και όλο το χρόνο να την ερωτευτεί και έβλεπε και όλα εκείνα που εμείς που τη γνωρίσαμε μεγάλη και φαντασμένη δε βλέπαμε (αν και εγώ τη συμπαθούσα την Έμμα) και το ότι ήταν πολύ μεγαλύτερός της δεν το βλέπω προσωπικά σαν πρόβλημα, το αντίθετο κάνει την γνώμη του πιο σεβαστή με το βάρος της εμπειρίας του από τη ζωή (και προφανώς και από τις σχέσεις του με το γυναικείο φύλο). Επίσης δεν θεωρώ πως την άφησε ως το τέλος τη σχέση τους, αλλά όπως και στη σχέση Ελίζαμπεθ-Ντάρσυ, σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου βλέπουμε πώς σταδιακά άρχισε να μετατρέπεται από φιλική σε αισθηματική, πώς ωρίμαζε η Έμμα και πώς αντιλαμβανόταν με ποιον ταίριαζε πραγματικά. Άλλωστε το βιβλίο λέγεται "Έμμα", οπότε ακολουθούμε την Έμμα από ένα εκνευριστικό και φαντασμένο σημείο της ζωής της ως την ολοκλήρωσή της με τη σχέση της με τον Νάιτλι. Η Έμμα φυσικά και βελτιώνεται σαν χαρακτήρας, ήδη από τη στιγμή που ζητάει συγγνώμη από την κυρία-πως-τη-λέγανε που πρόσβαλε και αυτό μετά από παρότρυνση του Νάιτλι και είναι εμφανές πως μαζεύεται πλέον και προσέχει. Δεν μπορώ με τίποτα να τους φανταστώ σαν το ζεύγος Μπένετ, αφού ως φίλοι τα καταφέρναν μια χαρά και συνεννοούνταν, γιατί να μην αντέχουν και να μην καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο;

      Διαγραφή
  2. Δεν μπορώ να καταλάβω, δεν είναι ρεαλιστικό να έχει κάποιος ελαττώματα; Κατά τη γνώμη μου ο Ντάρσυ, είναι ένας ρεαλιστικός χαρακτήρας ! Επίσης, πολλοί άνθρωποι είναι κλειστοί χαρακτήρες, πόσο μάλλον στην περίπτωσή του, που (όπως είχε πει και ο Matthew σε μια συνέντευξή του) ακόμα, θρηνούσε για τους γονείς του ! Επιπλέον, ο Ντάρσυ δεν είναι κακό παιδί ! Αγαπά την αδερφή του και την οικογένειά του, νοιάζεται για τους ανθρώπους γύρω του (ο περίγυρός του έλεγε τα καλύτερα γι αυτόν και αυτό μπέρδευε την Ελίζαμπεθ !) και προσπαθεί να τους βοηθήσει (όπως είχε κάνει αρχικά και με τον ιδιοτελή Γουίκαμ), χωρίς να κατασπαταλά ασυλλόγιστα την περιουσία του πατέρα του (σαν πολλούς νέους της εποχής του) ! Και μόνο το γεγονός, που η αγάπη του για την Ελίζαμπεθ τον έκανε να αναγνωρίσει τα λάθη του και να τα διορθώσει είναι κάτι αξιέπαινο και παραδειγματικό για όλους μας ! Όταν λοιπόν, αφήνεις κάποιον να σε βοηθήσει να γίνεις καλύτερος και κάνεις τα πάντα για να του αποδείξεις ότι άλλαξες, τότε, είναι δυνατόν να μη θέλεις να ζήσεις μια αιωνιότητα με το άτομο εκείνο που εμφανίζει το πιο όμορφο κομμάτι του εαυτού σου ; Οπότε, νομίζω ότι διαφωνώ πλήρως με όλα όσα καταμαρτυράς για τον Ντάρσυ ! Όσο για τον Νάιτλι, δεν έχω ακόμα άποψη, αφού δεν έχω διαβάσει το βιβλίο !
    Μαρία :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Επιτέλους δικαιώνεται ο κ. Νάιτλυ!!! Από τη στιγμή που άρχισα να διαβάζω την Έμμα, λάτρεψα τον κ. Νάιτλυ, περισσότερο από τον κ. Ντάρσυ! Πιστεύω ότι είναι πολύ ρεαλιστικός χαρακτήρας γιατί παρόλο που έχει ελαττώματα, τα παλεύει και δεν αφήνει να επηρέασουν την εικόνα του. Αντίθετα ο κ. Ντάρσυ, είναι υπεροπτικός και το μόνο που ξέρει να κάνει είναι κρίνει τους άλλους. Γενικά νομίζω ότι η σχέση Έμμας-Νάιτλυ είναι πιο ρεαλιστική, σε σχέση με τους Ελίζαμπεθ-Ντάρσυ που στην αρχή μισιόντουσαν! Δεν κατάλαβα ποτέ πως η Ελίζαμπεθ συχγώρεσε τον Ντάρσυ για αυτό που έκανε στην αδέρφη της και στον δήθεν καλύτερο του φίλο. Επίσης, ποτέ δε πολυσυμπάθησα την Λίζυ, αφού έδειχνε μεγάλη προκατάληψη για τους πάντες και υπεροψία αρκετές φορές. Η Έμμα δικαιολογούνταν να είναι υπεροπτική λόγω της κοινωνικής της θέσης. Τέλος, στη σχέση Εμμα-Ναιτλυ δε χρειάζεται να υποκρίνεται ή να αλλάξει κανείς γιατί πολύ απλά και οι δύο έχουν αποδεχτεί την προσωπικότητα του άλλου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λοιπόν, το άρθρο δεν το είχα διαβάσει, γιατί είναι και μεγάλο, αλλά το είχα υπόψιν μου (το είχα αποθηκευμένο στους σελιδοδείκτες για να το διαβάσω κάποια στιγμή). Τις προάλλες είδα το "Emma" την μινι σειρά του BBC (νομίζω). Το βιβλίο το είχα διαβάσει παλιότερα και το προτιμώ σε σχέση με την ΠκΠ, αν και πάει καιρός και θέλω να τα ξαναδιαβάσω και τα δύο, για καλύτερη σύγκριση.

    Βλέποντας τη σειρά, λοιπόν, θυμήθηκα το άρθρο και σκεφτόμουν πως έπρεπε να έρθω να σχολιάσω! Φυσικά και προτιμώ τον κύριο Νάιτλι, νομίζω πως όσα λέγονται στο άρθρο με καλύπτουν απόλυτα! Γιατί να ασχοληθώ με κάποιον που σνομπάρει τους πάντες και δεν με θεωρεί άξια για τον εαυτό του; Όχι ότι δεν το έχω κάνει, αλλά είναι κάτι που, για μένα τουλάχιστον, δεν μπορεί να έχει συνέχεια. Μόλις περάσει ο ενθουσιασμός και ο θαυμασμός του πρώτου καιρού, μένεις με έναν τύπο ψηλομύτη, που πετάει κακίες και που δεν σε αφήνει να χαλαρώσεις γιατί πολύ συχνά σε κάνει να νιώθεις πως δεν είσαι αρκετά καλή. Και φυσικά, ρεαλιστικά, μην γελιόμαστε, ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Μπορεί να μετριάσει κάποιες συμπεριφορές, να αλλάξει γνώμη για κάποια πράγματα, αλλά ο πυρήνας παραμένει ο ίδιος.

    Από την άλλη, ο κύριος Νάιτλι είναι αυτός που σε δέχεται όπως είσαι, αλλά παράλληλα, με το να είναι αυτός που είναι, σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερη. Δεν σε κριτικάρει, αλλά σου δίνει συμβουλές και όταν κάνεις κάτι λάθος, θα σου το πει, χωρίς να σε υποτιμήσει. Είναι η ήρεμη δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...