Είναι τα βιβλία της Όστεν ρομαντικά;

Εκεί που είχα στερέψει από ωραίες ιδέες είχαμε μια συζήτηση στην σελίδα μας στο facebook και βρήκα ένα αρκετά ενδιαφέρον θέμα και για το blog μας.
Τα βιβλία της Όστεν κυρίως τα χαρακτηρίζουμε ως ρομαντικά αναγνώσματα.Είναι όμως στα αλήθεια έτσι;
Αν το σκεφτούμε καλά και με βάση κάποια στοιχεία που έχουμε και που η ίδια η Όστεν μας έχει δώσει στα βιβλία της εκείνη την εποχή οι γυναίκες δεν ήταν και στη καλύτερη θέση.Μόλις έφταναν στην κατάλληλη ηλικία έπρεπε να βρίσκονται σε αναζήτηση συζύγου για να μη μείνουν γεροντοκόρες.Αν έβρισκαν τον κατάλληλο σύζυγο από έρωτα (αφού φυσικά έκριναν και οι γονείς αν είναι ο κατάλληλος) τότε φαντάζομαι πως ήταν τυχερές, αν πάλι όμως τις ανάγκαζαν να παντρευτούν με κάποιον που διάλεγε η οικογένεια και δεν είχαν καν το δικαίωμα να έχουν γνώμη για το θέμα τότε τα πράγματα ήταν αρκετά άσχημα.
Σε αυτό ας πάρουμε ως παράδειγμα την Σάρλοτ Λούκας (η καλή φίλη της Ελίζαμπεθ Μπέννετ που την συναντάμε στο βιβλίο της Όστεν "Περηφάνια και Προκατάληψη" ) η οποία με φόβο μήπως μείνει γεροντοκόρη,γιατί ήταν ήδη μεγάλη σε ηλικία και ανύπανδρη (με βάση τα δεδομένα εκείνης της εποχής ), παντρεύτηκε τον κ.Κόλινς που όπως μας τον παρουσιάζει η Όστεν στο βιβλίο ήταν ένας από τους πιο χαζούς άντρες της Αγγλίας,κάτι το οποίο και η ίδια ήξερε.Ας αναρωτηθούμε λοιπόν εδώ πόσες γυναίκες τότε έκανα το ίδιο πράγμα απλά και μόνο από φόβο;Και ποιος ξέρει αν η Σάρλοτ(και η οποιαδήποτε που έκανε κάτι παρόμοιο) περίμενε λίγο καιρό ακόμη ίσως και να συναντούσε τον έρωτα και τελικά να ζούσε ευτυχισμένη και να περνούσε καλύτερα.

Ας έρθουμε και στο θέμα που αντιμετώπιζαν οι αδελφές Μπέννετ. Η περιουσία του πατέρα τότε δεν περνούσε στις κόρες και έτσι στην συγκεκριμένη περίπτωση αφού ο κ.Μπέννετ είχε μόνο κόρες μετά τον θάνατο του η περιουσία του θα περνούσε στον κ.Κόλινς που ήταν συγγενής τους .Κι εκείνος  αν το ήθελε είχε την δυνατότητα να τους πετάξει έξω από το σπίτι και εκείνες να μείνουν στο δρόμο ή να είναι βάρος σε κάποιον συγγενή.Ας θυμηθούμε εδώ πόσο πίεσε η κ.Μπέννετ την Ελίζαμπεθ να δεχθεί την πρόταση γάμου που της έκανε ο κ.Κόλινς με σκοπό να εξασφαλίσει την οικία τους.Γενικά μόνιμο άγχος της κ.Μπέννετ,αλλά και των κοριτσιών,ήταν να βρουν σύζυγο και να αποκατασταθούν όλες.

Ακόμη ένα παράδειγμα η οικογένεια Ντάσγουντ όπου μετά τον θάνατο του πατέρα τους η περιουσία πέρασε στα χέρια του ετεροθαλή αδελφού τους κι έτσι εκείνες βρέθηκαν σε ένα σπίτι τελείως κατώτερο από το πατρικό τους,με πολύ λιγότερα χρήματα.Κάτι που πραγματικά αν το σκεφτούμε είναι εξοργιστικό καθώς τότε οι γυναίκες που είχαν κάποια θέση στην κοινωνία ήταν αδιανόητο να δουλέψουν και έτσι οι αδελφές Ντάσγουντ   μαζί με την μητέρα τους ουσιαστικά ήταν σε πολύ δύσκολή θέση.
Ένα ακόμη θέμα είναι πως αν οι γυναίκες δεν ήταν από κάποια ευκατάστατη οικογένεια με καλό όνομα στην κοινωνία είχαν ελάχιστες πιθανότητες να κάνουν ένα καλό γάμο καθώς τότε ήταν κάπως απαγορευμένο να παντρευτεί ένα πλούσιος άντρας μια φτωχή κοπέλα ή μια κοπέλα που άνηκε σε μία μικρομεσαία οικογένεια.

Δύο παραδείγματα μέσα από τα βιβλία της Όστεν είναι η Ελίζαμπεθ και η Τζέιν Μπέννετ.Ο τρόπος που προσπάθησε ο κ.Ντάρσυ να καταπιέσει τα συναισθήματα του για την Λίζυ αλλά και του φίλου του κ.Μπίγκλι που ήταν ερωτευμένος με την Τζέιν μας δείχνει πόσο μεγάλη σημασία έδιναν τότε σε αυτό που λέμε και σήμερα "τι θα πει ο κόσμος;".


Ακόμη ένα παράδειγμα είναι η Κάθριν Μόρλαντ κόρη ενός κληρικού,είχε πολλά αδέλφια και δεν ήταν και τόσο καλά οικονομικά ώστε να έχει την ευκαιρία να κάνει ένα καλό γάμο(ηρωίδα της Όστεν στο βιβλίο "το Αββαείο του Νορθάνγκερ ).Η Κάθριν ερωτεύτηκε τον Χένρι ένα πλούσιο άντρα και κάποια στιγμή ο πατέρας του την προσκάλεσε να μείνει κάποιο διάστημα στο Αββαείο του Νορθάνγκερ.Ο πατέρας του Χένρι νόμιζε πως ή Κάθριν θα κληρονομούσε μια μεγάλη περιουσία και για αυτό και της φερόταν πολύ όμορφα όμως όταν έμαθε πως αυτό είναι ψέμα την πέταξε έξω από το σπίτι του μέσα στη μαύρη νύχτα.Ακόμη μία περίπτωση που μας δείχνει πόσο σημαντική ήταν η θέση της οικογένειας μια κοπέλας στην κοινωνία και πόσο την εκτιμούσαν ανάλογα με το ποια ήταν.


Ας σταθούμε όμως και σε ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα.Οι γυναίκες λοιπόν εκτός από όλα τα άλλα όπως αναφέραμε και πιο πάνω αν είχαν μια καλή θέση στην κοινωνία δεν ήταν σωστό και αποδεκτό  να δουλεύουν.Ήταν υποχρεωμένες να περνάνε την μέρα τους με διάφορες ασχολίες,την ζωγραφική,το κέντημα,το διάβασμα κ.α.

Παράδειγμα σε αυτό είναι η ίδια η Τζέιν Όστεν όπου τα βιβλία της στην αρχή είχαν ψευδώνυμο και αυτό γιατί ήταν γυναίκα και τότε στα βιβλία των γυναικών γινόταν πολύ άσχημη κριτική όσο καλό και να ήταν ένα βιβλίο μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκες.
Όλα αυτά λοιπόν μας δείχνουν πως η ίδια η συγγραφέας μέσα από τα βιβλία της μας έδειχνε την άσχημη αντιμετώπιση των γυναικών από την κοινωνία και πως ζούσαν μια σχετικά καταπιεστική ζωή πράγμα που τελικά μας δείχνει πως δεν είναι και τόσο ρομαντικά τελικά.Γιατί όμως πήραν αυτόν τον τίτλο;
Η εξήγηση που κατάφερα να δώσω είναι η εξής:Η  Όστεν σε σύγκριση με τις αδελφές Μπροντέ (και όχι μόνο)δεν τα έγραφε  και τόσο ωμά τα πράγματα ίσως και αυτό είναι που την κάνει να φαίνεται ρομαντική.Ας σκεφτούμε το τραγικό τέλος που είχε φτιάξει η Εμιλυ Μπροντε για τον Χηθκλιφ και την Καθριν,τι πέρασε η Τζέιν Ευρ σε όλη της της ζωή μέχρι τελικά να βρει την ευτυχία (ένα βιβλίο που η Σάρλοτ Μπροντε το έγραψε με βάση τα δικά της βιώματα).Η Όστεν πάντα έδινε ένα όμορφο τέλος στους ήρωες της και αυτό πιστεύω έδωσε στα βιβλία της τον τίτλο του ρομαντικού και έκανε κι εμάς να βλέπουμε εκείνη την εποχή με άλλο μάτι και όχι όπως πραγματικά ήταν.Πιστεύω μας έδινε τα στοιχεία για όλες τις αδικίες εκείνης της εποχής και για τη δύσκολη και άσχημη θέση που είχαν οι γυναίκες απλά ο τρόπος που είναι γραμμένα δεν μας δίνει την δυνατότητα να το σκεφτούμε από αυτή τη πλευρά.Ίσως οι άνθρωποι που τα διάβαζαν τότε δεν τα θεωρούσαν ρομαντικά γιατί ήταν καταστάσεις που και οι ίδιοι ζούσαν ενώ εμείς στην σύγχρονη κοινωνία δεν μπορούμε να το καταλάβουμε ακριβώς.
Λοιπόν εσείς τι γνώμη έχετε;