Πόσο ωραία ήταν αυτή η συνθέαση ! Πιστεύω περάσαμε όλοι καλά και είχαμε πολύ ωραία επαφή στη σελίδα στο facebook με σχόλια και με φωτογραφίες που μου στείλατε .
Είδα έναν ενθουσιασμό από όσους το είδανε πρώτη φορά αλλά και από όλους εμάς που απλά το ξαναείδαμε . Ταχυκαρδίες , η τρίχα μόνιμα κάγκελο απο την ανατριχίλα και είχαμε τάσεις λιποθυμίας . Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε ☺ Μακάρι να δει κανείς τον ενθουσιασμό μας και να εκδώσει να το εκδώσει στη γλώσσα μας . Καλοί μου εκδότες , τι περιμένετε ;Χαμός θα γίνει έτσι και κυκλοφορήσει στην αγορά . Βάλτε και στο εξώφυλλο τον Θόρτον και την Μάργκαρετ και εκεί να δείτε τι έχει να γίνει !
Και πάμε στο σχολιασμό ....
Και τι δεν έγινε σε αυτά τα επεισόδια .Ο κ. Θόρτον μπορεί να έφαγε χυλόπιτα απο τη Μάργκαρετ αλλά δεν έχασε τον καιρό του κι η Μάργκαρετ έσκασε απο τη ζήλια της . (ολοφάνερο)Η καημένη η Μπέσυ πέθανε και για ακόμη μια φορά με έκανε να βουρκώσω . Έχω την εντύπωση πως η Μαργκαρετ πήγε να τη δει για να της πει τι έγινε με τον κ . Θόρτον αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε . Αν το σκεφτούμε καλά , αυτή η κοπέλα είναι μέσα στην κακοτυχία . Μια φίλη είχε και την έχασε , ο αδελφός της είναι κυνηγημένος και μακριά , οι γονείς της έφυγαν ο ένας μετά τον άλλον ....
 |
Η μοίρα τους είναι να συναντιούνται παντού ειδικά από τότε που τσακώθηκαν. Ο Τζον πρέπει να κατάλαβε ότι ο Χένρι γλυκοκοιτάζει την αγαπημένη του , ήταν κι αυτός λιγάκι περίεργος , πόσο να αντέξει και ο καλός μας να μη μιλήσει ;
Και μέσα σε όλα , εκεί που είμαστε πλέον σίγουροι ότι αντιπαθούμε όσο δεν πάει την μητέρα Θόρτον , εκείνη κάνει την καλή πράξη και δίνει υπόσχεση στην ετοιμοθάνατη κ. Χέιλ .
Την εμφάνιση του κάνει ο Φρέντερικ και όλα γίνονται άνω κάτω . Ο καημένος ο Τζον πηγαίνει μια επίσκεψη και η Μάργκαρετ πάλι λέει ότι της κατέβει . Ρε παιδιά , συγνώμη , την αγαπώ την Μάργκαρετ αλλά συνέχεια μιλάει χωρίς να σκεφτεί πρώτα . Δεν είναι κανείς εδώ , του λέει , παρόλο που εκείνος είδε αντρική τσάντα και παλτό και άκουσε αντρικό γέλιο . Βρες μια δικαιολογία βρε καλή μου , πρέπει να στεναχωρήσεις το παλικάρι μας ;Όταν πέθανε η κ.Χέιλ , περισσότερο στεναχωρήθηκα όταν ο άντρας της καθόταν και της μιλούσε παρά όταν έφυγε και ήταν δίπλα τα παιδιά της . Δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι να χάνεις τον άνθρωπο με τον οποίο μοιράστηκες όλη τη ζωή σου . Μόνο δάκρυα μου προκαλεί η σκέψη ....
Οι εξελίξεις είναι τόσο γρήγορες και δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς λεπτό . Δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να ένιωσε ο κ. Θόρτον όταν είδε αυτό το θέαμα . Και πόσο πολύ μπορεί να την αγαπούσε για να τη σώσει απο τον επιθεωρητή παρόλο που την είδε έτσι και ήξερε ότι έλεγε ψέματα . Το έκανε και πήρε το ρίσκο να κινδυνέψει η υπόληψη του αν καποτε η αλήθεια έβγαινε στο φως . Τι άντρας !!!!
Για τον Μπάουτσερ ποια ειναι η γνώμη σας ;Εγώ πιστεύω πως ο Χίγκινς ειχε τα δίκια του αλλά πως μπορούμε να κατηγορήσουμε έναν απελπισμένο άνθρωπο; Πόσο μπορεί να πιέστηκε ψυχολογικά για να αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή του ;Θα μείνει για μέρες στο μυαλό μου ο μικρός του γιος που αναρωτιόταν γιατί ο μπαμπάς του είναι μοβ....Για τον Χίγκινς τι να πω .....Θα μπορούσε να αφήσει τα μικρά στη μοίρα τους αλλά παρόλο που τα έβγαζε δύσκολα πέρα τα κράτησε στο σπίτι του .
Στο μεταξύ ο Θόρτον μαλακώνει και γίνεται απο τους καλύτερους εργοδότες αν και δυστυχώς δεν καταφέρνει να κρατήσει το εργοστάσιο ανοιχτό .
Τι να πει κανείς για αυτή τη σκηνή ; Πόσο μας έκανε να ανατριχιάσουμε ; Τι να πω για τη μουσική , για τη φωνή του Ρίτσαρντ , για την ένταση που είχε όλη αυτή η σκηνή ; Τι μπορώ να πω ; Ότι είναι μια απο τις καλύτερες σκηνές που έχω δει ποτέ μου στη μικρή οθόνη ; Μπράβο σε όποιος τον σκέφτηκε . Δεν ξέρω αν το έγγραφε στο βιβλιο ή αν ήταν έμπνευση του σεναριογράφου , εγώ το μόνο που έχω να πω είναι ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ . Ένα μπράβο κι ένα ευχαριστώ γι' αυτή την υπέροχη σκηνή . ♥♥♥♥
 |
| ανατριχίλα .- |
Κι εκεί που μας πιανει μελαγχολία όταν βλέπουμε το άδειο εργοστάσιο , όλα αλλάζουν .Οι σκηνές που ακολουθούν είναι σαν πίνακες ζωγραφικής , μας κάνουν να χαμογελάμε και να έχουμε ταχυκαρδίες .
 |
Από όσο ξέρω η σκηνή στο σταθμό δεν υπάρχει στο βιβλίο αλλά δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος φαν που να χαλάστηκε με αυτό . Μετά τη σκηνή με το "Look back at me", η σκηνή στο σταθμό είναι η καλύτερη .Δεν μιλάω άλλο , μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις ♥
 |
| ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ |
Και οι φωτογραφίες μας :
Ελπίζω να περάσατε καλά σε αυτή τη συνθέαση . Εγω το ευχαριστήθηκα γιατί πάει καιρός που θέλω να μιλήσω αναλυτικά γι' αυτή την υπέροχη ιστορία . Αν έχετε καμιά ιδέα για επόμενη συνθέαση να μου το πείτε στα σχόλια . ☺
Δυστυχώς στο βιβλίο δεν υπήρχε ούτε το "Look back at me", ούτε η σκηνή με τα τρένα στο τέλος αλλά οι προσθήκες αυτές ήταν πολύ πετυχημένες πραγματικά και έδωσαν έναν άλλο χαρακτήρα στο έργο! Ειδικά η σκηνή με τα τρένα στο τέλος είναι η πιο αγαπημένη μου σκηνή ever!!! Η πιο υπέροχη, η πιο ρομαντική σκηνή που υπήρξε και θα υπάρξει πιστεύω ποτέ!!! Μ'αρέσει περισσότερο και από τη σκηνή με την Ελίζαμπεθ και τον Ντάρσυ την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος!!! Enough said!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτενοχωρήθηκα πάρα πολύ με τον Μπάουτσερ και θεωρώ πως του φέρθηκαν όλοι πολύ άσχημα και άδικα και ο Χίγκινς το ίδιο και γι'αυτό τον έφεραν σε αυτή τη απελπιστική κατάσταση! Το λιγότερο που μπορούσε να κάνει ο Χίγκινς για τη μνήμη του φίλου του ήταν να φροντίσει τα παιδιά του!
Ο Θόρντον καλύπτοντας την Μάργκαρετ από την αστυνομία κάνει την νταρσική ευγενή πράξη σώζοντας την υπόληψη και της ίδιας και της οικογένειάς της όπως έκανε και ο Ντάρσυ με το να αναγκάσει τον Γουίκαμ να παντρευτεί με την Λίντια στο Π&Π. Αυτό είναι νομίζω και το turning point όπου πραγματικά η Μάργκαρετ αλλάζει άρδην γνώμη γι'αυτόν. Δεν κράτησε ιδιέταιρη κακία για την απόρριψη αλλά αντιθέτως δείχνει τον καλύτερο του εαυτό και μαλακώνει όπως πολύ σωστά είπες και σαν εργοδότης δίνοντας δουλειά στον Χίγκινς. Δεν ξέρω αν θα του έδινε βέβαια και τόση σημασία αν δεν ήταν η Μάργκαρετ στη μέση όσο κι αν προσπαθεί να το κρύψει!
Εν κατακλείδι, υπέροχη συνθέαση, υπέροχη σειρά! :)
ΥΓ Ίσως μετά θα μπορούσαμε να δούμε ένα άλλο οστενικό έργο όπως πχ το Πειθώ!
Ολες τα ιδια θα πουμε σε αυτα τα 2 επεισοδια!! για τις δυο υπεροχες σκηνες!!καλα στην τελευταια απλα κυλανε και δακρυα στο τελος!φταει και η τοσο τελεια μουσικη! θα συμφωνησω και μετην κοπελα απο επανω οτι 2 αυτες σκηνες ειναι ακρως πετυχημενες!!ενω ειναι εκτος βιβλιο καθοοολου δεν μας πειραζει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήσε αυτο το 2ο μερος γενικως σε πιανει μια στεναχωρια ενα "μαγκωμα" βρε αδερφε..τοσο για τα δεινα και τις κακουχιες της εργατικης ταξης οσο και για την Μαργκαρετ και τον κ.Θορτον που καταρρεει σιγα σιγα..ποσο τον λυπηθηκα!!
Τι να λεμε καταπληκτικη σειρα!!
Και ειδα πολυ Richard Armitage το ΣΚ το πρωι-μεσημερι North & South και το βραδυ ετυχε να εχει στο otecinema τα 2 Xομπιτ!!! Μπορει να αδικειται μεσα σε ολα αυτα τα μαλλια και τα μουσια..αλλα ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΩΝΗ την ερωτικη δεν την χανει!!! :P :P <3
Οι δύο αυτές σκηνές που λέτε άλλαξαν κατά πολύ το έργο, ταιριάζουν βέβαια πολύ με την πλοκή και δεν θα έλεγα ότι το χαλάνε...Κάθε άλλο! Εγώ από τη μια ξενέρωσα με το φινάλε του βιβλίου γιατί ήθελα πιο πολύ...γουτσου γούτσου και από την άλλη τα κομμάτια που λείπουν από την ταινία με έκανα να το λατρέψω το βιβλίο!!! Το ένα συμπληρώνει το άλλο τελικά...Έλλη Συμφωνώ... Να δούμε "Πειθώ" ή Λογική και Ευαισθησία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω τώρα να δω το β΄μέρος του τρίτου επεισοδίου. (Σας είπα ότι έχω μείνει λίγο πίσω).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο βιβλίο, δεν υπάρχουν τραίνα και "Look back at me" αλλά όταν μετά το σύστριγγλο με τους εργάτες την κουβαλάει αναίσθητη στο σπίτι, και τη νομίζει πεθαμένη ή το λιγότερο ετοιμοθάνατη , της κάνει μια ερωτική εξομολόγηση εκ βαθέων. Αλλά και το τέλος του βιβλίου, μπορεί να μην κάνει, αλλά ....λέει ! Η διαφορά του έντυπου με το οπτικό να υποθέσω !
Ας μην ξεχνάμε κορίτσια ότι η Ελίζαμπεθ Γκάσκετ, έγραψε το έργο το 1854-55!! Και σύμφωνα και με τα ήθη της εποχής δεν μπορεί να γίνει πιο γούτσου γούτσου (κι εγω θα το ήθελα ετσι), μπορεί να μας μοιάζει νερόβραστο (συμφωνώ και γω με αυτό) μα τότε ήταν αλλιώς τα πράγματα!.... Όπως και στα βιβλία της Ωστεν δεν υπάρχουν διαχύσεις και φιλιά... τι κρίμα!! και εδώ έρχεται η μαγεία του κινηματογράφου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά θεωρώ την σειρά πολύ καλογυρισμένη, με πολύ καλές ερμηνείες, πετυχημένο κάστ, υπέροχη σκηνοθεσία και καταπληκτική μουσική. Πραγματικά αξίζει να κατεβάσετε και το soundtrack της σειράς... θα σας ταξιδέψει σίγουρα!!
Εγώ κρατάω ακόμα μια σκηνή, που είναι και η αγαπημένη μου....
Είναι η σκηνή που μαθαίνει απο τον Χίγκινς ότι ο Φρέντερικ ήταν ο αδελφός της!
Παιδιά η ελπίδα του, στα μάτια του, στο χαμογελό του, στη φωνή του, πραγματικά είναι πολύ συγκινητική!
Επίσης μου άρεσε πάρα πολύ η ερμηνείας της μητέρας Θόρντον (της δράκαινας όπως την είπε η Μαίρη!) Σκληρή γυναίκα, αλύγιστη ακόμα και στην τελευταία σκηνή! Πραγματικά δεν θα ήθελα με την καμία να την κάνω πεθερά!!!
Αν πάντως θέλετε, μπορείτε να βάλετε στο youtube κ να δείτε και τις σβησμένες σκηνές, αυτες που δεν μπήκαν στην σειρά, αξίζει τον κόπο, πιστέψέ με!!!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 3ο επεισόδιο θα μπορούσε να λέγεται και "Το Μεγάλο Θανατικό". Έχασα το λογαριασμό του πόσοι πέθαναν ! Η εναρκτήρια σκηνή - με τον Θόρντον να φεύγει παραζαλισμένος από την οικία Χέηλ "με το κεφάλι του ψηλά και την ψυχή στα πόδια"- όλα τα λεφτά. Ενδεικτικό του τί θα ακολουθήσει, το μικρό φέρετρο που βλέπουμε να περνά δίπλα. Η κυρία Χέηλ και η Μπέσσυ "φεύγουν" και θαρρείς ότι σταματούν τα βάσανά τους. Στο βιβλίο υπάρχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο στο φόβο της Μαίρης και της Μάργκαρετ μήπως ο Χίγκινς, τρελλαμένος από τον πόνο, πάει να γίνει σκνίπα στην ταβέρνα και γι αυτό η Μάργκαρετ τον οδηγεί στο σπίτι της για να μιλησει με τον πατέρα της - από τις λίγες φορές που ο πατήρ Χέηλ ανταποκρίνεται στον ποιμαντικό/συμβουλευτικό του ρόλο. Δεν μπορώ , από την άλλη, να καταλάβω το ρόλο του κυρίου Μπελ. Αίνιγμα ο τύπος. Τι προσπαθούσε να κάνει ; Προξενιό στους δύο ήρωες ή να βολιδοσκοπήσει αν γίνεται κάτι για να επωφεληθεί ο ίδιος ; Πάντως είχε ένστικτο - ή οξυδέρκεια - σε αντίθεση με τον κύριο Χέηλ που η φράση "βουλωμένο γράμμα διαβάζει" ΔΕΝ τον περιγράφει στο ελάχιστο. Η πλήρης ανικανότητά του να ελέγξει τα του οίκου του, να φροντίσει για τη γυναίκα και τα παιδιά του είναι τραγική. Ακόμα και το να αναγγείλει τον θάνατο του Μπάουτσερ στη γυναίκα του - καθήκον του ως τέως ιερέας- του έπεσε βαρύ και το φόρτωσε ΚΑΙ αυτό στην Μάργκαρετ. Η οποία Μάργκαρετ, αφού του σέρβιρε ωραιότατα την χυλόπιτα του έρμου του εργοστασιάρχη μας, τώρα την έπιασαν οι τύψεις. Να σε κάψω Γιάννη να σ'αλείψω μέλι. Και ο Θόρντον μας, και καλά ούτε που να τη δει, αλλά από μέσα του τον τρώει το σαράκι και δεν μπορεί να βρίσκεται μακριά της. Και βεβαίως, ρισκάρει τα πάντα - το κύρος του και τη φήμη του ως Ειρηνοδίκη- για να μήν πάθει κακό η καλή του. Χαρακτήρας διαμάντι !
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μαμά Θορντον δε, σε ρόλο "σιδεράς κυρίας" νομίζω ότι μοιάζει πολύ με τη Μάργκαρετ. Ειναι και οι δύο γυναίκες με δύναμη που αναλαμβάνουν να βγάλουν "το φίδι από την τρύπα" στα ζόρικα. Στην ουσία η μια έρχεται να διεκδικήσει τη θέση που καταλαμβάνει η άλλη στην καρδιά του ίδιου άνδρα, εξ ού και η κόντρα. Άσχημο να έχεις πεθερά την κυρία Θόρντον αλλά....έχει και τα πλεονεκτήματά του: Το εξής ένα: Τον Τζών Θόρντον.
Εκείνος που τον καταλυπήθηκε η ψυχή μου είναι ο έρμος ο Μπάουτσερ. ΔΕΝ έχει προκαλέσει την βιαιοπραγία - σύμφωνα με το βιβλίο- αλλά εντούτοις πάει σαν το σκυλί στ'αμπέλι. Άδικα.
Συμπάθησα πολύ την Ντίξον, η οποία σε ώρες πολύ σκοτεινές για την οικογένεια, στέκεται "βράχος" παρά το ότι είναι "υπηρετικό προσωπικό". Είναι - πέραν του Θόρντον- η μόνη που στηρίζει ουσιαστικά τη Μάργκαρετ.
Θα επανέλθω με σχόλια για το 4ο και τελευταίο επεισόδιο, μόλις το δώ ! :-)
Μόλις είδα και το 5ο επεισόδιο. Για δεύτερη φορά σε μια εβδομάδα! It's official ! Είναι μακραν το καλύτερο ! Πόσες εξελίξεις και τί ανατροπές. Δεν έχω φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο του βιβλίου, οπότε δεν γνωρίζω τι άλλο υπάρχει μέσα στη σελίδες, αλλά επί της οθόνης, δεν ήξερα τι να πρωτοθαυμάσω, Το ότι ο Χίγκινς βάζει στην άκρη τον εγωισμό του και πηγαίνει παρακαλώντας για δουλειά ; Το ότι επίσης ο μέγας εργοστασιάρχης μας πάει και τον βρίσκει στο σπιτι του μέσα στην υποβαθμισμένη γειτονιά για να του προσφέρει δουλειά και....να του ζητήσει συγνώμη; Και η αναμέτρηση των βλεμμάτων όταν ο Χίγκινς τον υποδέχτηκε στην πόρτα πόσα δεν έλεγε ! Όσα και η καθαρή, αντρίκεια χειραψία τους. Τελικά μόνο καλό βγήκε από τη συνεργασία αυτών των δύο βαθειά έντιμων ανδρών. Αναρωτιέμαι βέβαια αν τελικά θα υποχωρούσε ο Θόρντον χωρίς την μεσολάβηση της Μάργκαρετ. Η οποία Μάργκαρετ από τη στιγμή που του σέρβιρε τη χυλόπιτα περιποιημένη, φαίνεται να πέφτει κι αυτή στα δίχτυα του έρωτα αργά αλλά σταθερά. Το πληγμα του θανάτου του πατέρα της φαίνεται να τη συντρίβει αλλά πιο συντετριμμένο βλέπουμε τον Θόρντον ο οποίος πραγματικά υποφέρει στη σκέψη ότι εκείνη θα φύγει για το Λονδίνο και δεν θα την ξαναδεί. Τέτοια εκφραστικότητα στο πρόσωπο και βλέμμα που να "λέει" τόσα πολλά νόμιζα ότι διέθετε μόνο ο Colin Firth. Έκανα λάθος. Το βλέμμα του Ρίτσαρντ Αρμιταζ λεει όσα ένας Βικτωριανός τζέντλεμαν δεν θα τολμούσε να ξεστομίσει ποτέ. Στο μεταξύ - και παρά την σχέση εμπιστοσύνης με τον Χίγκινς- το εργοστάριο πάει από το κακό στο χειρότερο. Η κυρία Θόρντον υποφέρει διπλά θέλοντας να στηρίξει και το γυιό της και την βλέπουμε ως μια πολύ τρυφερή μητέρα - η σκηνή με την εσάρπα, κορυφαία - ενώ ο εργοστασιάρχης μας μαθαινει ότι η Μάργκαρετ έχει την καλύτερη γνώμη πλέον γι αυτόν.Ο ρόλος του Μπεηλ βέβαια εξακολουθεί να είναι περίεργος όμως ευτυχώς για την Μάργκαρετ της αφήνει όλη του την περιουσία. Και βλέπουμε τους ήρωές μας να έχουν πλέον αλλάξει εντελώς, πράγμα που φαίνεται και ενδυματολογικά. Η Μάργκαρετ που από το Μίλτον ακόμα είχε αποκτήσει μια συστολή απέναντι στον Θόρντον, πηγαίνοντας στο Λονδίνο και μετά το πένθος φαίνεται να λαμπει μέσα στα πιο χαρούμενα Λονδρέζικα φορέματα. Από την άλλη ο Θόρντον κυκλοφορεί μονίμως χωρίς σακκάκι και στην τελευταία σκηνη είναι ελαφρώς αξύριστος και χωρίς λαιμοδέτη. Πράγμα που δεν μας ενοχλεί καθόλου γιατί στην τελευταία σκηνή έχουμε απλά ξεχάσει το όνομά μας. Το μόνο που θυμάμαι αχνά είναι το κοφτερό σαν ατσάλι βλέμμα του Λέννοξ τη στιγμή που της δίνει την τσάντα της και της λεει "Αντίο Μάργκαρετ" - του'χει κάνει και κείνου του έρμου πολλά η τσαπερδόνα από το Νότο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως δικαίως το North and South πρέπει να θεωρείται ένα από τα καλύτερα λογοτεχνικά έργα για τον 19ο αιώνα!
4ο επεισόδιο εννοούσα. ΔΕΝ υπάρχει πέμπτο !!!!
Διαγραφήξεκίνησα να βλέπω αργά τη νύχτα το 1ο και φυσικά στάθηκε αδύνατον να σταματήσω... είδα και τα 4, ενώ τη σκηνή στα τρένα πρέπει να την είδα τουλάχιστον 6 φορές, κι ενώ έξω είχε ξημερώσει... είχα πολύ πολύ καιρό να συγκλονιστώ τόσο πολύ από μια σκηνή... θυμάμαι την ανατριχίλα μου και ανατριχιάζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς άργησα να σας ανακαλύψω και δεν μπόρεσα να είμαι στη συνθέαση.Ευτυχώς βέβαια,που σας ανακάλυψα -έστω και αργά-και διάβασα όλα αυτά τα καταπληκτικά σχόλια σας τα οποία με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη.Ήμουν χρόνια κολλημένη με την ΄΄Περηφάνεια και προκατάληψη΄΄και φυσικά τον Mr Ντάρσυ αλλά τώρα νομίζω πως άλλος πήρε την πρώτη θέση στην καρδιά μου...Ο Τζων Θόρτον θεωρώ πως είναι πολύ πιο πραγματικός,γηινος,σταθερός,μεστός και ολοκληρωμένος χαρακτήρας.Το γεγονός ότι στη σειρά τον ενσαρκώνει ο Ρίτσαρντ Αρμιταιζ τον απογειώνει(τον χαρακτήρα )...το βλέμμα του σε συνδιασμό με το ντροπαλό ή καλύτερα μελαγχολικό χαμόγελό του με πεθαίνει...θα μπορούσα να γράφω για ώρες αλλά με έχετε καλύψει...Μάργκο,αν και το έχω πει και σε άλλο σημείο, η μετάφραση που κάνεις είναι καταπληκτική και τόσο πολύτιμη για μένα ...να είσαι καλά!!!!!!(το όνομά μου είναι Πόλυ)
ΑπάντησηΔιαγραφή