Εκεί που είχα στερέψει από ωραίες ιδέες είχαμε μια συζήτηση στην σελίδα μας στο
facebook και βρήκα ένα αρκετά ενδιαφέρον θέμα και για το blog μας.
Τα βιβλία της Όστεν κυρίως τα χαρακτηρίζουμε ως ρομαντικά αναγνώσματα.Είναι όμως στα αλήθεια έτσι;
Αν το σκεφτούμε καλά και με βάση κάποια στοιχεία που έχουμε και που η ίδια η Όστεν μας έχει δώσει στα βιβλία της εκείνη την εποχή
οι γυναίκες δεν ήταν και στη καλύτερη θέση.Μόλις έφταναν στην κατάλληλη ηλικία έπρεπε να βρίσκονται σε αναζήτηση συζύγου για να μη μείνουν γεροντοκόρες.Αν έβρισκαν τον κατάλληλο σύζυγο από έρωτα (αφού φυσικά έκριναν και οι γονείς αν είναι ο κατάλληλος) τότε φαντάζομαι πως ήταν τυχερές, αν πάλι όμως τις ανάγκαζαν να παντρευτούν με κάποιον που διάλεγε η οικογένεια και δεν είχαν καν το δικαίωμα να έχουν γνώμη για το θέμα τότε τα πράγματα ήταν αρκετά άσχημα.

Σε αυτό ας πάρουμε ως παράδειγμα την
Σάρλοτ Λούκας (η καλή φίλη της Ελίζαμπεθ Μπέννετ που την συναντάμε στο βιβλίο της Όστεν "Περηφάνια και Προκατάληψη" ) η οποία μ
ε φόβο μήπως μείνει γεροντοκόρη,γιατί ήταν ήδη μεγάλη σε ηλικία και ανύπανδρη (με βάση τα δεδομένα εκείνης της εποχής ),
παντρεύτηκε τον κ.Κόλινς που όπως μας τον παρουσιάζει η Όστεν στο βιβλίο ήταν ένας από τους πιο χαζούς άντρες της Αγγλίας,κάτι το οποίο και η ίδια ήξερε.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν εδώ πόσες γυναίκες τότε έκανα το ίδιο πράγμα απλά και μόνο από φόβο;Και ποιος ξέρει αν η Σάρλοτ(και η οποιαδήποτε που έκανε κάτι παρόμοιο) περίμενε λίγο καιρό ακόμη ίσως και να συναντούσε τον έρωτα και τελικά να ζούσε ευτυχισμένη και να περνούσε καλύτερα.